Monday, March 8, 2010

“အရံႈး”



ေၾကမြခဲ႔ပါျပီ
နာက်င္လြန္းလွတဲ႔ ႏွလံုးသား
အရံႈးသမားရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
တျခမ္းပဲ့ အက္မြလို႔ ...

အရံႈးအတြက္ ငိုေၾကြးသံက
တေယာသံထက္ ေဆြးပူအက္ရွ
သံစဥ္ေတာင္မလွပေတာ႔
ဒီဘ၀အတြက္ ရလဒ္အဆံုးမွာ
ေနာင္တျမဴခိုးေတြ ဖံုးလို႔
စိတၱညေတြနဲ႔ အတူ
အရံႈးတသိုက္နဲ႔
လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းေတြဆီသုိ႔ ...

အိပ္မက္ျခင္းတူတာေတာင္
မက္ခဲ႔တဲ႔ အိပ္မက္က
အရံႈး ပါ၀ါ အရံႈးမို႔
အရံႈးသမားအတြက္ အရံႈးမ်ားရက္ေတြကုိ
နာက်င္စြာခံယူ
ဒဏ္ရာအပူေတြနဲ႔
ေ၀ေစေ၀ ... ေၾကြေစေၾကြ ... ေသေစေသ ...

ဇာတ္လမ္းအစက အရံႈး
ဇာတ္လမ္းအဆံုးလည္း အရံႈး
ႏွလံုးသားေတြလည္း အခါခါ ဆံုးလို႔
ေနာက္ဆံုးအရံႈးကုိမွ ရံႈးခဲ႔ရျပီမို႔
အရံႈးကုိေထြးပိုက္ ရံႈးမယ္႔ရက္ေတြမွာ
စိတ္ကုိက အရာရာမွာ ရံႈးေနခဲ႔ရျပီေလ ...။
   ~~~ @@@ ~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။

Saturday, February 27, 2010

“ေသြးနဲ႔ေရာသြားတဲ႔ မ်က္ရည္”



သြားျပီ ... သြားျပီ ...
ဘ၀က မလွပံုမ်ား
အရံႈးနဲ႔ စတိုက္တဲ႔ တိုက္ပြဲ အဆံုးမွာေတာင္
ႏွလံုးသား ဒဏ္ရာေတြ အထပ္ထပ္ဖံုးလို႔ေပါ႔ ...

ျပည္႔ျပီးသားအိုးကုိမွ
ထပ္ျဖည္႔ေနရတဲ႔ အခါ
ငါ႔ ... ေစတနာေတြလည္း
လွ်ံထြက္ ဖိတ္စင္ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔
အရာရာ ပ်က္သုန္းျပန္တယ္ဆုိတာ
မသိလိုက္မိပါလား ...

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ... ငါ
မင္းသား မဟုတ္ခဲ႔သလို
လူၾကမ္းလည္း မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး ...
ပြဲၾကည္႔ပရိသတ္ သာသာ
ေဘးလူေနရာက ေနေပမယ္႔
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးကုိ
အေရာင္တင္မိတာ မွားသြားခဲ႔ျပန္ေပါ႔ ...

တကယ္ဆို ေခြးေနရာ ေခြး
လူေနရာ လူ ဆိုေပမယ္႔
ေခြးမွာလည္း သစၥာရိွမႈေတြ
ေထာင္ရာပံုလို႔ေလ ...
ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔ေနရာကုိယ္
မေနတတ္ေတာ႔ သည္းေျခေတြ ထပ္ပ်က္ရတာ
ၾကိတ္ျပီးေတာ႔သာ ခံလုိက္ေပေတာ႔ ...

မငိုဘူး ... လံုး၀မငိုဘူး ...
ဒါေပမယ္႔ ေသြးမ်က္ရည္ က်တယ္
စိတ္ေတြ အဆိပ္ တက္တယ္
ႏွလံုးသားေတြ ႏံုးခ်ည္႔နာက်င္တယ္ ...
ရပါတယ္ ...
သူတစ္ပါးပ်က္စီးေအာင္ မဆုေတာင္းတတ္တဲ႔ ... ငါ
ငါ႔ ကိုယ္ ငါ ပဲ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ေတာ႔မယ္ ...

“နင္႔” ရင္ထဲမွာ “ငါ” မရိွေပမယ္႔
“ငါ႔” ရင္ထဲမွာ “နင္” ရိွေနမယ္ဆိုတာ
ဘယ္အရာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရမလဲ ...
အသားလိုလို႔ အရိုး ေတာင္းမိတဲ႔ ဘ၀
အရိုးေတာင္ ဒဏ္ရာ ခ်ဳပ္ရိုးေတြနဲ႔
မစားရက္လို႔ သိမ္းထားလိုက္ရျပီေပါ႔ေလ ...

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဗလာစကၠဴမွာ နာက်င္ေနတ႔ဲ ကညစ္နဲ႔
ေသြးမင္ေတြကုိသံုး
ဆႏၵ ပန္းကံုးေတြ သီကံုးလို႔
သုညရဲ႕ ေအာက္ေျခနားမွာ တြဲလိုခို
ညဆိုးေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္
ကမာၻအဆက္ဆက္တိုင္
ဒဏ္ရာ မနက္ျဖန္ေတြကို
ခံစား စံစား ေနမ်ား သြားရရင္
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ....
ေသြးနဲ႔ေရာသြားတဲ႔ မ်က္ရည္ဆုိတာ ...။
 ~~~~ @@@@ ~~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။

Wednesday, February 24, 2010

“ခြင္႔ျပဳပါ”


ဆႏၵ... ဘ၀နဲ႔ လက္ေတြ႔မက်လို႔
တကယ္မရတဲ႔ အရာေတြ ဘယ္မွ်ရိွေနမလဲ ...
ႏွလံုးသားဟာ အျပစ္မရိွပဲ
အရံႈးတရားမွာ လံုးပါးပါးေနခဲ႔ျပီ ...။

လမ္းေတြလည္း ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ေပ်ာက္
အၾကမ္း(ယမကာ)ေတြလည္း ေသာက္ရင္းနဲ႔ေစာင္႔လို႔
အခါခါေမွာက္ခဲ႔ရတဲ႔ ညေနခင္းေတြ
နာက်င္ျခင္း အပိုင္းအစေတြ
အယူခံခြင္႔ မရိွတဲ႔ စြဲခ်က္ေတြနဲ႔
အလြမ္းအခ်ဳပ္ေထာင္မွာ
အျမဲခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရတယ္ ...။

စီရင္ခ်က္ခ်မယ္႔ တရားသူၾကီးက
နင္ျဖစ္ေနေလေတာ႔
တရားခံုရံုးမွာ တအားကုိရုန္းရမွာ ... ငါသိတယ္ ...
အခ်စ္န႔ဲ လဘ္ထိုးလည္း အျပစ္အတြက္ ထပ္ဆိုးမွာဆိုေတာ႔
တိတ္တိတ္ကေလးေန ယၾတာေတြေခ်ေနေတာ႔မယ္ ...။

အခ်ိန္ကသက္ေသဆို ဘယ္မွာလဲ ငါ႔အတြက္ ေရွ႕ေန
ဒီလိုနဲ႔ ရက္ေတြ ရတက္ေ၀ေစေတာ႔
ေတာင္းဆိုမိလို္က္တဲ႔ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ
ဒုန္း ... ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ ၀ုန္း ... ဆိုတဲ႔ ဟန္ေၾကာင္႔
ကုိယ္ေခါင္းကုိယ္လွ်ိဴ မသိသလိုပဲ ေနလို္က္ရတယ္ ...။

ဒီလိုနဲ႔ ...
ေပ်ာ႔ေခြေနတဲ႔ ႏွလံုးသားေတြ ေလ်ာ႔ေျပေစဖို႔ဆို
ပီယေဆးေတြကုိေဖာ္ မွန္မွန္သာေသာက္သံုး
အၾကံအဖန္ ေလွ်ာက္ထံုးေတြနဲ႔
ေနာက္ဆံုးနိဂံုးကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ေနေလရဲ႕ ...။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ... ဤသို႔ေလ သစၥာေၾကာင္႔
တရားတဂြင္လံုးမွ ကြင္းလံုးကၽြတ္မလြတ္ရင္ေတာင္
အခ်စ္တရားရံုးမွာ အျပစ္အမ်ားဆံုးနဲ႔
ရိုးေျမက် ဒဏ္ခတ္ခြင္႔ျပဳပါေတာ႔ ...။
  ~~~~ @@@@ ~~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။

Tuesday, February 23, 2010

“လိုရာကုိေစ”



ေၾကြလြင္႔ခဲ႔ပါျပီ ...
ရင္နင္႔စရာ ပန္းပ်ိဳငယ္ခမ်ာ
ေလစီမံရာေၾကာင္႔
ေသြဖယ္(ဖီ)ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ရင္ႏွစ္မႊာေပါက္ခဲ႔ရတယ္ဆို ...
ေလဟာနယ္ တမိုးေအာက္မွာ
လမ္းေပ်ာက္မေနပါနဲ႔
လွမ္းေကာက္မယ္႔သူက
အလြမ္းေပ်ာက္သူ ဆိုေတာ႔
ထာ၀ရေစာင္႔ေရွာက္မယ္႔ အယူရိွတာ
ပန္းပ်ိဳငယ္သိပါေလစ ...
လိုခ်င္ရင္ေန မလိုခ်င္ ေစဖို႔
ႏွလံုးသားတံခါးေပါက္လည္း
ဒိုးယိုေပါက္ပဲ ဆုိတာ
အရူးအမူး ဒီလူထူးသာ အသိဆံုးမို႕
ရင္ခြင္ေတြ ပ်က္သုန္းပါေစ
ပန္းပ်ိဳငယ္အတြက္ဆို
အလြမ္းအိုရံု ရင္ခြင္နက္နက္မွာ
အခ်စ္ပရိေဘာကေတြနဲ႔
အလွဆင္ေပးေနမွာ .............♥♥♥
 ~~~ @@@ ~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။

Thursday, February 18, 2010

“အႏိႈင္းမဲ႔”



ႏွလံုးသား အႏိႈင္းမဲ႔ဆိုတာ
ေႏြအၾကိဳဖူးတဲ႔ ေႏြဦးလို
ေဆာင္းအၾကိဳျမဴးတဲ႔ ေဆာင္းဦးလို
ရင္ခြင္ဖူးဖူးမွာ အခ်စ္ရူးခဲ႔ေလျခင္းလား ...
ေႏွာင္တြယ္စရာေတြနဲ႔ ေရွာင္ဖယ္မရႏိုင္ခဲ႔ေသာ
ဒီ ... အမွ်င္ေလးတခုက
ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ခက္ တြယ္ေႏွာင္ယွက္ေနတယ္ ...

ရင္မွာအႏိႈင္းမဲ႔လို႔ အၾကင္နာ တံတိုင္းတဖက္မွာ
တိတ္တိတ္ေလးငို အရိပ္ခိုေနရေပမယ္႔
မေမ႔ရက္ႏိုင္ တသက္တုိင္မယ္ဆိုတာ ...
၀မ္းတြင္း၀ပ္ဆင္း သိုသိပ္ရင္းနဲ႔
ဆႏၵျပင္းျပင္းလည္း ေသာ႔ခတ္သိမ္းလို႔ ...
ဆယ္ကာမရတဲ႔ သိကၡာတျခမ္းနဲ႔
မာနႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာလည္း
ေပးဆပ္ရျခင္းကုိက အသည္းေတြတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ
အိပ္မက္တေစ ၦေတြနဲ႔ အိပ္ပ်က္ညေတြျပည္႔က်ပ္ေန ...
...............................
......................................

ဟိုး ... တခ်ိန္ ...
နံနက္မိုးေသာက္မွာ စိုးေၾကာက္ေနခဲ႔တာက
အေျပးေကာက္ရမယ္႔စံပယ္ေတြ
လြင္႔ေပ်ာက္သြားမွာကိုေလ ...
ခ်စ္သူေကသာဦးမွာ စံပယ္ဖူးေလးေတြ
ပန္ဆင္ေပးဖို႔ဆို
အိပ္မက္ကုိ အရည္ေဖ်ာ္ စက္ေတာ္မေခၚခဲ႔တဲ႔ညေတြ
လက္ခ်ိဳးမေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ ...

ဟိုး ... တခ်ိန္ ...
အျပာေရာင္ဆန္ဆန္ အေရာင္ကုိမွ
မဟာဆန္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ခ်စ္သူ
ျပာတာတာေကာင္းကင္ကုိေတာင္ ၀တ္ဆင္ေပးခ်င္ခဲ႔တာ ...
ခုေတာ႔ စိတ္ကူးေလ ရူးျပီမို႔လား
ေလေျပဦးလို ေစလိုရာေစ ...
ဒဏ္ရာပန္းေတြ ေ၀လိုရာေ၀ ...
...............................
.....................................

ေမ႔ခ်င္ပါေပမယ္႔ မေမ႔ရက္ ...
မုန္းခ်င္ပါေပမယ္႔ အခ်စ္မပ်က္လို႔ ...
ရင္ဘတ္ေတြစူး သည္းေျခရူးရတာလည္း အခါခါ ...
မၾကာမၾကာ နာနာလာတတ္တဲ႔
ႏွလံုးသား တစ္စံုကုိ ၾကာလာေတာ႔ သနားလာတယ္ ...
မေရမရာနဲ႔ အေျဖမပါတဲ႔ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကုိလည္း
အေသအခ်ာတြက္ေနရသလုိနဲ႔
ရွည္ၾကာလာတဲ႔ ခရစ္ႏွစ္ေတြကုိ မုန္း... မုန္းလာတယ္ ...

