ေလလိႈင္းဆီသို႔...

စူးရွရွမ်က္၀န္း
ေသးလ်တ႔ဲ သူ႔အျပံဳးက
ရင္ခြင္မွာအၾကည္ဆိုက္
ခိုက္လိုက္မိတာ...

ႏူးညံ့ညံ့ဆံႏြယ္
ေလယူရာတိမ္းေတာ႔
အမူအရာေတြအယိမ္းမွာ
အၾကင္နာေတြရင္မွာပိုက္
ခ်စ္လိုက္မိတာ...

ဒီလုိနဲ႔...
ခ်ိဳမ်မ်စကားသံ
ၾကားရဖန္မ်ားေတာ႔
တေန႔တနာရီေ၀းရင္ေတာင္
အလြမ္းကုေဋရွည္တယ္ထင္မို႔
အျမဲတေစ ၾကားခ်င္ျပန္ေတာ႔
လွမ္းလာခဲ႔မယ္ေလ
ခ်စ္သူရိွရာ ေလလိႈင္းဆီသို႔...

အေဖ

သားတို႔တီတာ
ငယ္စဥ္တည္းက
သားတို႔မီးတို႔
ဆူးမထိေအာင္
အစဥ္ပိုက္ေထြး
သားေခ်ာ႔ေတးျဖင္႔
အျမဲတေစ
အျပစ္မျမင္
အဖေမတၱာ
ကရုဏာျဖင္႔
ခ်စ္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ... အေဖ

အရြယ္ေရာက္ေသာ္
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌
အမ်ားတန္းတူ
အလိုသမွ်
မရိွရပဲ
အရာခပ္သိမ္း
ျပည္႔စံုျငိမ္းေအာင္
အပတ္တကုပ္
အလုပ္လုပ္၍
ရွာေဖြေကၽြးေမြး
လုပ္ေကၽြးခဲ႔တဲ႔ ... အေဖ

ေခ်ာ႔ကာတခါ
ေခ်ာက္တလွည္႔ျဖင္႔
စကားမ်ားေထြ
အမုန္းယူ၍
ေျပာဆိုေသာ္လည္း
ရင္ထဲတြင္ေတာ႔
ၾကီးမားေမတၱာ
ေစတနာျဖင္႔
သားတို႔ေကာင္းက်ိဳး
အစဥ္တိုးေအာင္
လမ္းျပျပဳျပင္
ညႊန္ၾကားေပးခဲ႔တဲ႔ ... အေဖ

ဖခင္က်င္႔၀တ္
မပ်က္ရေအာင္
ငယ္ကစ၍
ရြယ္ေရာက္ထိတိုင္
အရိပ္တၾကည္႔
စိတ္အသိႏွင္႔
ပူပန္ျခင္းငွာ
မေဖာ္ျပလည္း
ရင္ထဲတြင္ေတာ႔
သားတို႔က်န္းမာ
ခ်မ္းသာေစေၾကာင္း
ဆုေတာင္းေပးခဲ႔တဲ႔ ... အေဖ

အေဖ... အေဖ...အေဖ
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ေတြ
နည္းခဲ႔ေသာ္လည္း
ေနာက္ကြယ္ကေန
သားတို႔မ်က္ရည္
မက်ရေအာင္
ပင္ပင္ပန္းပန္း
ရွာေဖြျဖည္႔ဆီး
ေပးဆပ္ရင္းနဲ႔
ဇရာေထာင္းသြားခဲ႔ရတဲ႔... အေဖရယ္

သား(သမီး)တို႔
ျပန္အလာကို
ေႏြးေထြးေနတဲ့
ရင္ခြင္တစံု
ေမတၱာဟုန္နဲ႔
အမိနည္းတူ
အျမဲကမ္းလင့္
ၾကိဳဆိုေနတဲ့
အေဖမ်ားဆီသို႔.........

(၂၁.၆.၂၀၀၉ တြင္က်ေရာက္ေသာ အေဖမ်ားေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင္႔)

ေဆာင္း

ႏွင္းပြင့္ေတြေၾကြ
အလင္းေ၀သည္႔
ေ၀လီေ၀လင္း
နံနက္ခင္းမွာ
သာယာၾကည္ႏူး
ေက်းငွက္ျမဴးသည္
တြန္က်ဴးဖန္သာ
သံစဥ္၀ါႏွင္႔
ၾကည္ျပာ၀င္းပ
ေကာင္းကင္လွထက္
ျဖဴစင္ရႊန္းလဲ႔
မင္းပံုရိပ္ကို
ေရးေရးထင္လာ
ျမင္ေယာင္မိသည္ ...

သို႔ေပမယ္႔...
ဟိုးတခ်ိန္က
ေဆာင္းပံုရိပ္ထဲ
အေၾကာင္းမကုန္တဲ႔
အတိတ္ေပမယ္႔
အေဟာင္းကုန္ရင္
အသစ္လာစျမဲမို႔
မေျပာင္းခ်င္ေပမယ္႔
တေဆာင္းေတာ႔
သစ္လာေတာ႔မွာပါလား...

လမင္းသို႔

ရင္ခြင္မွာၾကယ္ေၾကြၾကတဲ႔ ညမွာ
လမင္းကေလွာင္ရီလို႔
တိမ္ေတြကိုေတာင္အေဖာ္စပ္လိုက္ေသး
ငါ႔ကိုေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ေလ...

