Thursday, April 29, 2010

“ရင္ကြဲနာ”



ဒဏ္ရာေတြ အုပ္မိုး အပိုင္စုိးထားတဲ႔ ညဥ္႔နက္နက္မွာ
အလင္းျပတ္ေရြ႔ေတြ ကသုတ္ကရုတ္နဲ႔ ေခါင္းေပၚထိုးခ်တယ္
ႏႈတ္ခမ္းတလႈပ္စာပါပဲ ရုန္းမရတဲ႔ ဒီအနာက
၀ုန္းကနဲ႔ ထေလာင္ေတာ႔
ရင္ကြဲနာ က်တယ္ ...။

ႏွလံုးသားကုိ သတိတရားနဲ႔ သံပတ္ေပးတယ္ ...
မရဘူး ...
တစကၠန္႔ရဲ႕ ေရြ႕လ်ားမႈမွာ နာရီ မိနစ္တံေတြ လိုက္ပါေနေတာ႔
ေတာင္စဥ္ေရမရ အေတြးေတြနဲ႔
သတိရမိျခင္းေၾကာင္႔
ရင္ကြဲနာ က်တယ္ ...။

တလွပ္လွပ္နဲ႔ တုန္ခါလာတဲ႔ အိပ္မက္ေတြ
ေဆးပန္းခ်ီ ခပ္ေရးေရးဆြဲမိလုိ႔လား
မာရ္နတ္ရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းကုိ ခံရတယ္
တိုးတိုးေလး ငုပ္လ်ိဳးလိုက္ခ်င္ပါတယ္
အစပါလာတဲ႔ ၾကိဳးမို႔လား
ရင္ကြဲနာ က်တယ္ ...။

ငွက္ဆိုးရဲ႕ ေအာ္သံက ရိႈက္သံေတြနဲ႔ အတူ
ေန၀င္သြားသလို
မီးညိွထားတဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ေတာင္
ကုိယ္တိုင္ အလင္းမဲ႔တယ္
ပုိင္ဆိုင္လိုမႈ အတၱေတြက ေရေမ်ာကမ္းတင္မို႔လား
ပင္လယ္ကို ဆဲဆိုျပီးမွ ခ်ံဳးခ်ံဳးခ် ငိုရလို႔
ရင္ကြဲနာ က်တယ္ ...။

လႊတ္ပစ္လို္က္တဲ႔ အေဟာင္းေတြ
သတိရလို႔ ျပန္ေကာက္ေတာ႔
အမိႈက္ေတြပါတယ္ ...
ဒါေပမယ္႔ စံပယ္ရနံ႔ေတြ ရိႈက္မိလိုက္ေတာ႔
အနမ္းတခ်က္မွာ အသက္မဲ႔သြားတယ္
အသက္ျပန္သြင္းတိုင္းမွာလည္း
ထစ္အထစ္အနဲ႔
ရင္ကြဲနာ က်တယ္ ...။

အခ်ိန္ကာလရဲ႕ သမားေတာ္က ဘယ္မွာလဲ ...။
ကုရာနတိၳ ေဆးမရိွတဲ႔ ညသန္းေခါင္ေတြ
အေမွာင္ေတြအကူးမွာ ကၽြံကၽြံက်မွေတာ႔
တမ္းတမ္းတတနဲ႔ပဲ ရင္ခြင္အပ်က္မွာ
ေနတျခစ္ျခစ္ပူေအာင္
ရင္ကြဲနာ က်တယ္ ...။

ဒီလိုနဲ႔ ... ဒီလိုနဲ႔ ... ဒီလိုနဲ႔ပဲ
စခဲတဲ႔ အမွတ္တခု
မဆံုးေသးတဲ႔ မွတ္တိုင္ထိ
ရင္ကြဲနာ က်လြန္းေနေတာ႔
ေႏြမိုးေဆာင္း ဥတုသံုးလီမွာ
ပဲ႔ပဲ႔သြားတဲ႔ ႏွလံုးသားစည္းခ်က္တိုင္း
မ်ဥ္းေျဖာင္႔တစ္ေၾကာင္းတည္း ေအာက္မွာမွ
တျဖည္းျဖည္း တြန္႔ေကာက္လာခဲ႔တယ္ ....။