ဒီလိုနဲ႔ ....
ဘ၀တေကြ႔မွာ ခဏေတြ႔ရေပမယ္႔
တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ကမာၻ ခ်စ္မွာ အႏွစ္တစ္ရာမို႔
ပစ္ခြာကာေျပးလည္း ေမတၱာမျပယ္ေသးသေရြ႕
တဆတ္ဆတ္နာလာတဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ႏိႈင္းစရာ အႏိႈင္းမဲ႔လို
အစြဲအလန္းၾကီးနဲ႔ ရူးလို႔ေနရေတာ႔မွာ ...
ကမာၻေတြပ်က္သည္႔တိုင္ေအာင္ ................
  ~~~~~ @@@@ ~~~~

ပံုေလးကို ဒီကေန ယူပါသည္။

Monday, February 15, 2010

“ခံစားမႈ (၂)”

ေ၀၀ါးေနတဲ႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္းေတြ ဒဏ္ရာႏႈတ္ခမ္းေလးေပၚ ဆက္လွမ္းလာခဲ႔ေတာ႔ နာက်င္စရာ ဆိုတာလည္း ေျဖသာတတ္ေနပါျပီေလ ...

တခါက နင္႔အတြက္ ႏွလံုးသား ဖူးဖူးေလးေတြ ခုအခ်ိန္ဆုိလည္း ပြင္႔ဖူးႏိုင္ေသးေတာ႔ အေနအထို္င္ မတတ္ဘူးလို႔ မေျပာပါနဲ႔ ... အေျခမယို္င္တတ္တဲ႔ စိတ္ေၾကာင္႔သာ နင္႔ရဲ႕ အရိပ္ နင္႔ရဲ႕ နိမိတ္ျဖစ္ခ်င္မိခဲ႔တာပါ ...

ညရဲ႕ေကာင္းကင္ဆုိတာ ဘ၀သခင္ နင္႔အတြက္ ေမွာင္ေနတဲ႔ညေတြမွာ တိတ္တဆိတ္နဲ႔ ေစာင္႔ေရွာက္ေပးမယ္႔  ေကာင္းကင္တစ္ပါးအျဖစ္ပါ ...

နင္ကလမင္းဆို ငါ႔ရင္ခြင္မွာ ခိုနားေစခ်င္လို႔ ... ဒီလိုစိတ္ေတြက နင္႔မသိလည္း ငါရိွေနမယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာပါ ...

ေကာင္းကင္က လြတ္က်သြားတဲ႔ အရာတိုင္းကုိ နင္ေကာက္ယူျပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည္႔ပါ ... အဲဒီအပိုင္းအစေတြမွာ ေစတနာေတြ ေမတၱာေတြ ရယူပုိင္ဆိုင္လိုမႈ မရိွျခင္းေတြ ပါ၀င္ေနပါလိမ္႔မယ္ ...

လ်စ္လ်ဴမရႈတတ္တဲ႔ ငါ႔စိတ္ေၾကာင္႔သာ နင္႔ရဲ႕ေျခရာတိုင္းမွာ ငါလိုက္နင္းေနခဲ႔မိတယ္ ... နင္ေပ်ာ္မယ္ထင္လို႔ ကမာၻတစ္ဖက္ ထြက္ေျပးသြားရင္ေတာင္ ငါေလ ေျခရာေတြထပ္နင္းျပီး နင္႔ေဘးမွာ ရိွေနခ်င္တယ္ ... 

သာယာလွပတဲ႔ ညေလးတစ္ညရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္စႏိုးေလးနဲ႔ အမည္ေပးခဲ႔တဲ႔ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ ဆုိတဲ႔ နာမည္ဟာ အခုေတာ႔ ငါ႔ကေလာင္အျဖစ္နဲ႔ အသည္းကြဲကဗ်ာေတြကို ထုဆစ္ေနခဲ႔မိတယ္ ...

တိမ္ျပာျပာေတြ ကင္းစင္ေနမယ္႔ ေန႔ေတြမွာ နင္ေပ်ာ္ခဲ႔တယ္ဆို ညအိပ္စက္တဲ႔ အခါ အေမွာင္ထူထူထဲထဲ ကုိ၀တ္ဆင္ထားတဲ႔ ငါက ပီတိျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ငါကုိယ္တိုင္က လြဲရင္ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေတာ႔ပါဘူးေလ ...

ဒါေပမယ္႔ အဲဒီပီတိကုိ ငါလိုခ်င္တယ္ ... အဲလိုပဲ နင္႔ကုိလည္း ျဖဴစင္တဲ႔ လမင္းေလး ... သန္႔စင္တဲ႔ ထြန္းလင္းမႈေလးေတြ ရိွေစခ်င္တယ္ ...

ညခါးခါးေတြကုိ ေသာက္သံုးေနရလည္း နင္႔ကုိလမ္းျပေပးႏိုင္မယ္႔ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ အရာရာကုိ ရဲ၀င္႔ေစခ်င္တယ္ ...

ဒါဟာ ငါ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ပါဆို ငါစိတ္ကူးယဥ္တာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေပါ႔ ... အဲဒီစိတ္ကူးေတြကလည္း နင္႔အတြက္ဆိုတာ တခ်ိန္ခ်ိန္ သိျမင္ႏိုင္ပါေစ...

လမင္းကုိ ေမြးဖြားခဲ႔တဲ႔ ငါ .. လမင္းက ငါ႔ကုိေ၀းသြားေစခဲ႔တယ္ ... လမင္းေလးေရ နင္႔လမ္းကို နင္ေဖာက္ ေရာက္သေလာက္ေလွ်ာက္ပါ ... ဂရုစိုက္ျပီး ေလွ်ာက္ပါ ... နင္လဲက်တဲ႔ အခါ ထူမေပးဖို႔ ငါရိွေနမွာပါ ...
နင္အားငယ္တဲ႔အခါ အားေပးဖို႔လည္း ငါရိွေနမွာပါ ... လွည္႔စားမႈေတြ မ်ားတဲ႔ ဒီသံသရာ ေလာကၾကီးမွာ နင္ေလ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ထိန္းေၾကာင္း ပဲ႔ထိန္းေကာင္းပါေစ ...

ငါက နင္႔အတြက္ ထာ၀ရေကာင္းကင္ ... ညရဲ႕ေကာင္းကင္အျဖစ္ ရိွေနေတာ႔မွာပါ ...

Sunday, February 14, 2010

“ဒီလိုေန႔ .. ”


ရာသီလွလွေတြထဲ
ေ၀ဒနာ စာမပီသ
ဒီလိုေန႔ကမွ
မ်က္ရည္မိုးေတြ ေၾကြရတယ္ ...

အထီးက်န္ကဗ်ာကုိမွ
ေရးမရတဲ႔ အခါ
ႏွလံုးသား တြန္းထိုးသံက
ဆာေလာင္ငတ္မြတ္တဲ႔
သားေကာင္အလား
ေတာင္႔တေနလုိက္တာ ...

တခ်က္တခ်က္ဆို
ရင္ထဲလိႈက္တက္လာတာ
ၾကားလိုက္ရတဲ႔ စကားေတြ
ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔ ဆုေတာင္းသံေတြ
ေပ်ာ္ေနၾကတဲ႔ သူေတြေၾကာင္႔
ငိုေနရတဲ႕ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ မုန္းတယ္ ...

အစတခုကုိမွ ဆြဲထုတ္
ေႏွာင္းၾကိဳးေတြ ရႈပ္လို႔
ေမတၱာအိမ္ထဲမွာ ပုန္းခို
မ်က္၀န္းစိုစိုမွာမွ
တြဲလဲခိုခဲ႔လို္က္တာ
တခ်ိန္မွာေတာ႔
ဒီလိုေန႔မွာ
ႏွလံုးသားေလး
ျပန္ရွင္သန္ေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္ ...

  ~~~ @@@ ~~~
ပံုေလးကို ဒီကေန ယူပါသည္။

Saturday, February 13, 2010

“ခ်စ္သူေရ”



ခ်စ္သူေရ ...
အလြမ္းမိုးေတြေစြ ရင္ေတြျပိဳခဲ႔ေလသမွ်
မႈန္ျပာမိႈင္းရီခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ေတြ
မာတိကာ အသစ္နဲ႔ ျပဌာန္းခ်က္မွာ
ခ်စ္သမွ်အေၾကာင္းေတြကို ထပ္ေလာင္းသစ္လိုက္ျပီ ...

ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ဘ၀ရဲ႕ ရာသီေတြထဲမွာ
ေငါင္ေတာင္ေတာင္ေနခဲ႔ရသမွ်
ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ကုိယ္႔ဥယ်ာဥ္ကမာၻေလးထဲ
အနမ္းေတြနဲ႔ေ၀ အျပံဳးပန္းေတြပြင္႔လန္းလို႔
သာယာလာလိုက္တာက
ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ....

ႏွလံုးသားနဲ႔ ေရးခဲ႔တဲ႔ ကုိယ္တို႔ ဇာတ္လမ္းမွာ
ခမ္းၾကမ္းၾကမ္းမဟုတ္ေပမယ္႔
ေ၀းခဲ႔စဥ္ခဏေတာ႔ ဒဏ္ရာရခဲ႔ရတယ္
ေနညိဳညိဳခ်ိန္မွာ ထိုင္မငိုရံုပါပဲ
ခ်စ္သူ႔ုကုိ ေတြ႔ျမင္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵက
တစ္ခါမကခဲ႔ပါဘူး ...

ခုေတာ႔..
ခ်စ္သူရဲ႕ ကိုယ္ေငြ႔ပါးပါးေလးနဲ႕
ႏူးညံ့တဲ႔ ပိုးသားဆံႏြယ္ေလးကုိ
ထာ၀ရ ေမႊးရိႈက္ အသက္ဆက္ရေတာ႔
အလွေ၀တဲ႔ ကမာၻေျမလည္း
ပုိေတာင္လွလာသလိုပဲ ...

ခ်စ္သူေရ ...
ကုိယ္ကမ္းလင္႔တဲ႔ လက္ကို ခို္င္ခုိင္တြဲ
သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္ရစ္
အခ်စ္စစ္ေတြနဲ႔ ေန႔ရက္သစ္ေတြထဲ
မခြဲမခါ ေက်ာျခင္းကပ္လို႔
ႏွစ္ေယာက္အတူ ေရွ႔ဆက္ၾကမယ္ေနာ္...

အတားအဆီးလည္း မၾကားတၾကားမညီးဘူး
ဆူးခင္းလမ္းလည္း ကူးသန္းလို္က္မယ္
အခက္အခဲဟူသမွ် လက္တြဲထူၾကမယ္
ေမာင္တထမ္း မယ္တရြက္နဲ႔
တသက္မခြဲမခြာ ခ်စ္ၾကမယ္ေနာ္ ....

ေနာင္လာမယ္႔ေနေတြမွာလည္း
ေႏြးေထြးတဲ႔ အေငြ႔အသက္ေတြ
ရင္ဘတ္ေတြထဲက မထြက္သြားရေအာင္
တိုးတိုးေလး ထပ္ေျပာပါရေစ...
ခ်စ္သူေရ ...
တစ္သက္တာ တစ္ဘ၀မွာ
တစ္မ်က္ႏွာ ထာ၀ရ ခ်စ္ခ႔ဲေလသမွ်
ဆယ္သက္ဆယ္ကမာၻမက လက္တြဲသြားပါရေစ ......
    ~~~ @@@ ~~~

ကဗ်ာေလးလည္း ဖတ္ျပီးသြားေရာ ညရဲ႕ေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ ဒဏ္ရာေတြပဲ သက္သာသြားျပီလား၊ ေပ်ာ္စရာ အခ်စ္သစ္ေတြမ်ားရလို႔ ေပ်ာ္ေနျပီလားလို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာက္ ကံမေကာင္းပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာကတည္းက ကၽြန္ေတာ႔ႏွလံုးသားမွာ ကၽြန္းခံေနခဲ႔ရတာပါ။ အဆိုးဆံုးက ေဖာေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔ေပါ႔။ သူမ်ားေတြေျပာၾကေတာ႔ “ခ်စ္သူမ်ားေန႔”။  ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ႔ “အခ်စ္မခံရသူမ်ားေန႔” ျဖစ္ေနမလားပါပဲ။ အားလံုးက အဲဒီေန႔ကုိ ခ်စ္သူေလးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးၾကမယ္ေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ... မြန္းၾကပ္နံေစာ္ေနတဲ႔ အခန္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ စာပြဲခံုေလးတစ္လံုးေပၚမွာ အထီးက်န္ဆန္ေနတဲ႔ ၀ီစကီတစ္ပုလင္းကုိ အေဖာ္ျပဳဖို႔ ဖန္ခြက္ေလး တစ္ခြက္နဲ႔အတူ ကုန္ဆံုးမိမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်ဆင္းလာၾကမယ္႔ ယမာကာေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိေလွာင္ေျပာင္ျပီး မွတ္ျပီလား ခ်စ္ခ်င္အုန္း .. သတိရခ်င္အုန္း... အသည္းကြဲခံခ်င္အုန္း လို႔ေျပာေနမလားပါပဲဗ်ာ။ လက္ေဆာင္ ေခ်ာကလက္လက္ေဆာင္လား။ ဘယ္ကရမွာလဲဗ်ာ။ ကုိယ္႔ဖာသာ၀ယ္စားရင္ေတာင္ ဆုိင္ေတြက ခ်စ္သူမရိွတစ္ေကာင္ၾကြက္ေတြကို မေရာင္းဖူးလို႔ ေအာ္ထုတ္မွာဗ်။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေနာ္။

ခံစားေနရတာေတြ ေျပာေနရတာနဲ႔ လိုရင္းအေၾကာင္းေတာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ေတာ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ အတြက္ ခ်စ္သူေတြကို ရည္ညႊန္းတဲ႔ ကဗ်ာကုိ လံုး၀မေရးခ်င္ပါဘူး။ အဲဒါကိုမွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ အမိႏိုင္ငံကုိ ျပန္သြားရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ဆံုဆည္းရျပီး ေပ်ာ္ေနတဲ႔အတြက္ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိစြာနဲ႔ပဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေရးေပးဖို႔ အတင္းအက်ပ္ ဓားျပလာတိုက္ခဲ႔တဲ႔ အတြက္ ေရးလိုက္ရျခင္းပါဗ်ာ။ ကဲ ဘယ္သူ႔ကုိ အျပစ္တင္ရမလဲ။ မဟုတ္တဲ႔အေၾကာင္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အေၾကာင္းကုိ ေတြးျပီးေရးရတာ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡေရာက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကဗ်ာလည္း ေရးျပီးေရာ ရင္ထဲမွာ တလိမ္႔လိမ္႔နဲ႔ဗ်ာ ခံစားလိုက္ရတာ ခုစာေရးေနတဲ႔ အခ်ိန္ထိပါပဲ။

