ခံစားမႈ (၁)

ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မရျခင္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ ၾကိဳးစားျပီး ေမ႔ေပ်ာက္ေပမယ္႔ မေမ႔ႏိုင္တာ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ။ ဘ၀မွာ အခ်စ္ဟာဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ကံဆိုးခဲ႔ရလားကြာ။ အိပ္မရတဲ႔ညေတြ မ်ားလွပါျပီ။ ဘယ္လိုလုပ္မွ ေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္မွာလဲ။ အခ်ိန္ေတြၾကာေလ ခံစားရျခင္းေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ဟုတ္မွာပါေလ... ငါဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ႔လို႔သာ ေမ႔ဖို႔ၾကိဳးစားေနရတာပဲ။ ငါေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်စ္ကို နဲနဲေလးေတာင္ ျပန္မရခဲ႔ပါလား။

တကယ္ေတာ႔ငါဟာအရူးပါ။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ သတိရေနခဲ႔မိတယ္။ တမ္းတေနခဲ႔မိတယ္။ ငါခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူကေကာ နားလည္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲေနမိပါတယ္။ သန္းေခါင္ေက်ာ္တိုင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး နင္႔အေၾကာင္းကို ေတြးေနမိတယ္ေလ။ တကယ္ဆို ငါဟာ ဘာမွမရခဲ႔ပါလား။ ငါဟာ အခ်စ္ၾကီးလို႔လား။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္... တခ်ိဳ႕အရာေတြဟာ ရင္ထဲမွာ သို၀ွက္ထားရတာ ေမာလြန္းလွပါတယ္။ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။ ဖြင္႔ဟလိုက္ရရင္ ေျပေလွ်ာ႔သြားႏိုင္ေပမယ္႔ ငါဘယ္သူ႔ကို ဖြင္႔ေျပာရမလဲ။ ငါ႔ကို အရူးလို႔ပဲ ထင္ေနၾကမွာေပါ႔။ ဟုတ္ပါတယ္ ငါဟာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ ရူးခဲ႔ရျပီးျပီ.... ရူးေနရျပီးျပီ... ရူးေနရအုန္းမွာပါ။ ငါဟာအခ်စ္ကို တန္ဖိုးၾကီးစြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ခဲ႔မိတာကို။ ငါ႔ရင္ထဲမွာ ဘာေတြေတြးခဲ႔တယ္ ဘာေတြရည္ရြယ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။ နင္ေတာင္မသိခဲ႔ဖူးေလ။ ငါရဲ႕ စစ္မွန္တဲ႔အခ်စ္ကို အေစာ္ကားခံခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ငါနင္႔ကို ဘယ္ေသာအခါမွ အျပစ္မတင္ခဲ႔ပါဘူး။ အျပစ္လည္းမတင္ခ်င္ခဲ႔ဘုူးဆိုတာ ယံုၾကည္ေပးပါ။

ဒီဘ၀မွာ မျပည္႔စံုခဲ႔ရတဲ႔ ဆုေတာင္းေတြအတြက္ ေနာင္ဘ၀သာရိွခဲ႔ရင္ ျပည္႔စံုပါရေစလို႔ ရူးပါရေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ရတယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ဆံုးရံႈးခဲ႔ရတယ္။ အျပစ္ေတြကို ခံယူခဲ႔ရတယ္။ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ေနဆဲပါဆို ယံုၾကည္ေပးပါ။ သတိရတိုင္းလည္း လြမ္းခ်င္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ မက်မိေအာင္လည္း ထိန္းခ်င္ပါတယ္။ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔  ထာ၀ရသာေတာ႔ ခ်စ္ေနမိမွာပါ။

လူတေယာက္မွာ အမွားမရိွပဲ လူတေယာက္က ဘာေၾကာင္႔ စြန္႔ခြာသြားႏုိင္မလဲ။ စြန္႔ခြာသြားတဲ႔သူမွာ ဘာမွမက်န္ေပမယ္႔ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔သူမွာ ဘာေၾကာင္႔သတိရျခင္းေတြ ထင္က်န္ေနရတာလဲ။ ေလာကၾကီးက မတရားလိုက္တာေနာ္။ ျဖစ္ခ်င္တာကုိ မျဖစ္ရ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်င္တာကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္ေအာင္ အသက္မသြင္းေပးပါလား။ ဘာမွမရခဲ႔တဲ႔ငါ ေနာင္လည္း ဘာမွထပ္ရမွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူးေလ။

ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း နင္႔အတြက္ နာက်င္ျခင္းကဗ်ာေတြကို ရင္ထဲက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နာက်င္ေနတဲ႔ ႏွလံုးသားကို စေတးျပီး တသက္လံုးငါ႔ရဲ႕ နင္မဖတ္တဲ႔ ဒိုင္ယာရီမွာ ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ မခန္းေျခာက္သေရြ႕ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္ေနပါမယ္။ မရခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္စံုကုိ ထာ၀ရ သိမ္းပိုက္ထားရင္းနဲ႔ေပါ႔။

နင္႔ဟာ

ငါ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္
ငါ႔ရဲ႕ ဘ၀မို႔
ငါ႔ကို ေခ်နင္း
ရက္စက္ျခင္းေတြ
ေပးထားခဲ႔လည္း
တသက္မွာ တခါ
ထာ၀ရသာ
ရင္ခြင္ဦးမို႔
ငါဟာေသမင္း
ရင္ဆိုင္ရင္းေတာင္
မင္းကိုတမ္းတ

သတိရေနမယ္ေလ...။

~~~ @@@ ~~~

(ဒီပို႔စ္ေလးဟာ ဇာတ္လမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ ခံစားမႈ စိတ္ထြက္ေပါက္ ရွာလိုက္ျခင္း သက္သက္ပါ။ အဲ႔ဒီအတြက္ သီးခံျပီးဖတ္ေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစခင္ဗ်ာ။ ကဗ်ာေလးကေတာ႔ ဟိုးအရင္ကတင္ခဲ႔တာပါ။ ဖတ္သူမရိွခဲ႔ေပမယ္႔ အခုခံစားမႈနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနလို႔ ျပန္ထည္႔လိုက္ရျခင္းပါ။ အျမဲတမ္း ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲစရာေတြကုိပဲ ေရးေလ႔ရိွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဒိုင္ယာရီကုိ လာလာဖတ္ေပးၾကတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါတယ္။ ကဗ်ာေတြက လြဲရင္(ကဗ်ာလည္းမေေရးတတ္ေသးပါ) က်န္တဲ႔ စာေတြကုိ ေကာင္းေကာင္း မေရးတတ္လို႔ ခြင္႔လႊတ္ေပးၾကပါလို႔ ... )