ညလင္းအိမ္ (၂၉.၀၄.၂၀၁၀)
~~~~ @@@@ ~~~~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္ ။
~~~~ @@@@ ~~~~~~
စိတ္အေျခအေန လံုး၀မေကာင္းပါသျဖင္႔ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမတို႔ဧ။္ ဘေလာ႔ဂ္သို႔ မေရာက္ရိွႏိုင္ျခင္းအတြက္ နားလည္ ခြင္႔လႊတ္ေပးႏိုင္ၾကပါေစ း((( 
*************************************************************************** 

Tuesday, April 27, 2010

“မွာတမ္း”

ေလဟာနယ္ တခြင္မွာ အၾကင္နာရနံ႔ေတြက ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ေနျပီ ...။
အေနာက္ျမိဳ႕ရိုးမွာလည္း စစ္ပြဲေတြက ရပ္စဲလိုက္ျပီ ...။
မေအာင္ျမင္သလို မက်ရံႈးခဲ႔တဲ႔ စစ္သည္ေတာ္ကေတာ႔ အားလံုး တည္ျငိမ္မႈေတြၾကား ဒူးကုိ ေထာက္လိုက္တယ္ ...။

အို ... အရွင္ ...
လမင္းအနား မခစားရတာ ၾကယ္ကေလး မထိုက္တန္လို႔လား ...။
ပန္းေလးနား မပ်ံ၀ဲရတာ ပ်ားကေလး ခ်ိဳ႕တဲ႔ေနလို႔လား ...။
ပင္လယ္ထဲ စီးဆင္းခြင္႔မရိွတာ ေသာင္တင္ေနတဲ႔ ျမစ္မလို႔လား ...။
အရွင္႔ရဲ႕ အခ်စ္ကုိ မရထိုက္တာ ဒီတိုက္ပြဲကုိ မႏိုင္ခဲ႔လို႔လား ...။
ေျပာျပေပးပါ ...။

ကၽြႏု္ပ္ ဆုေတာင္းပါသည္ ...။
မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ရင္ခြင္မွာ ဆို္င္းေနတဲ႔ ျမဴေတြ ပ်ယ္လြင္႔ပါေတာ႔ေလ ...။
ကမာၻၾကီးရဲ႕ ရင္အုပ္ထဲမွာ ျငိမ္ကုပ္ေနသြားခ်င္လို႔ပါ ...။
မထင္မရွား သာမန္အရပ္သားဘ၀နဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ တဲအိုပ်က္မွာ ၾကယ္ေတြကုိ ေရတြက္သြားခ်င္လို႔ပါ ...။
ဘယ္ဖက္ရင္အုပ္က လက္တဖ်စ္စာ အနာကုိလည္း စိတ္ျငိမ္စြာ ကုသခြင္႔ ေပးေတာ္မူပါေတာ႔ ...။

အို ... အရွင္ ...
ဤေနရာ၌ပင္ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႔ေပးပါေတာ႔ ...။
ကၽြႏု္ပ္ျပဳေသာအမႈ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ သီးခံပါေလ ...။
အရွင္႔ရဲ႕ နာက်ည္းျခင္း ဥေပကၡာေတြ ၾကားမွာ ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ေရထြင္းခဲ႔ပါမယ္ ...။
အနာဂတ္ရာဇ၀င္မွာ သူရဲေကာင္းဟု သတ္မွတ္ေပးပါ ...။
အခ်စ္နတ္ဖုရားရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ ေနရာတခုသတ္မွတ္ေပးပါ ...။
အခ်စ္ၾကီးသူတို႔ ပံုျပင္ကုိ ေနာင္နာေနာင္သားတို႔အား ေျပာျပေပးေတာ္မူပါ ...။