ကဲပါေလ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔  ခ်စ္သူရိွတဲ႔ သူေတြအတြက္ေတာ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ၾကီးမွာ ခ်စ္သူေလးရဲ႕နေဘးမွာ အခ်ိန္ေပးျပီးေနေပးလိုက္ၾကပါဗ်ာ။ ေခ်ာကလက္ေတြလည္း ပို႔ၾကေပါ႔ေနာ္။ အားလံုးအားလံုးေသာ ခ်စ္သူေတြ ထိုေန႔ထိုရက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ အထီးက်န္အေမွာင္ထဲက ညရဲ႕ေကာင္းကင္က ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။

Wednesday, February 10, 2010

“ရင္ဘတ္ပြင့္ထြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြတ္ရာသီ”

ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလုံးသားက
မုသာ၀ါဒ လိႈင္းေတြကုိ မတြန္းလွန္ႏုိင္ေတာ႔
ကမ္းပါးျပိဳမွ ရင္ဘတ္ လိႈက္စားခံရမွန္း သိလိုက္ရတယ္
လိမ္ညာမႈေကာင္းကင္ေအာက္မွာ အရိပ္ခိုမိခဲ႔တဲ႔ ... ငါ
မေနတတ္တဲ႔ မနက္ေတြအတြက္
တခ်ိဳ႕  တ၀က္ေတာ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရျပီ .. . . . . . . . .     ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

ရွိန္းခနဲ . . . . . . . .
နာက်င္မႈေတြ  ရင္ဘတ္ေရွ႕က ျဖတ္ေျပးသြားတယ္
တဆတ္ဆတ္ ခုန္လာတဲ့ အသားေတြ
မာနကို ေခါင္းပုတ္နိုး
အခ်စ္ဆိုတာ ေရေရာက္ေသာက္တတ္တဲ့
နမ္မီးဆစ္ နတ္သမီးရဲ႕မာယာနဲ႔
ငါ့ရင္ဘတ္ကို မင္း အခါးေရာင္ ဆိုးခဲ့တယ္ . . . . . . . .    ( ဗညားရွိန္ )

ထားခဲ႔စမ္းပါ . . . .
သစၥာမဲ႔ပန္းေတြ ေၾကြလာရင္ေတာင္မေကာက္ဘူး
ငါမာနနဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ
အေခါက္ေခါက္ေတာက္ေလာင္လာတာ
ေနဆယ္စင္းထြက္ေစအုန္း
ငါ႔ ရင္ဘတ္ပ်ိဳကို မယိမ္းေစေတာ႔ဘူး  . . . . . . . . . . . .  ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

ငါမသိလိုက္တဲ့ ဗ်ဳဟာအခင္းအက်င္းနဲ႔
တံပိုးမမႈတ္ပဲ မင္း စတိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ
ငါဟာ ရွဳံးနိမ့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ပဲ ဆုတ္ခြါမယ္ . . .
သံု႔ ပန္း ေတာ့ မျဖစ္ေစရဘူး ဧကရီ . . . . . . . . . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )

ငါ႔... ဘ၀ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္ေတြမွာ
ရင္ခြင္ေတြ ထပ္မပ်က္ရေအာင္
အသည္းႏွလံုးကုိ စကာတင္လို႔
ရာသီေတြ ရပ္တန္႔ပစ္မယ္
မာယာတံခါး၀မွာလည္း
ကာဘာေတြ အထပ္ထပ္၀တ္လို႔ေပါ႔  . . . . . . . . . . . . . ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

အသည္းမရွိေတာ့တဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္    
အလြမ္းေသသြားတဲ့ နတ္ဆိုးပုရပိုဒ္
ထုတ္ခ်င္းေပါက္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြနဲ႔
ႏွင္းေခတ္မွာ ေႀကြသြားတဲ့ အနာဂတ္ေတြေအာက္မွာ
ငါ့တို႔ေန႔ရက္ေတြ မပီမသ ရိတ္သိမ္းခံလိုက္ရတယ္ . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )

Monday, February 8, 2010

“အထီးက်န္ ဟီးရိုး”


လြမ္းမိပါသည္ ... တရံတခါဆီက
အဖန္တရာမက အိပ္မက္ေတြ
ၾကံရာမရခဲ႔မႈေတြ အတြက္
စေတးလိုက္ရတဲ႔ ႏွလံုးသားက
အထင္ကရ မရိွတဲ႔ တိမ္ေတြလို
ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာ လြင္႔ခ်င္ရာလြင္႔ေပါ႔ ...။

မြန္းက်ပ္မိပါသည္ ... ရင္တြင္းတေနရာဆီက
မေျဖရွင္းကာ ေရွာင္ေနရတဲ႔
ေ၀ဒနာ အပူဒဏ္ရာေတြ
ေနေလာင္မွာ ေၾကာက္ေၾကာက္လာေတာ႔လည္း
တခါတခါ ေရေလာင္း
အမာရြတ္ေဟာင္းေတြမွာ အနာဖက္ အသစ္ေလာင္းလို႔ေပါ႔ ...။

အထီးက်န္မိပါသည္ ... ေနရာတကာေတြမွာ
ေပ်ာ္စရာ အျမင္ေတြေၾကာင္႔
လိုခ်င္ကာ ေတာင္႔တမိတယ္
ၾကင္ေဖာ္ေတာင္ ပစ္သြားတဲ႔ ဘ၀မို႔လည္း
မလွမပေန႔ရက္ေတြကေတာ႔
မရႈမလွ က်ဆံုးရေပါ႔ ...။

တကယ္ဆို
အညတရ ႏွလံုးသားကမွ
ဘာမွ မရခဲ႔တာေလ ...။
အထီးက်န္ျခင္းမွာေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဟီးရိုးအျဖစ္နဲ႔
ရင္ႏွစ္မႊာ အခါခါကြဲလို႔
လက္မေထာင္ေနရေတာ႔မွာလား ...။

ျပန္မလာႏိုင္မွန္းသိေပမယ္႔
ဒဏ္ရာရ ႏွလံုးသားကမွ
အျပီးအပိုင္ အစားမထိုးႏိုင္ေတာ႔
အထီးက်န္ဟီးရိုးဆုိလည္း
ကုိယ္႔နန္းကုိယ္႔ျမိဳ႕  ရိုးမွာ
အလြမ္းစည္းရိုးေတြ ကာရံ
အႏု အလွ အၾကမ္း အရမ္း ေတြနဲ႔ေပါ႔ ...။
   ~~~ @@@ ~~~
(ခုရက္ပုိင္း စက္သံုးလို႔မရပါသျဖင္႔ မည္သူ႔ဆီမွ မေရာက္ႏိုင္တာ ခြင္႔လႊတ္ၾကပါခင္ဗ်ာ ...)
ပံုေလးကို ဒီကေန ယူပါသည္။

Wednesday, January 27, 2010

“ႏွင္းေ၀လဲ႔သီ ေဆာင္းညယံဆီက”














ခရမ္းျပာေရာင္ ၾကယ္စင္ေၾကြက်
ေလဟာျပင္မွာတင္ ခတဲ႔
ရွတတ ရင္ခြင္တညရဲ႕
ဒိုင္ယာရီ ပတ္ပ်ိဳးမွာ
ညႏွင္းျဖဴ ရဲ႕ ခ်မ္းေအးမႈေၾကာင္႔
ရင္တြင္းအပူကုိ မီးထေတာက္ခဲ႔ရတယ္ ...

ေလာကပါလ တရားေတြ
အိပ္စက္ခ်ိန္ေပမယ္႔
ငါ႔ရင္ျမိဳ႕ရိုးမွာေတာ႔
အိပ္မက္ေတြက
ႏွင္းတေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔
ေခ်ာင္းရိုးေပါက္မေလာက္ပါပဲ ...

မႈံ ျပာ မႈိင္း ရီ ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းအစံုနဲ႔
တုန္ ခါ လိႈင္း စီ ေနတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းတံခါး၀မွ
မဖြတဖြ နမ္းရိႈက္မိလိုက္တဲ႔ ကုမုျဒာ
လေရာင္မဆမ္းေပမယ္႔
သစၥာတျခမ္းနဲ႔တင္
ပြင္႔လိုက္ပါေတာ႔လားကြာ ...

ခုေတာ႔ ...
က်ိဳး ပဲ႔ ေၾက မြ ပ်က္ယြင္းလာတဲ႔
မေနာအာရံု တိမ္မိုက္ေတြက
အသူရာကမ္းပါးက ေတာ္၀င္ပန္းလို
ေမႊး ျဖဴ သန္႔ ရွင္း ေပမယ္႔
ခူး ယူ ဖန္ ဆင္း မယ္႔သူကမရိွေတာ႔
မဟူရာ ေဆာင္းညေတြမွာ
ႏွင္းအိုငိုသံ တရားဓမၼေတြနဲ႔ေပါ႔ ...

တကယ္ဆို
သက္မဲ႔ညရဲ႕ ၀ိဥာဥ္တစံုက
ဆဌမအာရံုကုိ အံတုလို႔
ေဆာင္းလြင္ျပင္မွာ ေၾကြၾကရတဲ႔
ဒ႑ာရီ ပံုျပင္ တပုဒ္ထက္ေတာင္
ေခါက္ရိုးက်ိဳးခဲ႔ေလျပီလား ...

ဘာပဲေျပာေျပာ
သန္းေခါင္ယံညရဲ႕
ငွက္ဆိုးထိုးသံက
ငိုရိႈက္သံ ခါးခါး ထက္ေတာ႔
သံစဥ္ ခ်ိဳပါေသးတယ္ ...

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ခ်မ္းေအးျမျမ ေဆာင္းညေတြမွာ
အေဖာ္မဲ႔သူ သင္းကြဲတစ္ေကာင္အတြက္
ညွင္းတိုးပါးလွ်တဲ႔ ဆုေတာင္းသံက
ေဆာင္းႏွင္းကမၺလႅာေျမမွာ
အခါခါၾကြင္းေနခဲ႔ရတယ္ ...

ဒီလို မသာယာလွတဲ႔
ေဆာင္းညေလေပြ တခင္းမွာ
မပြင္႔တပြင္႔ ႏွလံုးသားကမွ
ခ်စ္ဖူးသူ နတ္သမီးပ်ိဳကုိ
ဗ်တၱလို ပန္းဆက္ခ်င္ေနေတာ႔
ကဗ်ာပန္းခင္းထဲမွာပဲ
ဇာတ္လမ္းေတြ အခါခါ ထပ္လို႔ေပါ႔ ...

  ~~~ @@@ ~~~
ပံုေလးကို ဒီကေန ယူပါသည္။

Sunday, January 24, 2010

“ေမာ္ကြန္း၀င္မယ္႔သူ”




ႏွလံုးသားႏွစ္ခုၾကား
မဆံုႏိုင္တဲ႔ အမွတ္ႏွစ္ခုက
မ်ဥ္းျပိဳင္သီအိုရီေတြနဲ႔
ဘ၀ေတြကို ျခားေစခဲ႔ျပီလား ...။

ျပန္မလာႏိုင္တဲ႔ လမ္းေတြမွာ
ဖန္တရာမက အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ၾကံရာမရ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနလည္း
အိုမင္းရင္႔ေရာ္ျခင္းေတြသာ
တစစတိုးလို႔ ရိုးသြားခဲ႔မယ္
ဆိုးရြားတဲ႔ ကံၾကမၼာက
  ဟားတိုက္ေနမလားပဲ ...။

တကယ္ဆို
ခ်စ္ခဲ႔တာမွားတာလား
မွားျပီးခ်စ္ခဲ႔တာလား
ေ၀ခြဲမရမႈက ေၾကကြဲမႈတစတစကို
အစအန လာလာေကာက္တယ္ ...။

ေဖ်ာက္ဖ်က္မရမွေတာ႔
ႏွလံုးသားစာမ်က္နွာမွာ
အမွတ္စဥ္ရက္ေတြနဲ႔
သက္ေသထြက္ျပီး သိမ္းထားရံုပဲေပါ႔ ...။

အထီးက်န္ျခင္း အပ်ိဳက
တံဆိပ္ေခါင္းမပါ စာအိတ္ဗလာနဲ႔
ႏွလံုးသားမွာ နားလာေတာ႔လည္း
သူ႔ကုိပဲခ်စ္ သူ႔ုကုိပဲ ျမတ္ႏိုးရံုေပါ႔ ...။

ေရာင္နီလာရင္ အလင္းေရာက္မယ္တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔
ေမွာင္ရီလာေလ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ႔ရတယ္ ...။

ယစ္မူးရီေ၀ေစတဲ႔ ယမကာေတြေတာင္
စိတ္ကူးအေထြေထြကို ရင္မခုန္ခဲ႔လို႔
ေနလြန္ခ်ိန္ေတြမွာ ေရခ်ိန္လြန္ခဲ႔ျပီးျပီ ...။

ဒီေတာ႔ ...
ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္ဆိုလည္း
မင္းမေရာက္တဲ႔ လမ္းမွာေတာ႔ ဆက္ဆက္ေစာင္႔ေနဦးမွာပါ ...။

ညွင္းသြဲ႔သြဲ႔ ေလအေ၀ွ႔မွာ
ေၾကြလြင္႔ခဲ႔တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြအတြက္
ေစာင္႔ခဲ႔တဲ႔ ရက္ေတြက 
ကမၺည္းေမာ္ကြန္းမွာေတာ႔  ေက်ာက္စာ အျဖစ္နဲ႔ေပါ႔ ...။
~~~ @@@ ~~~

(စာေမးပြဲရိွပါသည္.. စာက်က္မရလို႔ ကဗ်ာ ထိုင္ေရးလိုက္တာ အေဆြးကဗ်ာပဲ ျဖစ္သြားတယ္.. အဟီး ...
ခြင္႔လႊတ္ၾကပါ ခင္ဗ်ာ...)
ပံုကုိ ဒီကေန ယူပါသည္ ခင္ဗ်ာ...

Friday, January 22, 2010

ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္း

ခ်ိဳျမျမ အလြမ္းသံစဥ္
တီးခတ္တတ္ သူေပမယ္႔
ရွတတ ရင္ခြင္တဖက္မွာေတာ႔
ဒဏ္ရာခ်က္ေတြက အထပ္ထပ္
မျပတ္လပ္ေအာင္ ရက္ဆက္ေနပါလား ...။

ဒီလိုန႔ဲပဲ
ေလေနတဲ႔ စိတ္ေတြနဲ႔
အေျခအေန မ႔ဲမႈေတြေၾကာင္႔
ျပကၡဒိန္ေတြကုိ ရိုက္ခ်ိဳး
အတိတ္ကို တစ္ရက္တိုးေတာင္
တသက္မရိုးႏိုင္တဲ႔
အလြမ္း ကားခ်ပ္က
မႈန္၀ါး၀ါးနဲ႔ တိုးပြားလာတယ္ေလ ...။

တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ဘာမွ မရခဲ႔တဲ႔သူ

ပစ္ခါခါေျပာရင္ျဖင္႔
ေနျမင္႔ေလ အရူးရင္႔မယ္သူ
ေရအတင္႔မွာ အေျခ၀င္႔ခ်င္ခဲ႔သူ

လိုတာကုိမရ
မလိုတာကုိ တမိေတာ႔
ဘ၀မွာ ရွတတနဲ႔
အစအနေကာက္မရတဲ႔
ေက်ာက္ေခတ္ကလူမို႔
က်န္ရိွတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းက
ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းဆိုလည္း
ေပ်ာက္ပ်က္မယြင္းေအာင္ 
ႏွလံုးသားျပတိုက္အတြင္းမွာ
တည္ၾကြင္းေစေတာ႔မယ္ ...။
~~~ @@@ ~~~

Wednesday, January 20, 2010

ႏႈတ္ဆက္စာေတာ႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး...