အမွတ္မရိွတဲ႔ငါက
ေကာင္းကင္ကိုအကူအညီေတာင္း
အခါခါဆုေတာင္းလို႔
လမင္းကိုမွတမ္းတခဲ႔မိေသးတယ္...

ေလေျပကေတာ႔
ငါ႔ကိုမကူညီတဲ႔အျပင္
မဆိုင္သလိုနဲ႔ ခနဲ႔သြားေသးတယ္...

ရပါတယ္
ဘ၀မွာဘာမွမရခဲ႔လဲ
ရင္ထဲမွာေၾကြတဲ႔ၾကယ္ေတာ႔
အသစ္အဆန္းေတြ႔ရင္ေတာင္
ရင္ထဲမွာပဲေၾကြေနမွာပါ...

လမင္းေရ
နင္႔လမ္းကိုနင္ေဖာက္
ေရာက္သေလာက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေစ...

ငါကေတာ႔ လမင္းကိုေမြးဖြားေစတယ္...
လမင္းကေတာ႔ ငါ႔ကိုေ၀းသြားေစတယ္...

လမင္းေရ...
နင္ဘယ္ေလာက္ေျပးေျပး
ေကာင္းကင္ထဲကေတာ႔ေျပးမလြတ္ပါဘူး

ေကာင္းကင္ကေတာ႔
ၾကင္နာေႏြးေထြးမႈ
ေအးျမတဲ႔ ေမတၱာ
တည္ျမဲတဲ႔သစၥာနဲ႔
နင္ ထြန္းလင္းႏိုင္ဖို႔
အစဥ္ေပးလင္းေနမွာ....

မင္းေလးရဲ႕အေ၀းမွာေနခ်င္တယ္...

အေၾကာင္းမေကာင္းတဲ႔အေဟာင္း

ငါ႔ရဲ႕... ဒဏ္ရာေဟာင္းကို
ႏွလံုးသားျမိဳ႕ရိုးမွာ
ထာ၀ရျမွပ္ႏွံမယ္လို႔...
ဆံုးျဖတ္ထားတာ..
ဘယ္သူက... ( )
အတိတ္ေဟာင္းကို
အေရာင္ေျပာင္းခဲ့တာလဲ...

ငါ႔ရဲ႕... စာမ်က္ႏွာေဟာင္းေတြကို
ႏွလံုးသားသၤခ်ိဳင္းမွာ
ထာ၀ရေလာင္ကၽြမ္းလိုက္မယ္လို႔...
ဆံုးျဖတ္ထားတာ..
ဘယ္သူက... ( )
ဒိုင္ယာရီေဟာင္းေတြမွာ
ထပ္ေလာင္းျဖည္႔ခဲ႔တာလဲ...

ငါ႔ရဲ႕... အခ်စ္ေဟာင္းေတြကို
ႏွလံုးသားသစ္ပင္မွာ
ထာ၀ရခ်ိတ္ဆြဲေတာ႔မယ္လို႔...
ဆံုးျဖတ္ထားတာ...
ဘယ္သူက... ( )
ေလေျပေဟာင္းကို
အဟုန္ေကာင္းေစခဲ႔တာလဲ...

ငါ႔စိတ္ေဟာင္းနဲ႔
ငါ႔အေၾကာင္းကို
မေျပာင္းလဲႏိုင္သေရြ႕...
ငါ႔ကို..ငါ
နစ္ျမဳပ္ေစမွာလား...
ႏွစ္ျမွပ္ေစမွာလား...

လဲက်ခ်ိန္မွာ
ထူမယ္႔သူကိုေမွ်ာ္ခဲ႔...
ႏြမ္းလ်ခ်ိန္မွာ
ျပံဳးျပသူကိုေမာ္ခဲ႔...
အရံႈးရရင္ေတာင္
အႏိုင္လိုခ်င္သူအတြက္မို႔...

အဆံုးသတ္ခ်ိန္မွာေတာင္
အေဟာင္းေတြအတြက္ေတာ႔
အေကာင္းေတြခ်န္ထားေပးခဲ႔ပါ...................

အခ်စ္ဆံုး

မ်က္၀န္းစိုမွာ
မ်က္ရည္မိုးေတြ
ရြာသြန္းသလို...

ႏွလံုးအိုမွာ
နာက်င္ျခင္းေတြ
ထပ္ေဆာင္းသလို...

အမုန္းမလုိပါ
ၾကင္နာျခင္းေတြ
မေျပာင္းသလို...

ဘ၀မွာတစ္ခါ
ငါေလ မင္းကိုအခ်စ္ဆံုးဆို...

ပန္းပန္လ်က္ပဲ...

ညိုျပာျပာ လတာျပင့္ ေျခရင္း
လိႈင္းတက္ရာေဗဒါတက္၊ လိႈင္းသက္ရာဆင္း
ဆင္းရလည္းမသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ
အဆင္းနဲ႔ အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင္႔ခဲ႔ရေသး

ေဆာင္႔ခဲ႔လည္း မသက္သာ
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ
ျမဳပ္ေလေပါ႔ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါ အလွ
တစ္လံကြာ လိႈင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ

ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ

ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ
ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ (တည္း)
အယက္ အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ...

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ
(တကၠသိုလ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္း ၁၉၆၀)