 မေျပာခ်င္ပါဘူး.. ဒါေပမယ္႔ ေျပာျပမွ ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းက ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားမႈ အေပၚ ထြက္ေပါက္ရွာျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားခဲ႔တဲ႔ စာ၊ ကဗ်ာ တိုင္းကုိ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ မေရးခဲ႔ပါဘူး။ ႏွလံုးသားနဲ႔ အရင္းတည္ျပီး စာေပအႏုပညာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔ ၀ါသနာတခုနဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ႔တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ စေရးခဲ႔တုန္းက  ကဗ်ာေတြကုိ တစုတစည္းထဲ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵတခုတည္းနဲ႔သာ ေရးသားခဲ႔တာပါ။ တကယ္ဆို အရမ္းအထီးက်န္ဆန္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကုိ ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အားေပးမႈနဲ႔ ကဗ်ာေတြ စာေတြ ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီအတြက္ အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ရိွပါတယ္။

  တခုေတာ႔ သက္ဆိုင္သူေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူပဲပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကို္ယ္႔ခံစားမႈ စိတ္ရင္းေစတနာ အမွန္ေတြနဲ႔ ဖြင္႔ဟထားတဲ႔ စာေတြ ကဗ်ာေတြကုိ ကူးယူ၊ ျဖတ္ေတာက္၊ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္း၊ ပံုစံေျပာင္းျပီး တေယာက္ေယာက္က အသံုးျပဳေဖာ္ျပခဲ႔မယ္ဆို စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေတြးျခင္း အျမင္ျခင္း မတူၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္ပိုင္အေတြးနဲ႔ ကုိယ္ပိုင္အေရးဆိုတာ ရိွပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ဆိုတာ ရိွၾကပါတယ္။ ဘာလို႔ သူ႔တစ္ပါးရဲ႕ စိတ္နဲ႔ ရွင္သန္ခ်င္ၾကတာလဲ။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။

  တကယ္ကူးယူ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ဆိုရင္ ခြင္႔ေတာင္းသင္႔ပါတယ္။ ခြင္႔ေတာင္းဖို႔ အခက္အခဲ ရိွရင္ ပုိ႔စ္ရဲ႕ ေအာက္မွာ မူရင္းေရးသူနဲ႔ လင္႔ကုိ ေဖာ္ျပေပးသင္႔ပါတယ္။ ဒါဟာ စာေပ စည္းကမ္းအေနနဲ႔ ရိွသင္႔ပါတယ္။ အျပည္႔အ၀ မေဖာ္ျပနိုင္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္လည္း ျဖတ္ထားရတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကုိ ရွင္းျပသင္႔ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ မရိုင္းတက္ပါဘူး။ ဆဲလည္း မဆဲတတ္ပါဘူး။ ရန္လည္း မရွာတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာမွ ဆက္မေျပာလိုေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ စာဆက္ေရးဖို႔လည္း မေသခ်ာေတာ႔ပါဘူး။ ဘေလာ႔ဂ္ကို ပိတ္ျဖစ္ခ်င္လည္း ပိတ္မိမလားမသိပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ထပ္မံကူးယူခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ လာေရာက္ကူးယူႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလို ကိစၥေတြက ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ေလာကမွာ ရိွတတ္တာပဲ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးတဲ႔ သက္တမ္းႏုေသးလို႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မရင္႔က်က္ေသးလို႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စာဆက္မေရးျဖစ္လုိ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကုိ ပိတ္ခဲ႔မယ္ဆိုလည္း ဘယ္သူအတြက္ေၾကာင္႔မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ခံစားခ်က္ သက္သက္ပါပဲလို႔ ေျပာပါရေစ။

ယေန႔အခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အားေပး၊ ႏွစ္သိမ္႔၊ ဂရုစိုက္ေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးကုိ အားနာမိပါတယ္။ အားလံုးရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ေမတၱာကုိ ကၽြန္ေတာ္႔တသက္ေမ႔ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွန္းေရေရရာရာ မဆံုးျဖတ္ရေသးတဲ႔ အတြက္ မည္႔သူ႔ကုိမွ ႏႈတ္မဆတ္ခဲ႔ေသးပါဘူး။

အားလံုးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾက၍ မိမိတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ စာေပအႏုပညာကုိ ဆထက္တပိုး ထမ္းရြက္ႏုိင္ၾကပါေစ။

Saturday, January 16, 2010

“နာက်င္မႈတို႔ျဖင္႔ အိပ္မက္ျမစ္ဖ်ားခံရာ ႏွလံုးသားရပ္၀န္း”






  မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ေကာင္းကင္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ယြန္းယြန္းမွာ ထိုးထြက္ကာေနတဲ႔ မိုးသားတိမ္စိုင္ေတြက ညကုိ အေမွာင္တိုက္ထဲသုိ႔ ရိုက္သြင္းလိုက္၏။ ေကာင္းကင္၏ ေထာင္႔အစြန္းတဖက္မွ မိုးစက္ေလးေတြကလည္း တဖြဲဖြဲနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းျခင္း က်ဆင္းလာၾက၏။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေကာင္းကင္ရဲ႕ စိန္ေခၚမႈကုိ မိုးမင္းက လက္ခံလိုက္သည္႔ အလား ၀ုန္းကနဲ က်ဲခ်ပစ္လိုက္တဲ႔ အခိုက္မွာ သစ္ရြက္ေလးေတြက ေလၾကမ္းၾကမ္းရဲ႕ ရက္စက္မႈေၾကာင္႔ ခင္မင္တြယ္တာခဲ႔ရသည္႔ မိခင္သစ္ပင္မွ မေၾကြခ်င္ေၾကြခ်င္ႏွင္႔ ေျမခရရွာ၏။ မလံုတလံု သစ္ပင္တစ္ပင္၏ ေအာက္မွာေတာ႔ မိုးစက္ေတြကုိ ထီးတေခ်ာင္းႏွင္႔ တင္းခံရင္း ခိုက္ခိုက္တုန္ေနရွာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္.. ဟိုး... အေ၀းခပ္လွမ္းလွမ္းကုိ ဂဏွာမျငိမ္တဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုနဲ႔ လမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႔္ေနေလရဲ႕။

  “ေတာက္... ေတာ္ေတာ္ဆိုးရြားတဲ႔မိုး” ... ေကာင္းကင္ကုိ မေက်မနပ္နဲ႔ ၾကည္႔ျပီး  ေျပာမိလုိက္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာေတာ႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း တိုးလို႔သာလာခဲ႔ပါသည္။ “ျမတ္နိုး ဒီအခ်ိန္ဆို အလုပ္ကဆင္းသင္႔ေနျပီ... ဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲကြာ ကုိ ဒီမွာေစာင္႔ေနမယ္လို႔ ေျပာထားရဲ႕သားနဲ႔” .... စိတ္ပူစြာနဲ႔ စိတ္ထဲက တိုးတိုးေလး ကၽြန္ေတာ္ ေရရြတ္မိလိုက္၏။ ျမတ္ႏိုးက ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ႔ ေကာင္မေလး .. အလုပ္ရိွေသးရင္လည္း ေနာက္ေန႔မွလုပ္ေပါ႔ ... ကၽြန္ေတာ္ ေျပာထားျပီးသား အရမ္း မိုးခ်ဳပ္ေအာင္ မေနနဲ႔လို႔။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ အခုလိုေျပာတိုင္း သူက “ဟုတ္ကဲ႔ပါ..ကုိရယ္” လို႔ အသည္းယားခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရယ္ပီးေျပာတတ္သူ။ အဲဒီပံုစံေလးေတြေၾကာင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ အသက္ေလာက္ ခ်စ္ေနရတာေလ။

  ျမတ္ႏိုးက ကြန္ျပဴတာ ထရိန္နင္းစင္တာ တစ္ခုမွ ပရိုဂရမ္မင္းသင္တဲ႔ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္။ ေက်ာင္းျပီးလို႔ သူသိပ္ႏွစ္သက္တဲ႔ ဆရာမအလုပ္ကုိ ေစတနာတခုတည္းနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ၀င္လုပ္ေနတဲ႔သူေလ။ ထူထဲျပီးနက္ေနတဲ႔ မ်က္ခံုးလွလွေလးေအာက္မွာ ၾကည္လင္တဲ႔ မ်က္၀န္းေလးတစံုကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႔သူ။ ေျဖာင္႔စင္းျပီး သြယ္တန္းေနတဲ႔ ႏွွာတံေလးကလည္း ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ ညီ္လြန္းေအာင္ကုိ လွပေနတဲ႔သူေလးပါ။ သူရယ္လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသားေတြ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ အခုန္ျမန္ေစလို္က္တာဗ်ာ။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သနပ္ခါးပါးပါးေလးကုိပဲ အျမဲစြဲျမဲစြာ လိမ္းက်ံတက္သူ။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ႔ ေျပာရက္စရာမရိွေအာင္ကုိ္ လွရက္လြန္းသူ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ရဲ႕ ဖန္တီးရွင္ နတ္သမီးေလး တစ္ပါးေပါ႔...။

  အေ၀းဆီက လႈပ္လဲ႔လဲ႔ အရာတခုေၾကာင္႔ အေတြးစတခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္လိုက္ရ၏။  ေဟာ... မိုးစက္မႈန္၀ါး၀ါးေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကုိ တေရြ႔ေရြ႔ လွမ္းလာေနတဲ႔ အရိပ္ပါးပါးေလး တခုပါလား။ မိုးရြာေနတယ္ဆိုတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေမ႔သြားမိျပီး မိုးစက္ေတြမဆိုေအာင္ ကာကြယ္ေပးထားခဲ႔တဲ႔  သစ္ပင္ၾကီးကုိ ေက်းဇူးေတာင္ မတင္လိုက္မိဘူး အေျပးတပိုင္း ေျပးထြက္လိုက္မိ၏။ ျမတ္ႏိုးရဲ႕ မ်က္ႏွာက အလိုမက်ဟန္ျဖင္႔ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္...  
  “ကုိ မိုးေတြရြာေနတယ္ေလ မသိဘူးလား” ဟုတ္ပါရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေမ႔သြားတာေလ။ ထီးကုိလက္က ကုိင္ထားျပီး မေဆာင္းလုိုက္မိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကုိ ရယ္ျပလိုက္မိသည္။

 “ေဆာ္ရီး ျမတ္ႏိုးကုိျမင္တာနဲ႔ အရာအားလံုးကို ေမ႔သြားမိလို႔ပါေနာ္။” 
 “ဟြန္း.. ကုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္ရင္ဒီလိုပဲ... လာေလ... သစ္ပင္ေအာက္မွာ ခဏမိုးခိုရေအာင္ မိုးဒီလို သည္းေနတာကုိ ဆက္သြားရင္ ရႊဲကုန္လိမ္႔မယ္” ...
သူ႔ပါးစပ္ ကလည္းေျပာတယ္ .. ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ကုိလည္း ဆြဲေခၚျပီး ခုနကရပ္ခဲ႔တဲ႔ သစ္ပင္ေအာက္ကုိ ၀င္ရပ္လုိက္ၾက၏။။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းက ေရေတြကုိ တယုတယနဲ႔ သုတ္ခါေပးျပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျပာလိုက္တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စကားေလးေတြေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းျပီး ၾကည္ႏူးသြားမိ၏။

  “ကုိ...ျမတ္ႏိုးကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲေနာ္.. မိုးေတြ ဒီေလာက္ရြာေနတာ မလာေတာ႔ဘူးေတာင္ ထင္ေနတာ... ဒါေပမယ္႔ ကုိ႔စိတ္ကုိသိတယ္ေလ... ကုိကေျပာျပီးရင္ ေျပာတဲ႔အတိုင္း လုပ္တက္တဲ႔သူ .. တခါတေလ အရမ္းတယူသန္တဲ႔သူ .. ဟုတ္တယ္မလား”
ေျပာေနတာကုိက အသည္းယားစရာေလး ...  ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာပဲ ျမတ္ႏိုးကုိ စိုက္ၾကည္႔လိုက္ျပီး ဆတ္ခနဲဆို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။

   “ျမတ္ႏိုး အတူတူေနခ်င္ျပီကြာ ကုိေလ ျမတ္ႏိုးကုိ ဒီလို လႊတ္မထားခ်င္ေတာ႔ဘူး.. သိပ္လည္းစိတ္ပူတယ္.. ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဆို ကုိမလာႏိုင္ရင္ ျမတ္ႏိုး တေယာက္တည္း ျပန္ရမွာေလ... စိတ္ပူတယ္ကြာ အတူတူ ေနၾကရေအာင္ေနာ္”

  “ျမတ္ႏိုးလည္း ကုိနဲ႔ အတူတူ ေနခ်င္တာေပါ႔.. ဒါေပမယ္႔ ျမတ္ႏိုးတို႔က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ မျပည္႔စံုေသးဘူးေလ... ေနာက္ျပီး အေဖ႔ကုိ ေျပာရမွာလည္း ေၾကာက္တယ္...”

  “ျမတ္ႏိုး .. ကုိ .. ေျပာတာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေပးေနာ္ ... ကုိ  .. ခုႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာတာ ျမတ္ႏိုးနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ေလ .. ကုိ  စုထားတာေလးေတြလည္း အေတာ္အသင္႔ေတာ႔ ရိွေနျပီေလ .. ကိုတို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ကၽြန္ျပဴတာနဲ႔ အီလက္ထရြန္းနစ္ သင္တန္းေက်ာင္း ေသးေသးေလးဖြင္႔ျပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တိုးခ်ဲ႕ သြားၾကမယ္ေနာ္ ... ျမတ္ႏိုးလည္း ကုိယ္၀ါသနာပါတဲ႔ အလုပ္ကုိ ဆက္လုပ္လို႔ ရတယ္ေလ  ... ကုိတို႔  သင္႔ေလ်ာ္တဲ႔ အေျခအေနေလးတစ္ခုေတာ႔ ဖန္တီးႏုိင္မွာပါ။  ကုိတို႔ အတူတူၾကိဳးစားရင္း ေပ်ာ္၇ႊင္တဲ႔ မိသားစုဘ၀ေလးကုိ ထူေထာင္ၾကမယ္ေလ ... ေနာ္ ... ျမတ္ႏိုး ...  လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေနာ္”
ကၽြန္ေတာ္ ကေလးေလး တေယာက္လို သူ႔ကုိ အတင္းပူဆာေနမိေတာ႔သည္။ သူ႔ကုိမွ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မခြဲႏိုင္ေတာ႔တာေလ။

  ဟင္းးးး ... သက္ျပင္းတခ်က္ကုိ သူခိုးခ်လိုက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိလုိက္ပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ တည္႔တည္႔ၾကည္႔ျပီး ...   
  “ဟုတ္ ျမတ္ႏိုးတို႔ ထက္ထပ္ဖို႔ကုိ အိမ္ကုိေျပာၾကည္႔ပါမယ္.. အိမ္က ကုိ႔ကုိ လက္ခံတယ္ဆို လက္ထပ္ၾကမယ္ေနာ္”

  ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္ ... ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ... လို႔၀မ္းသာအားရ ေအာ္ဟစ္ ပစ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ ပုိတင္းက်ပ္ေအာင္ ဖက္လိုက္မိျပီး သနပ္ခါးရနံ႕ေလးေတြ ထင္က်န္ေနဆဲ ရိွေနေသးတဲ႔ ပါးျပင္ ေအးေအးေလးေပၚကုိ အနမ္းေလးေတြ ေ၀ဆာပစ္လိုက္တာေပါ႔။  သူကေတာ႔ ရွက္ရြံစြာနဲ႔ ေခါင္းကေလးငံုျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ခြင္ထဲကုိ ေခါင္းေလယွက္၀င္လုိက္၏။ သစ္ပင္ၾကီးကေတာ႔ အလုိက္သိစြာနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေပးသလိုနဲ႔ ခိုးခိုးၾကည္႔ျပီး အားက်ေနတယ္ထင္ပါ႔။ မိုးမင္းၾကီးကလည္း သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကုိ ၾကည္႔ျပီး မိုးစက္တပ္သားေတြကုိ ျပန္လည္ေခၚယူေပးသြား၏။ ညရနံ႕တို႔ျဖင္႔ ထံုသင္းေမႊးပ်႕ံေနေသာ အခါသမယမွာ ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ခိုင္ျမဲတဲ႔ လက္ေတြကုိ ဆုပ္ကုိင္ျပီး သူတို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔ သာယာတဲ႔ ဘ၀ေလးကုိ ထူေထာင္ဖို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အျပည္႔နဲ႔ ရဲရဲလွမ္းထြက္သြားၾက၏။ ၾကည္လင္၀င္းပတဲ႔ လမင္းၾကီးက မိုးေရေတြ စြတ္စိုေနတဲ႔ လမ္းေလးေပၚ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖန္႔က်က္ေပးရင္းနဲ႔ ညရဲ႕အလွကုိ ပိုျပီးတင္႔တယ္ေစခဲ႔ျပန္၏။
~~~ @@@ ~~~

   တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနျပီး သစ္ၾကီးပင္အိုတို႔ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းျဖင္႔  ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေနရာေလးတေနရာ ... ဒီေနရာေလးက တရားဓမၼတို႔ျဖင္႔ ေမြ႔ေပ်ာ္ေနေသာ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္းတို႔ႏွင္႔ ေယာဂီအေပါင္း  တရားက်င္႔ၾကံရာ တရားရိပ္သာေလးတခုပါ။ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္စြာ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနၾကတဲ႔ ရဟန္းေတာ္တို႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္႔ေနရင္း ပီတိျဖစ္စြာျဖင္႔ ျမတ္နုိး လက္ကေလးကုိ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကုိင္လိုက္မိ၏။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ေနတဲ႔ အျပံဳးေလးနဲ႔ ျပံဳးျပေနတယ္ေလ။ ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြး အခမ္းအနားေလးေပါ႔။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခ်င္း တူၾကတယ္ေလ။ ပကာသနေတြ ဂုဏ္ေတြမမက္ဘူး။  မဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားကုိ တရားရိပ္သာေလး တခုမွာ ေန႔ဆြမ္းေကၽြးဖို႔ ျမတ္နိုးပဲ အၾကံေပးခဲ႔တာေလ။ စၾကားစက ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ အံအားသင္႔သြားခဲ႔သည္။ မိန္းကေလးတိုင္း မဂၤလာေဆာင္ဧည္႔ခံပြဲကုိ အရမ္းတန္ဖိုးထားၾကသည္။ လွလွပပ ၀တ္စံုတို႔ျဖင္႔ လူတကာထက္ ထူးျခားေအာင္ ခ်ယ္သျပီး လူၾကားထဲ တြဲေလွ်ာက္ကာ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾက၏။ မရိုးမအီႏုိင္ေသာ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ေတြျဖင္႔ တင္ဆက္ မွတ္တမ္းတင္ၾကနဲ႔ ေခါင္မူးေလာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကတဲ႔ ယခုေခတ္အခ်ိန္မွာ ျမတ္ႏုိးကေတာ႔ ...

 “ဘာလုပ္မွာလဲ ကုိရယ္ ... လက္ထပ္တာက ျမတ္ႏိုးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေလ ... တေယာက္နဲ႔တေယာက္ နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေထာင္ၾကတဲ႔ ဘ၀တခုမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေလးျပဳျပီး စတင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပီတိျဖစ္ဖုိ႔ေကာင္းမလဲ။ ရံုးတက္လက္မွတ္ထိုးျပီး တရားရိပ္သာတခုခုမွာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကုိ ေန႔ဆြမ္းကပ္ျပီး ဧည္႔သည္နဲနဲကုိ ဧည္႔ခံလိုက္ရင္ပဲ ျမတ္ႏုိးတို႔ အတြက္ လံုေလာက္ေနပါျပီ” .. တဲ႔ေလ။

  သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ထြက္လာတဲ႔ စကားအခြန္းတိုင္းက ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ အခုလို ယဥ္ေက်းသိတတ္ျပီး စိတ္ႏွလံုးသားႏူးည႔ံသိမ္ေမြ႔တဲ႔ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကုိ ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ သိပ္ကုိ ကံေကာင္းေနပါျပီဗ်ာ ... ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္မႈက ဘာနဲ႔မွကုိ တိုင္းတာလုိ႔ မရပါဘူး။

    ေန႔လည္ တရားပြဲမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားက တရားေရေအး အျမိဳက္တိုက္ေကၽြးအျပီး ယေန႔ လွဴဒါန္းၾကေသာ ဒါယိကာႏွင္႔ ဒါယိကာမတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ေသတပန္သက္ဆံုး ေပါင္းသင္းရပါေစ။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ကုိ အစဥ္ေစာင္႔ေရွာက္ႏုိင္ျပီး ယဥ္ေက်းလိမၼာတဲ႔ ခင္ပြန္းေကာင္း ဇနီးေကာင္း ျဖစ္ၾကပါေစသတည္း ဟုဆုေပးသံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲ ဘ၀င္မွာ ေအးျမေစပါသည္။ ဧည္႔ပရိသတ္တို႔၏ သာဓု ... သာဓု... သာဓု... ေခၚသံအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မဂၤလာဧည္႔ခံပြဲေလး ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးသြားပါ၏။ သာယာေအးခ်မ္းေနတဲ႔ ေန႔ရက္ေလး တစ္ရက္မွာ ရယူခဲ႔ရတဲ႔ ပီတိအဟုန္၊ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ႏွလံုးေအးခ်မ္းမႈက သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္္ေတာ႔ ဘ၀မွတ္တိုင္အစရဲ႕ တာထြက္ေကာင္းေလး  ျဖစ္ခဲ႔ေလ၏။
~~~ @@@ ~~~

   တခုေသာ နံနက္ခင္းရဲ႕ ေလျဖဴးျဖဴးေလးက ေ၀ွ႔ကာေ၀ွ႔ကာျဖင္႔ ဘယ္ညာယိမ္းထိုးကာ ပန္း၀တ္မႈန္တို႔ကုိ သယ္ေဆာင္လ်က္ သဘာ၀ပန္းခ်ီကားကုိ  ေဆးခ်က္ျဖည္႔ေပးလိုက္၏။ သာယာၾကည္လင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္မွာ စုစုေ၀းေ၀းရိွေနၾကေသာ လူတစ္အုပ္က တစံုတခုကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ေနၾက၏။   ေျဖာင္း.. ေျဖာင္း.. ေျဖာင္း...
လက္ခုပ္သံ အုပ္အုပ္တုိ႔ႏွင္႔အတူ လွပစြာ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေရာင္စံု မိုးပ်ံဖူးေဖာင္းေလးမ်ားက ေလးညိဳ႕မွ ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ႔ ျမွားအသြင္ ေကာင္းကင္သို႔ တရိွန္ထုိး တက္သြားၾက၏။ ဒီေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျမတ္ႏိုးတို႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ စီးပြားေရးေလး တခုျဖစ္လာမယ္႔ သင္တန္းေက်ာင္းေလး တခုကုိ  စတင္ဖြင္႔လွစ္လုိက္ပါျပီ။ ျမတ္ႏိုး အင္မတန္မွ စိတ္အားထက္သန္တဲ႔ စာသင္ရျခင္း ၀ါသနာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျဖည္႔ဆီးေပးႏုိင္တဲ႔ အတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါသည္။ တျဖည္းျဖည္းျခင္း တည္ေထာင္သြားမယ္ဆိုေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသခ်ာတိုင္ပင္ျပီးမွ လုပ္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ ဒီေန႔ ျမတ္ႏိုး အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် ေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။ သူအျဖစ္ခ်င္ဆံုးအရာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္လည္း လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေစမယ္႔ လုပ္ငန္းေလး ျဖစ္သည္႔အတြက္ ၾကိဳးစားျပီး ေရွ႕ဆက္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေလးေတြ တခုျခင္းစီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေကာင္အထည္ ေပၚလာသည္႔အတြက္ ရင္ထဲတြင္ေတာ႔  ၾကည္ႏူးမဆံုးႏိုင္ပါ။
~~~ @@@ ~~~

  ရံုးခန္းေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္း ပရိုဂရမ္တစ္ပုဒ္ကုိ ေရးေနရာမွ နာရီကုိ ငံုၾကည္႔လိုက္မိသည္။ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေတာင္ ထိုးေတာ႔မွာပါလား။ ၾကည္႔စမ္းပါဦး အလုပ္ထဲ စိတ္၀င္စားေနတာ ထမင္းစားဖို႔ေတာင္ ေမ႔ေလ်ာ႔လို႔ ေနပါလား။ ... ျမတ္ႏုိးေတာ႔ ဆာေနေတာ႔မွာပဲ။ ရံုးခန္းေလးထဲမွ လွမ္းထြက္လုိက္ျပီး စာသင္ခန္းရိွရာ တံခါးေပါက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္လိုက္မိ၏။ ၾကည္လင္ေသာအသံျဖင္႔ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ရွင္းျပေနေသာ အတန္းေရွ႔မွ ဇနီးေခ်ာေလးကုိ ေစ႔ေစ႔ၾကည္႔လိုက္မိ၏။ မတိုမရွည္ ဆံေကသာေလးကုိ စုစည္းထားျပီး သနပ္ခါးေရက်ဲေလးျဖင္႔ လွခ်င္တိုင္းကို လွေနပါလား။ ျမတ္ႏိုးက စာသင္ေနျပီဆိုရင္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ လံုး၀ေမ႔လို႔ စာကုိပဲ အာရံုစိုက္ သင္တတ္တာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔ေနတယ္ဆိုတာ သူမသိေသးဘူး။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕၏ မ်က္ႏွာအမူအရာ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင္႔သာ သတိထားမိသြား၏။ လက္ကနာရီကုိ သူၾကည္႔လိုက္သည္ ေနာက္ျပီး ေခါင္းေလးငံုျပီး ရီလိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္... သူအတန္းခ်ိန္ျပီးတာကုိ ေမ႔ေနျပီး စာဆက္သင္ေနမိလုိ႔ေလ။ 

  “အတန္းခ်ိန္ျပည္႔ေနျပီ ဆုိတာကုိ ျမတ္ႏိုးေမ႔ေနတာ ၾကည္႔စမ္း..  ကုိဗိုက္ဆာေနျပီလား ခဏေနာ္ ျမတ္ႏိုးတို႔ စားဖုိ႔ကုိ ျပင္ဆင္လိုက္အုန္းမယ္။”
 ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။ သူ ျပင္ဆင္ေနတာကုိ အသံမထြက္ပဲ ဆက္ျပီးမတ္တပ္ရပ္ ၾကည္႔ေနမိသည္။ တကယ္ေတာ႔ အရမ္းကုိ လိမၼာေရးျခားရိွတဲ႔ ဇနီးေလး။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မနက္အေစာၾကီး ထျပီး ေန႔လည္ထမင္းခ်ိဳင္႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရသည္။ စာသင္ဖို႔အတြက္လည္း ျပင္ဆင္ရေသးသည္။ အခ်ိန္ဆိုတာ သူ႔အတြက္ အပုိအလိုမရိွ။ တခါတခါ ညညဥ္႔နက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးနားမွာ ေစာင္႔ေပးရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္၏။ အဲဒီအခ်ိန္ဆို ကၽြန္ေတာ္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကုိ တစိ္မ္႔စိမ္႔ၾကည္႔ရင္း ပိုတိုးလို႔ ခ်စ္မိလာရသည္။ ျမတ္ႏိုးအတြက္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာပဲ လုပ္ေပးရလုပ္ေပးရ သူ႔ဆႏၵကုိ ျဖည္႔ဆီးေပးခ်င္မိသည္။ သူကသိလုိ႔လားမသိဘူး .. ဘာမွကုိ မေတာင္းဆိုဖူးဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္က “ျမတ္ႏုိးလိုခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာရိွရင္ ကုိ႔ကုိေျပာေနာ္... အားမနာနဲ႔” ...  လုိ႔ေျပာေတာ႔  ...
“ကုိ ဒီေလာက္ ျမတ္ႏိုးအေပၚကုိ ျဖည္႔ဆီးေပးေနတာပဲ ... ဘာမွကုိ မလုိပါဘူးရွင္တဲ႔... ကုိအနားမွာ အျမဲရိွရင္ ေက်နပ္ပါျပီ” တဲ႔။ ၾကည္႔စမ္းပါဦးဗ်ာ ... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သိတတ္တဲ႔ သူကေလးလည္း။ ရင္ထဲမွာ ျပံဳးလိုက္မိ၏။

  “ကုိ ဘယ္ေကာင္မေလးကုိ သတိရျပီး ျပံဳးေနတာလည္း ... မတ္တပ္ရပ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား” ျမတ္ႏိုး အသံၾကားေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ အေတြး လြန္သြားတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။
  “မဟုတ္ပါဘူး ျမတ္ႏိုးရယ္ ... ျမတ္ႏိုး အေၾကာင္း ေတြးေနတာပါေနာ္.. ျမတ္ႏိုး ကုိ႔အေပၚ ဘယ္လိုဂရုစိုက္တာ .. ဘယ္လို႔ၾကင္နာတာ... ဘယ္လိုခ်စ္တာဆိုတာ ...........”
  “ဟိုးထား ဆရာ... ထမင္းလာစား အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္လြန္ေနျပီ...”...
  “ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဆရာမေလး” ...

  “အဟင္းဟင္း” ...  ျမတ္ႏိုးရဲ႕ ရယ္သံေလးေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ပါလုိက္ျပီး ရယ္လိုက္မိ၏။ ခ်စ္စိတ္ေတြ ျပည္႔လွ်ံေနတဲ႔ ရယ္သံေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀အတြက္ ေအးခ်မ္းသာယာျပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေလးကုိ ပုိျပီးခို္င္ျမဲေစခဲ႔ပါ၏။
~~~ @@@ ~~~

  ၾကယ္ေရာင္ေတြ တလက္လက္နဲ႔ လျခမ္း ေကြးေကြးေလးက ေကာင္းကင္ရဲ႕ အလွကုိ အပိုင္စီးထားေလ၏။ ခ်ိဳ႔တဲ႔တဲ႔ လေရာင္ေပမယ္႔ ကမာၻေျမအတြက္ေတာ႔ ေကာင္းမြန္စြာ အလင္းေပးႏိုင္တဲ႔ မီးအိမ္ရွင္ လျခမ္းကေလးေပါ႔။ ကြင္းျပင္က်ယ္က်ယ္ကုိ ျဖတ္တိုက္ခတ္လာတဲ႔ ညေလညွင္း ေအးေအးေလးက သစ္ပင္ပန္းမာန္တို႔ စိမ္းစိုေနတဲ႔ ေပ ၄၀ ေပ ၆၀ ျခံ၀င္းေလးကုိ လႈပ္ရွားအသက္၀င္ခဲ႔၏။ ျမိဳ႔သစ္တခုရဲ႕ လတ္ဆတ္ သန္႔ရွင္းမႈေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတဲ႔ေနရာ၊  အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျခံ၀င္းေလးကုိေတာ႔  ေက်နပ္မိပါသည္။ မိဘေတြဆီကေန မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ အျဖစ္ရခဲ႔တဲ႔ ဒီျခံ၀င္းေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္လွပါ၏။ ယခင္ကတည္းက စိုက္ပ်ိဳးထားခဲ႔ေသာ သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းေလးေတြ ေၾကာင္႔လည္း ပူေလာင္တဲ႔ ညေတြမွာေတာင္ ေအးခ်မ္းမႈုကုိ ရရိွေစပါ၏။ ခပ္ေျပေျပေလး တိုက္ခတ္ေနတဲ႔ ေလညွင္းေလးကုိ အရသာခံကာ အိမ္ရဲ႕ ျပတင္းတံခါးေပါက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနမိ၏။ ေႏြးေထြးတဲ႔ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လာ၍ ရုတ္တရတ္လန္႔သြားမိသည္။ ....

  “ကုိ ေအးတယ္ေလ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ... ျမတ္ႏိုးအေၾကာင္းေတြးေနတယ္လို႔ မေျပာနဲ႔ေနာ္” ...

  “ျမတ္နိုး ကလည္း ကုိ ေတြးေနတာက ကုိတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကုိပါ။ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေတြးေတြး ကုိေလ သိပ္ျပီး ေက်နပ္မိတယ္... သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းျပီး ကုိ႔အေပၚ သိတတ္လြန္းတဲ႔ ျမတ္ႏိုးလို ဇနီးေကာင္းေလးရခဲ႔တာ ကုိ႔ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဆုလဒ္တခုပါပဲ... ကုိတို႔ေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အခ်စ္ေတြတိုးျပီး ကုိတို႔ႏွစ္ဖက္မိဘေတြနဲ႔ ကုိတို႔ဘ၀ေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေရွ႔ဆက္ၾကမယ္ေနာ္ ... ေနာက္ျပီး သားသားမီးမီးေလးေတြနဲ႔ ေသတပန္သက္ဆံုး ရိုးေျမက် ေပါင္းသင္း သြားၾကမယ္ေနာ္...”
  “ကုိေနာ္ ေတာ္ျပီ  ... ဆက္မေျပာနဲ႔ ရွက္တယ္... သြား”...
ခ်စ္စဖြယ္ စကားေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘတ္ကုိ ထုျပီးထြက္ေျပးသြားတဲ႔ ျမတ္ႏိုးေနာက္ကုိ အမွီလိုက္ရင္း သိုင္းဖက္ဖို႔အလွမ္းမွာ ...

  “၀ုန္း...”
  က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမည္ဟီးသံႏွင္႔အတူ ကၽြန္ေတာ႔္ေခါင္းေတြ ခ်ာလပတ္လည္ ရမ္းထြက္သြားသည္။ မ်က္လံုးကုိလည္း တခါတည္း စံုမိွတ္ပစ္လိုက္ရ၏။ အမူးေျပသလိုရိွမွ မ်က္လံုးကုိ တျဖည္းျဖည္းျခင္း ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္မိတဲ႔အခါမွာ ... “ဟင္.. ျမတ္ႏိုးဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ” ကၽြန္ေတာ္႔ပါးစပ္မွ ေရရႊတ္ရင္း အျမန္ထလိုက္မိသည္။ ခါးအထက္မွ နာက်င္မႈေ၀ဒနာက ဆစ္ခနဲက်င္ေနေအာင္ ကိုက္တက္လာ၏။ ခုမွပတ္၀န္းက်င္ကုိ သတိထားမိလုိက္ပါသည္။ စိမ္းစုိေနတဲ႔ ျခံ၀န္းေလးထဲက သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနတဲ႔ အိမ္ေလးထဲမွာမဟုတ္... ရႈပ္ပြစြာပ်ံ႔က်ဲေနေသာ အ၀တ္တခ်ိဳ႕ႏွင္႔ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အန႔ံတို႔ျဖင္႔ ျပည္႔က်ပ္ေနေသာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ...  
  “ဟင္... ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္မက္ျပီး ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်သြားတာကုိ ... ဒါဆို..ဒါဆို ခုနကအရာေတြက တကယ္မဟုတ္ဘူးေပါ႔ .. အိပ္မက္တခုေပါ႔...” ရင္ထဲမွ နာက်င္စြာနဲ႔ ေဆာင္႔တက္လာတဲ႔ ခံစားမႈကုိ မနည္းျမိဳသိပ္လိုက္ရ၏။

  ဟုတ္ပါတယ္ေလ ျမတ္ႏိုး ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ထားခဲ႔တာ အေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ စြဲလမ္းမႈေၾကာင္႔သာ မေမ႔ႏိုင္ပဲ အိပ္မက္ မက္ေနခဲ႔တာပါလား။ ခုေတာ႔လည္း အိပ္မက္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရသေလာက္ တကယ္လက္ေတြ႔မွာ အဆမတန္ နာက်င္ေၾကကြဲရျပီေပါ႔။ စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ေတြ႔ဟာ လံုး၀ကုိ မတူဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံမိလိုက္၏။ ဒါေပမယ္႔လည္း ျမတ္ႏိုးေၾကာင္႔ အိပ္မက္ေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ႔ရတာေတြအတြက္  ေက်းဇူး တင္မိပါဧ။္။ တကယ္ေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္ေသးပါ။ သင္တန္းေက်ာင္းဖြင္႔ရန္ ပို္က္ဆံစုဖို႔ ေနေနသာသာ ထမင္းတနပ္မွန္ဖုိ႔ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတဲ႔ဘ၀။ မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ထိ မေက်နပ္မႈေတြကုိ ရင္ထဲမွာ ၾကိတ္မိွတ္ရင္း သီးခံျပီးရွင္သန္ေနရတဲ႔ဘ၀။ ျမတ္ႏိုးေပးခဲ႔တဲ႔ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကုိလည္း မနည္းကုစားျပီးေနရတဲ႔ အခ်ိန္ပါလား။

  ကၽြန္ေတာ္ ျပတင္းတံခါးေပါက္ကုိ ဖြင္႔ျပီး အျပင္ကုိေမွ်ာ္ၾကည္႔လိုက္မိသည္။ မနက္ မလင္းတလင္းေပမယ္႔ ေက်းငွက္ေလးေတြက သူ႔တို႔ စာ၀တ္ေနေရးအတြက္ အစာရွာ ထြက္ေနၾကျပီေလ။ ေနမင္းၾကီးကလည္း ေလာကကမာၻေျမကုိ အလင္းေရာင္နဲ႔ စြမ္းအားေတြေပးဖို႔ တာဆူေနျပီ။  ဤအခ်ိန္တြင္ ေလေျပေလးတခ်က္က ရုတ္တရတ္ ေ၀ွ႔တိုက္လာေသး၏။ ဒီလိုမ်ိဳး ေလေျပလား... ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ထဲကုိ ေ၀ွ႔၀င္တိုက္ခတ္ျပီး သာယာၾကည္ႏူးမႈကုိ ခံစားခိုင္းေစခဲ႔ရျပီးမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ ဒီေလေျပလား။ ေတြးလိုက္တိုင္း နာက်င္ေနရတဲ႔ ႏွလံုးသားကုိ ေသာ႔ပိတ္ျပီး ဒဏ္ခတ္ရပါေတာ႔မည္။ အမ်ားသူငွာနည္းတူ သူ႔တစ္ပါးအတြက္ မဟုတ္ေတာင္ ကုိယ္႔ဘ၀ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ က်ရာတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ရဦးမယ္ေလ။ သာယာလွပျပီး ေက်းငွက္သံသာတို႔ျဖင္႔ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းအလွကုိ ဆက္လက္ မခံစားႏုိင္ေတာ႔သျဖင္႔ ေက်ာခိုင္း လွည္႔အထြက္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲက စကားတခြန္းကုိ ေရရြတ္မိလုိက္ေလ၏။
“ ျမတ္ႏိုးက ကုိ႔ကုိ မခ်စ္ေတာ႔ေပမယ္႔ ကုိကေတာ႔ ျမတ္နုိးကုိ ထာ၀ရ ခ်စ္သြားပါ႔မယ္....”

ျပီးပါျပီ။
~~~~~~~~~~~~~~~~ @@@@@@@ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အစ္ကုိ ကုိဏီလင္းညိဳေရ ကၽြန္ေတာ္ ေရးေပးလိုက္ပါျပီ။ မေရးတက္ေရးတက္နဲ႔ ေရးလိုက္ရတဲ႔ အတြက္ အမွားပါသြားခဲ႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္ၾကပါလို႔ ၾကိဳတင္ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ေနာင္ငါးနွစ္အၾကာမွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ကူးေလးေတြဆိုေပမယ္႔ တကယ္ေတာ႔ ဘာမွျဖစ္မလာေတာ႔မယ္ စိတ္ကူးေတြပါ။ အိပ္မက္ဆိုတာ မက္ျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္ေပမယ္႔ စြဲလမ္းမႈေၾကာင္႔ မက္ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ေပ်ာက္္ကြယ္သြားလိမ္႔မယ္ မထင္မိပါဘူး။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ႏွလံုးသားရဲ႕ အနက္ရိႈင္းဆံုး တေနရာမွာပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း အစီအစဥ္က်နစြာ မက္ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္ကူးကုိ အိပ္မက္အျဖစ္ပဲ အသက္သြင္းလိုက္ပါျပီေလ။

ေလာကတြင္ ခ်စ္ေသာသူတိုင္း ေပါင္းဆံုၾကပါေစ...။

ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါ၏.

Monday, January 11, 2010

“အမူး”

ေနညိဳေလရင္႔
ေလပ်ိဳသင္႔လို႔
ခ်ိန္ေတာ္က်တိုင္း
ထန္းေတာပို္င္းကုိ
အေျပးႏွင္လို႔
ခ်ဥ္ျခင္းေျဖလည္း
အမူးတစ္ေယာက္
စိတ္ေျဖလကၤာ
မေျပသာ၏ ...။

အိမ္ျပန္ခရီး
ေတာလမ္းနီးတြင္
ထန္းရည္ကမူး
တဏွာ...ရူးလုိ႔
ဆဲတြန္ျမည္ေတာက္
ပုဆိုးေပ်ာက္ကာ
သိုင္းကြက္ ေရရင္း
ေျခေတာ္နင္းမူ
အခ်စ္တခု
ရင္ထုေသာ္၌
မေပ်ာက္ေလာက္ေအာင္
တြယ္ဖက္ေလာက္၏ ...။

အမူးတစ္ေယာက္
စကားေပ်ာက္ေတာင္
အသက္ေလာက္ပင္
ခ်စ္ရသူကုိ
သစၥာ မေဖာက္
ထန္းရည္ေသာက္၍
ကေဇာ္ေဖာက္ကာ
ေမွ်ာ္ေစာင္႔ေနမယ္
အံဖက္ၾကမ္းနဲ႔
ခင္းရံတဲ႔လမ္း
ဘယ္ထိမွန္းလည္း
မေသခ်ာဘိ ... ။

(ဘာကဗ်ာလည္းေတာ႔ မသိဘူး... လူကနဲနဲေဂါက္ေနတာေတာ႔ ေသခ်ာေနျပီ ... :P)

Friday, January 8, 2010

“သူတို႔ခ်စ္တာ ေၾကာက္လြန္လြန္းလို႔”




ေရလိႈင္းေလး
ေလေ၀ွ႔တိုင္း ေျပးရတယ္
မေၾကာက္ပါဘူး သူေပ်ာ္လို႔ပါ
၀ဲဂယက္ဆိုတာ သူ႔အလွ သူ႔ဘ၀ေလ
အဲဒါကုိမွ ...
ကန္ေတာ္နံေဘး ထိုင္ေသာ္ေငးေနတဲ႔
ထီးေသးေသးေလးေအာက္က ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္
ရင္ေတြ ကဆုန္ေပါက္လိုက္တာ ...။

ငွက္ကေလး
တခ်က္ေလးေတာင္ မၾကည္႔မိပါဘူး
အေတာင္ေညာင္းလို႔ နားရတာ သူ႔ဘ၀ေလ
အဲဒါကုိမွ ...
ခံုတန္းေလးမွာ တုန္ခ်မ္းမေနပဲ
ရင္ခုန္မွတ္တမ္းေရးတဲ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္
အရႊန္းေဖာက္လုိက္တာက ေၾကာက္စရာ ...။

ပန္းကေလး
ေနသာလို႔ ဖူးပြင္႔တယ္
အရူးရင္႔တာ မဟုတ္ပါဘူး
အခ်ိန္တန္လို႔ ပြင္႔လန္းရတာ သူ႔ဘ၀ေလ
အဲဒါကုိမွ ...
ျမက္ခင္းေႏြးေႏြး ပန္းခင္းေဘးက
ရင္ေငြ႔ေပးေနတဲ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္
ခူးနမ္းလိုက္တာက အခ်ဥ္ေပါက္စရာ ...။

ဟြန္း ...  ခ်စ္လိုက္ေတာ႔လည္း ေသမတတ္
မုန္းၾကေတာ႔လည္း အရွင္လတ္လတ္
ရင္ခြင္တခါဖ်က္ရင္ ဒဏ္ေငြတခါရိုက္မယ္
ကဲ ... ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ
မသက္ဆိုင္ရင္ေတာ႔ လြင္႔ပစ္ၾကတယ္ ...
ဆက္ပိုင္ခ်င္ရင္ ထုဆစ္ၾကေပေတာ႔ ...
ဥေပကၡာေတြနဲ႔ပဲ အေ၀းေနရာေတြမွာ
ငါတို႔ေတြလည္း ခပ္ခြာခြာေလးေနၾကေတာ႔မယ္ ...။
     ~~~@@@~~~
(အစ္ကုိတစ္ေယာက္က ဒုတ္ေကာက္ျပီးထြက္ခိုင္းလို႔ ကဗ်ာတိုတုိ စာတပုဒ္ကုိ ဟန္လုပ္လို႔ ႏွစ္သစ္ဦးမွာ ပထမဆံုး စိတ္ရႊင္ျမဴးစြာနဲ႔ အရႊန္းေဖာက္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ပံုေလးကုိေတာ႔ ဒီ ကေနယူျပီးျပင္ပါ၏။)

Wednesday, December 30, 2009

“ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀”



“ဘ၀” ဆိုတာ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကုိ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ေမြးဖြားလာခဲ႔ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ္႔လည္း ျဖစ္ခ်င္တာကုိ ျဖစ္သင္႔သေလာက္ေတာ႔ ရွာေဖြလုပ္ယူရပါလိမ္႔မယ္။ ဘယ္လိုရေအာင္ လုပ္ယူၾကမလဲ။  တိက်တဲ႔ အေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ႔ ရိွေနပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အရင္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္မႈုကုိ ရွာေဖြစူးစမ္းၾကပါစို႔။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ လူတိုင္းရဖူးၾကပါသည္။ သုိ႔ေပမယ္႔ စစ္မွန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ဖန္တီးဖို႔ရာ လမ္းေပ်ာက္ေနတတ္ၾကပါသည္။ စစ္မွန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရ အလွအပတခုပါပဲ။ ေရႊေငြပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အမ်ားၾကီးရိွမယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ မရိွဘူးဆို ပိုင္ဆိုင္ရသမွ်ဟာ အလကားပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္စီမံမႈေတြကေန တဆင္႔ေပါက္ဖြားလာျခင္းပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွပါတယ္ ဆိုေသာ အရာေတြဆီက မလာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ ျဖစ္တည္ေနေသာ ဘ၀ေတြကေနသာ လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ဘ၀ရဲ႕အေျခခံ အရင္းအျမစ္တခုလို႔ ေျပာလို႔လည္းရပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ မ်ားစြာေဖာ္ျပေနျခင္းထက္ ေန႔စဥ္ဘ၀ေတြကေန႔ ဘယ္လိုဖန္တီးယူရမယ္ ဆိုတာ သိရိွဖို႔လိုအပ္ပါမည္။  ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လက္ငင္းခ်က္ျခင္း ဖန္တီးယူဖုိ႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆုိလိုတာက တျဖည္းျဖည္းျခင္း တဆင္႔ထက္တဆင္႔ တိုးျမွင္႔သြားမွသာ  နည္းလမ္းမွန္ကန္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရရိွိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုလို ျပဳလုပ္ယူဖုိ႔ဆိုရင္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ အနည္းဆံုး ရိွရမယ္႔အရာေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြးယူၾကည္႔ၾကပါစို႔။ စစ္မွန္ျပီး တန္ဖိုးရွိေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကစလုိ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အျပဳအမူေတြ၊ စစ္မွန္ေသာ ခံစားမႈေတြကုိ စိတ္ရင္းေစတနာသန္႔သန္႔ ေတြထားျပီး ရည္မွန္းထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ေတြ ဆီေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔မယ္ဆိုရင္ျဖင္႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ေမွ်ာ္မွန္းမထားလည္းပဲ သူ႔အလိုလုိကုိ ေရာက္ရိွလာပါလိမ္႔မည္။ စစ္မွန္ေသာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြမွာ ဘာေတြ႔ပါ၀င္ေပါင္းစပ္ရမလဲ။ ေမတၱာ၊ လွပတဲ႔ အာရံု၊ ေတြးေတာလုပ္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ပါ၀င္ေနတဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ တရားမွ်တမႈေတြ၊ သတိၱအစြမ္းေတြ၊ လူသားျခင္းစာနာရိုင္းပင္းမႈေတြ၊ ရဲရင္႔ျပတ္သားမႈေတြေပါ႔။ ဤအရာေတြက မပါ၀င္လုိ႔ကို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အျပဳအမူေတြကေကာ။ ဗဟုသုတေတြ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေ၀မွ်ျခင္း၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ျခင္း စသည္ျဖင္႔ေပါ႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသည္။  စိတ္ပ်က္ အားငယ္ႏိုင္တာေတြ၊ ကုိယ္႔တိုးတက္မႈကုိ ပ်က္ျပားေစႏိုင္တဲ႔ ခံစားမႈေတြမရိွဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါသည္။  ယဥ္ေက်းျပဴငွာတဲ႔ ဆက္ဆံမႈ၊ ေရွ႔ေနာက္ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္တဲ႔ စိတ္ေတြကိုအျမဲ ႏွလံုးသြင္းထားရပါမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ျဖင္႔ ေရွ႔ဆက္သြားမယ္႔ အနာဂါတ္ခရီးလမ္းမွာ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚကိုမွ ထိခိုက္ေစျခင္းမရိွပဲ တိက်တဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္သြားႏုိင္ျပီေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သင္႔ပါတယ္။  အနာဂါတ္ဟာ သင္႔ေလ်ာ္တဲ႔ အရာေတြနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳမႈေတြကုိ အျမဲကမ္းလင္႔ေနမယ္ဆိုတာ။ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အစီအစဥ္ေတြသာ ရိွေနမယ္ဆို အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ညီမွ်မွန္ကန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္မွာပါ။

တျခားလူေတြရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြထဲက ေကာင္းမြန္တဲ႔ အရာေတြကို သင္ယူပါ။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္ပုိင္ ေတြးေခၚမႈေတြ ကုိယ္ပုိင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ။ အစီအစဥ္ေတြ ၾကိဳတင္ခ်ျခင္းျဖင္႔လည္း အခ်ိန္ကုိ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ္႔အျပင္ လုပ္ရမည္႔ အလုပ္ေတြအတြက္လည္း အခ်ိန္ပုိရလာႏုိင္ပါသည္။ ဤသို႔ဆုိရင္ျဖင္႔ ျပည္႔စံုတဲ႔ေကာင္းမြန္တဲ႔ စိတ္ေတြ အေလ႔အက်င္႔ေတြကို မည္သည္႔တားဆီးမႈေတြ ရိွလာပါေစ မုခ်ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ လာပါလိမ္႔မယ္။

ရိုးရွင္းေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ နည္းလမ္းေလးေတြကုိလည္း မွတ္သားထားသင္႔ပါသည္။  ထိုအရာေတြကေတာ႔ ေၾကာက္ရြ႔ံထိတ္လန္႔ျခင္းက လြတ္ေျမာက္ပါေစ၊ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ပါေစ၊ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးေနပါ၊ မ်ားမ်ားေပးကမ္းပါ၊ နဲနဲပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ပါ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ႔ မထိခုိက္ပါေစနဲ႔။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ စခဲဲ႔တဲ႔ အတိတ္ကုိ ျပန္မသြားႏိုင္ပါဘူး။ မည္သူမဆို ယခုလက္ရိွ ပစၥဳပၸန္ကစလုိ႔ အသစ္အသစ္ေသာ အနာဂါတ္ေတြဆီကုိ အဆံုးမရိွသြားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ဖုိ႔ေတာ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ စိတ္ပ်က္မႈဆုိတာ တားဆီးပိတ္ပင္ေနတဲ႔ လမ္းဆိုးလမ္းညစ္ေတြလုိပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လမ္းကုိေႏွာင္႔ေႏွးေစေပမယ္႔ သူတို႔ရဲ႕ တျခားတဖက္မွာ ေျဖာင္႔ျဖဴးေနတဲ႔ လမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစမွာပါ။ တေနရာမွာပဲ အၾကာၾကီးရပ္မေနပါနဲ႔။ ေရႊ႔ပါ.. ေရြ႕ပါ.. တစ္လွမ္းဆိုတစ္လွမ္းျခင္းေရႊ႕သြားပါ။ ဘာေတြပဲ ျဖစ္လာျဖစ္လာ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ျဖစ္ရတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကုိ စဥ္းစားပါ။ ဤအရာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀အတြက္ သင္ယူ၊ ျပင္ဆင္ယူရမယ္႔ အျဖစ္အပ်က္သင္ခန္းစာေတြပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရီေမာတတ္ေစဖို႔ ငိုေၾကြးမႈေတြနည္းေစဖုိ႔ သင္ခန္းစာ ျပဋာန္းခ်က္အသစ္ေတြကုိ ရလိုက္တယ္လို႔ သေဘာထားပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ရရိွလာေအာင္ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲသင္႔လဲဆုိတဲ႔ အခ်က္ေတြကိုလည္း ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ အလုပ္ကုိ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားနဲ႔ ဖန္တီးယူပါ ျပဳလုပ္ပါ။ ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ အလုပ္မွာ စိတ္ပါ၀င္စားစြာနဲ႔လုပ္ပါ။ ဒီအေလ႔အက်င္႔ေတြဟာ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈေတြကို တခဏသာ ေမ႔ေပ်ာက္ထားႏုိင္ပါသည္။ အလုပ္လုပ္ျခင္းေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္လာျပီး တိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ေပ်ာ္ရြင္လာျပီး အလုပ္ကုိလည္း ပိုတိုးလို႔ လုပ္ေဆာင္နိုင္လာမွာပါ။ အရမ္းပင္ပန္းေနပါလား၊ စိတ္ေတြေထြျပီး ရႈပ္ေထြးေနပါလား။ စိတ္အပန္းေျဖလိုက္ပါ။ ခရီးထြက္လိုက္ပါ။ မေရာက္ဘူးတဲ႔ေနရာ မသြားဖူးတဲ႔ ေနရာအသစ္ေတြကို သြားလိုက္ပါ။ ဥပမာ အားကစားကြင္းၾကိဳက္ရင္ ကစားျပီး အပန္းေျဖလိုက္ပါ။ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ညီးျပစ္လုိက္ပါ။ ဒါေတြဟာ ေနထုိင္မႈစတိုင္ကို တမ်ိုးတဖံု ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ျခင္းပဲေပါ႔။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအရာေတြကို ေတြးမယ္ဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျပဳလုပ္မယ္ဆိုရင္ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မယ္႔ အေတြးေတြကုိ ေနရာမွာတင္ ရပ္လုိက္ပါ။ သင္႔ရဲ႕ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈအတြက္ အရာရာကုိ ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္လုိက္ျခင္းျဖင္႔ သင္႔ဘ၀ရဲ႕ ေနထိုင္မႈ အခြင္႔အေရးေတြ ထပ္ျပီးရရိွလာပါလိမ္႔မယ္။ ေက်းဇူးတရားဟာ သင္လက္ခံတတ္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျပဳမူျခင္းျဖင္႔ သင္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လက္ခံလာျပီး ပိုေပ်ာ္ရႊင္လာေလ ပိုေပ်ာ္တတ္လာေလ ျဖစ္မွာ မလြဲဧကန္ပါ။

ယခုလုိ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ျခင္းျဖင္႔ ဘ၀ရဲ႕ ေနထိုင္မႈေတြမွာ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲ လာေစနုိင္ပါသလဲ။ ေလာကမွာ လူအမ်ားစုဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါဘူး။ ဒီေလာကၾကီးက သူတို႔ အတြက္ ဆိုးၾကိဳးေတြ ကံမေကာင္းမႈေတြသာ ယူေဆာင္လာေပးတယ္လို႔ ထင္ေနတတ္ၾကပါသည္။ သူတို႔ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနတတ္ဖို႔ထက္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြသာ ၾကီးစုိးေနၾကလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ စိတ္ေတြဟာ အားငယ္စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ က်န္းမာေရးကုိ ထိခိုက္လာေတာ႔တာေပါ႔။ က်န္းမာမွသာလွ်င္ျဖင္႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ေနတတ္မွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာတတ္မွပါလည္း က်န္းမာလာမွာပါ။

တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ေ၀မွ်ျခင္းသည္လည္း ပိုေပ်ာ္ရႊင္ေစနိုင္ေသာ အရာတခုပါပဲ။ ကုိယ္သိသေလာက္ တတ္သေလာက္ ေ၀မွ်ျခင္းျဖင္႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အဆင္ေျပသြားခဲ႔မယ္။ လမ္းမွန္ ေရာက္သြားခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဘာနဲ႔မွအစားထိုးမရေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မိမွာပါ။ စိတ္ဖိစီးမႈဆိုတာေတြကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေႏွာင္႔ယွက္ႏိုင္တဲ႔ ရန္သူတစ္မ်ိုဳးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ အလြန္ခက္ခဲတဲ႔ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဘ၀မွာ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတယ္။ ဒီလုိျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ေနၾကရတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ဒီလုိစိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ဘယ္လုိျဖတ္ေက်ာ္ရမလဲ ဆိုတာကုိ သိတတ္နားလည္ရပါမယ္။ အဲဒီအခါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႔ စိတ္က အရာအားလံုးကုိ အႏုိင္ယူသြားႏုိင္ပါတယ္။

ၾကိဳးစားၾကည္႔ၾကပါ။ က်င္႔ၾကံၾကည္႔ၾကပါ။ ဘယ္အရာေတြကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနမွာလဲ။ အခုခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာင္းလဲလုိက္ၾကပါေတာ႔။ ေတြးပါ...ေတြးပါ.. ၾကိဳးစားျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ...
“ဘ၀ဆိုတာ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ေမြးဖြားလာခဲ႔ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္လာေအာင္ေတာ႔ တတ္နိုင္သေလာက္ တတ္စြမ္းသေလာက္ ဖန္တီး ယူႏုိင္ပါတယ္လို႔”။ အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ကို ဖန္တီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ၾကပါေစ...။

သကၠရာဇ္ႏွစ္ေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္း
ရာစုသစ္သြန္းေလာင္းေတာ႔မွာပါလား

အတိတ္ဆိုတာ အိပ္မက္
ပစၥဳပၸန္ဆိုတာ ရလဒ္
အနာဂတ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မို႔
စိတ္ညစ္ခဲ႔တာေတြ ဖယ္လိုက္
သိပ္ခ်စ္ခဲ႔တာေတြ ေမ႔လိုက္
နာက်င္ခဲ႔တာေတြ အစားထုိးလိုက္
အစာမေၾကခဲ႔တာေတြ မ်ိဳခ်လိုက္

ေနာင္လာမယ္႔ ႏွစ္ေတြအတြက္
အားသစ္ေတြနဲ႔ သြန္းေလာင္း
ေလွ်ာက္ရမယ္႔ ဘ၀ေက်ာင္းကုိ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈသကာေလာင္းလုိ႔ 
တစ္တန္း တိုးလိုက္ၾကပါစို႔ ...။
~~~ @@@ ~~~

မၾကာခင္ အခ်ိန္ဆို ရာစုႏွစ္သစ္ကုိ ေရာက္ၾကေတာ႔မယ္ ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြလည္း တစ္ႏွစ္ ထပ္တိုးလာေတာ႔မယ္... ဘ၀မွာ လူတိုင္းလူတိုင္း မေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုၾကံဳကြဲ ၀မ္းနည္းစရာေတြ အထပ္ထပ္ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ျပီးျပီ... ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ တိုတိုေလးပါ ... ရလာခဲတဲ႔ လူ႔ဘ၀မွာ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္ မတ္တည္ရင္း စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ေလးမ်ားကုိ ဖန္တီးႏိုင္ေစဖို႔ ပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္... ကၽြန္ေတာ္ စာေကာင္းေကာင္းမေရးတက္ပါ... ေရးခ်င္လြန္း အားၾကီးလို႔သာ ေရးလိုက္တာပါ ... ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ကုိက စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ရင္း ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္နဲ႔ လူသစ္နဲ႔ ရွင္သန္ဖို႔ အတန္တန္ၾကိဳးစားေနရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ရွာေဖြမိခဲ႔တယ္ေလ... ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလံုးကုိလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀ကုိ ဖန္တီးယူေစခ်င္ပါတယ္... ႏွစ္သစ္မွာ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾက၍ ကုိယ္ရည္ရြယ္ထားေသာ အၾကံအစည္မ်ား ရွင္သန္ထေျမာက္ပါေစလို႔ ႏွစ္သစ္မဂၤလာ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါသည္။

အင္တာနက္မွ ကုိးကားထားေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ ပံုကုိ ဒီ ကေနယူပါ၏။

Monday, December 28, 2009

*ဒဏ္ရာ ၀တ္စံု*



မတြယ္ခဲ႔ပါဘူး
ႏြယ္ခဲ႔ရတဲ႔ အိပ္မက္ေတြ
ငါ႔ ရင္မွာ အရုပ္ေတြဆြဲ
ဇာတ္လမ္းေတြ ခပ္က်ဲက်ဲမွာ
အရည္မရ အဖတ္မရနဲ႔
၀တ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံု ...။

မထင္ခဲ႔ပါဘူး
ပင္႔ကူငယ္ တြယ္ယက္သလို
ႏွလံုးအိမ္ကုိ အသံုးျပဳ
ငါ႔ အေသြးအသားကုိစုလို႔
မရည္ရြယ္ပါပဲနဲ႔
ခ်ဳပ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံု ...။

ျပည္႔စံုကာနီးမွ
အလွည္႔ၾကံဳလာျပန္ေတာ႔
တဖန္ျပန္စုတ္တဲ႔ ၀တ္စံု
စိတ္မကုန္လို႔ ျပန္ခ်ဳပ္
အလုပ္မဟုတ္တာေတြက
အရႈပ္အရႈပ္လို ဟန္လုပ္ေတာ႔
ဘ၀ေတြ တကယ္ျပဳတ္က်လည္း
၀တ္ေနရဦးမယ္႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံု ...။

အသစ္တဖန္ ျဖစ္ေစဦးေတာ႔
မနက္ျဖန္တိုင္းမွာက အစစ္အမွန္ဆိုတာ
အျပစ္တင္ ေ၀မဖန္ခ်င္ေတာ႔ပါ ...။

ဒဏ္ရာ၀တ္စံုဆုိလည္း
အလြမ္းကုိအန္ထုတ္
ေလရႈထုတ္ေနသေရြ႔
ငါ႔ အတတ္ငါစူး ရင္ထဲမွာ ရူးေနဦးမယ္ ...။

( Brand မရိွတဲ႔ ဒဏ္ရာ၀တ္စံုေလး လိုခ်င္ရင္ မွာၾကားနိုင္ပါတယ္.. Free shipping နဲ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံမဆို အေရာက္ပုိ႔ေပးပါမယ္ း) )

Tuesday, December 22, 2009

ခံစားမႈ (၁)

ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မရျခင္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ ၾကိဳးစားျပီး ေမ႔ေပ်ာက္ေပမယ္႔ မေမ႔ႏိုင္တာ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ။ ဘ၀မွာ အခ်စ္ဟာဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ကံဆိုးခဲ႔ရလားကြာ။ အိပ္မရတဲ႔ညေတြ မ်ားလွပါျပီ။ ဘယ္လိုလုပ္မွ ေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္မွာလဲ။ အခ်ိန္ေတြၾကာေလ ခံစားရျခင္းေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ဟုတ္မွာပါေလ... ငါဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ႔လို႔သာ ေမ႔ဖို႔ၾကိဳးစားေနရတာပဲ။ ငါေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်စ္ကို နဲနဲေလးေတာင္ ျပန္မရခဲ႔ပါလား။

တကယ္ေတာ႔ငါဟာအရူးပါ။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ သတိရေနခဲ႔မိတယ္။ တမ္းတေနခဲ႔မိတယ္။ ငါခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူကေကာ နားလည္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲေနမိပါတယ္။ သန္းေခါင္ေက်ာ္တိုင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး နင္႔အေၾကာင္းကို ေတြးေနမိတယ္ေလ။ တကယ္ဆို ငါဟာ ဘာမွမရခဲ႔ပါလား။ ငါဟာ အခ်စ္ၾကီးလို႔လား။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္... တခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ ရင္ထဲမွာ သို၀ွက္ထားရတာ ေမာလြန္းလွပါတယ္။ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။ ဖြင္႔ဟလိုက္ရရင္ ေျပေလွ်ာ႔သြားႏိုင္ေပမယ္႔ ငါဘယ္သူ႔ကို ဖြင္႔ေျပာရမလဲ။ ငါ႔ကို အရူးလို႔ပဲ ထင္ေနၾကမွာေပါ႔။ ဟုတ္ပါတယ္ ငါဟာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ ရူးခဲ႔ရျပီးျပီ.... ရူးေနရျပီးျပီ... ရူးေနရအုန္းမွာပါ။ ငါဟာအခ်စ္ကို တန္ဖိုးၾကီးစြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ခဲ႔မိတာကို။ ငါ႔ရင္ထဲမွာ ဘာေတြေတြးခဲ႔တယ္ ဘာေတြရည္ရြယ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။ နင္ေတာင္မသိခဲ႔ဖူးေလ။ ငါရဲ႕ စစ္မွန္တဲ႔အခ်စ္ကို အေစာ္ကားခံခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ငါနင္႔ကို ဘယ္ေသာအခါမွ အျပစ္မတင္ခဲ႔ပါဘူး။ အျပစ္လည္းမတင္ခ်င္ခဲ႔ဘုူးဆိုတာ ယံုၾကည္ေပးပါ။

ဒီဘ၀မွာ မျပည္႔စံုခဲ႔ရတဲ႔ ဆုေတာင္းေတြအတြက္ ေနာင္ဘ၀သာရိွခဲ႔ရင္ ျပည္႔စံုပါရေစလို႔ ရူးပါရေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ရတယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ဆံုးရံႈးခဲ႔ရတယ္။ အျပစ္ေတြကို ခံယူခဲ႔ရတယ္။ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ေနဆဲပါဆို ယံုၾကည္ေပးပါ။ သတိရတိုင္းလည္း လြမ္းခ်င္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ မက်မိေအာင္လည္း ထိန္းခ်င္ပါတယ္။ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔  ထာ၀ရသာေတာ႔ ခ်စ္ေနမိမွာပါ။

လူတေယာက္မွာ အမွားမရိွပဲ လူတေယာက္က ဘာေၾကာင္႔ စြန္႔ခြာသြားႏုိင္မလဲ။ စြန္႔ခြာသြားတဲ႔သူမွာ ဘာမွမက်န္ေပမယ္႔ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔သူမွာ ဘာေၾကာင္႔သတိရျခင္းေတြ ထင္က်န္ေနရတာလဲ။ ေလာကၾကီးက မတရားလိုက္တာေနာ္။ ျဖစ္ခ်င္တာကုိ မျဖစ္ရ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်င္တာကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္ေအာင္ အသက္မသြင္းေပးပါလား။ ဘာမွမရခဲ႔တဲ႔ငါ ေနာင္လည္း ဘာမွထပ္ရမွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူးေလ။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း နင္႔အတြက္ နာက်င္ျခင္းကဗ်ာေတြကို ရင္ထဲက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နာက်င္ေနတဲ႔ ႏွလံုးသားကို စေတးျပီး တသက္လံုးငါ႔ရဲ႕ နင္မဖတ္တဲ႔ ဒိုင္ယာရီမွာ ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ မခန္းေျခာက္သေရြ႕ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္ေနပါမယ္။ မရခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္စံုကုိ ထာ၀ရ သိမ္းပိုက္ထားရင္းနဲ႔ေပါ႔။

နင္႔ဟာ
ငါ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္
ငါ႔ရဲ႕ ဘ၀မို႔
ငါ႔ကို ေခ်နင္း
ရက္စက္ျခင္းေတြ
ေပးထားခဲ႔လည္း
တသက္မွာ တခါ
ထာ၀ရသာ
ရင္ခြင္ဦးမို႔
ငါဟာေသမင္း
ရင္ဆိုင္ရင္းေတာင္
မင္းကိုတမ္းတ
သတိရေနမယ္ေလ...။
~~~ @@@ ~~~

(ဒီပို႔စ္ေလးဟာ ဇာတ္လမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ ခံစားမႈ စိတ္ထြက္ေပါက္ ရွာလိုက္ျခင္း သက္သက္ပါ။ အဲ႔ဒီအတြက္ သီးခံျပီးဖတ္ေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစခင္ဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးကေတာ႔ ဟိုးအရင္ကတင္ခဲ႔တာပါ။ ဖတ္သူမရိွခဲ႔ေပမယ္႔ အခုခံစားမႈနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနလို႔ ျပန္ထည္႔လိုက္ရျခင္းပါ။ အျမဲတမ္း ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲစရာေတြကုိပဲ ေရးေလ႔ရိွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဒိုင္ယာရီကုိ လာလာဖတ္ေပးၾကတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါတယ္။ ကဗ်ာေတြက လြဲရင္(ကဗ်ာလည္းမေေရးတတ္ေသးပါ) က်န္တဲ႔ စာေတြကုိ ေကာင္းေကာင္း မေရးတတ္လို႔ ခြင္႔လႊတ္ေပးၾကပါလို႔ ... )