အို ... အရွင္ ...
ပန္းပ်ိဳသူတို႔ ဥယ်ာဥ္မွာ မဖူးပြင္႔ႏိုင္တဲ႔ ပန္းဆိုတာ ဥယ်ာဥ္မွဴး ည႔ံလို႔မဟုတ္ပါ ...။
မဖူးပြင္႔ခ်င္ေတာ႔လို႔ပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း အရွင္႔ ႏွလံုးသား ရင္ျပင္မွာ ပန္းမပ်ိဳးခ်င္ေတာ႔ပါ ...။

ေၾသာ္ ...
လေရာင္ကုိ ၾကိဳလင္႔ဖို႔ ေနေတာင္ ၀င္ေပးေနျပီ ...။
ေက်းငွက္ေတြလည္း အိပ္တန္းျပန္ကုန္ၾကျပီ ...။
အေဖာ္မဲ႔ေတေလ တေကာင္ေတာ႔ အိမ္ရာေပ်ာက္ေနတယ္  ...။
နာက်င္ေအာင္ ဖန္တီးျပီးမွ အခါခါေသသြားတဲ႔ ႏွလံုးသားကေတာ႔ ေနေရာင္ တေခါက္ေရာက္ရင္ လင္းလက္ေတာက္ပလာပါေစ ...။

သြားေတာ႔မည္ ... အရွင္ ...
မငိုေၾကြးပဲ ဟားတိုက္ပါေတာ႔ ...။
ၾကည္သာရႊင္ျပစြာ လက္ခုပ္တီးေတာ္မူပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္အား အနာဂတ္သုိ႔ တြန္းလြတ္ေပးေတာ္မူပါ ..။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ မ်က္လံုးအိမ္မွ က်ေသာ မ်က္ရည္ကုိ ေျခေဆးေတာ္မူပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ေကာင္းမြန္စြာ ေရွ႔ဆက္ေတာ္မူပါ ...။
ကၽြႏု္ပ္အား အရွင္႔ ရာသီခြင္ေတြထဲက ေမာင္းထုတ္ေတာ္မူပါ ...။

ေကာင္းကင္ သယံဇာတေတြ ၾကြယ္၀ခ်ိန္မွာ ကၽြႏု္ပ္သည္ မထင္မရွားၾကယ္အျဖစ္ ရိွေနပါလိမ္႔မယ္ ... အရွင္ယံုၾကည္ေပးပါ ...။
ယခုေတာ႔ ကၽြႏု္ပ္ သြားေတာ႔မည္ ...။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ ခ်စ္ျခင္းကို ကၽြႏု္ပ္ သယ္ေဆာင္သြားေတာ႔မည္ ...။
ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ ဒဏ္ရာကုိ ကၽြႏု္ပ္ကုစားပါရေစေတာ႔ ...။

ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
ေကာင္းေသာႏႈတ္ဆတ္ျခင္းပါ အရွင္ ...။
~~~~ @@@@ ~~~~

Monday, April 26, 2010

“သက္မဲ႔ စ်ာပန”



ထားခဲ႔ျပီေလ ...
ေနာက္ဆံုးရထားေတာင္ မမွီေတာ႔ဘူး ...။
လိုက္ပါပို႔ေဆာင္သူမဲ႔တဲ႔ အခ်စ္စ်ာပနက အသံေတြတိတ္
ဖ်ာေတြေတာင္ လိပ္သြားျပီ ...။
ေက်ာခိုင္းသြားၾကတဲ႔ အရာအားလံုးကလည္း
၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေလးေတာင္ မေဖာ္ျပခဲ႔ဘူး
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လွမ္းထြက္သြားၾကျပီ ...။

ေဘာင္ခတ္ထားတဲ႔ အေခါင္းထဲက
ႏွလံုးသား အေလာင္းေကာင္ကေတာ႔
တခ်က္တခ်က္ ထထခုန္တယ္ ...။
ဒင္းက အမွတ္မရိွတာလား ...။
အေသမေျဖာင္႔တာလား ...။

အဟတ္ ... ထားလိုက္စမ္းပါ
ရက္စက္စြာနဲ႔ ေရထြင္းခံခဲ႔ရတဲ႔
အတိတ္စာမ်က္ႏွာေတြက ေက်ာက္ထပ္အကၡရာ တင္ေပးလိမ္႔မယ္ ...။

တိတ္ဆိတ္စြာပဲ လွဲေလွာင္းလိုက္ပါေတာ႔ ...။
ႏွလံုးသားမွာ ရိုက္သြင္းခဲ႔တဲ႔ က်ိန္စာေတြ
တေန႔မွာ ေျပသြားမွာပါ ...။

ငိုသံသဲ႔သဲ႔လည္း မၾကားရ ...
ကမၼ၀ါဖတ္သံလည္း မၾကားရ ...
ဆုေတာင္းရြတ္ဖတ္သံလည္း မၾကားရ ...
ဒီသခၤ်ိဳင္းကိုက တိတ္ဆိတ္လြန္းတာေၾကာင္႔
အေ၀းေစတီက ဆည္းလည္းခတ္သံ အၾကားမွာ
ႏွလံုးသား ရိႈက္သံတ၀က္နဲ႔ပဲ
အာရံုျပဳဆုေတာင္းပါရေစေတာ႔ ...။

ေနာင္သံသရာ အဆက္ဆက္
အခက္အလက္ မေ၀လည္း
သက္ေစ႔ေနရတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႔
စ်ာပနခ်ပါရေစ ...။

ညလင္းအိမ္ (၂၆.၀၄.၂၀၁၀)
~~~~ @@@@ ~~~~
ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။
~~~~ @@@@ ~~~~

Saturday, April 24, 2010

“Block ထားတဲ႔ ေလဟာနယ္”



ခ်စ္သူေရ ... (တဖက္သက္ပါ)
ေလဟာနယ္ တခုက
မင္းနဲ႔ ငါ႔ၾကား ပါးပါးေလး ...
ဒါေပမယ္႔ ...
အလြမ္းစကား မၾကားရတာၾကာျပီ
သတိမ်ားရရဲ႕လား ...။

ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ တဖက္စြန္းက
ႏွလံုးသားတစံုမွာ လက္ခံမႈႏႈန္းကလည္း
အားနည္းေနတာေၾကာင္႔
ငါ ... သတိရတိုင္း ပုိ႔လိုက္တဲ႔ စကားေတြ
ေလဟာနယ္မွာပဲ ျပန္႔ပြသြားျပီလား ...။

ခုေတာ႔လည္း
လြမ္းတတ္တဲ႔ ငါ႔ ... စိတ္ေတြက
မဆိုင္ေတာ႔တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ
အကၽြမ္း၀င္ေနေလာက္ပါျပီ ...။

အေနာက္ေတာင္ေလေတြက တိုက္လာျပီ ...
မ်က္၀န္းမွာ မိုးေတြညိဳျပီဆို
ႏွလံုးသား ေအာ္ငိုေတာ႔မယ္ ...
လိႈက္တက္လာတဲ႔ ေတာင္႔တမႈေတြ
အန္ခ်လိုက္တဲ႔ ေနာက္
စိတ္က တေကာက္ေကာက္နဲ႔ ပါသြားတယ္
အဲဒီ ေလဟာနယ္ စီးေၾကာင္းေတြထဲ ...။

တခ်က္တခ်က္ ရိႈက္သံသဲ႔သဲ႔ဟာ
ၾကိမ္ႏႈန္းခုန္သံနဲ႔အတူ စီးေမ်ာရင္း
တိုး ၀င္ ေပ်ာက္ ရွ ေသး သိမ္ သြား ...

ဒီလိုနဲ႔ ...
ထပ္တူမက်ႏိုင္တဲ႔ ခံစားမႈကုိ
ျပန္မ်ိဳအခ် တဒဂၤမွာပဲ
ႏွလံုးသားေလး ဖ်ားသြားတယ္ ဆိုတာ ...
အဲဒီေန႔က မေၾကာ္ျငာတဲ႔ (နားမေထာင္ျဖစ္တဲ႔)
မိုးေလ၀သ သတင္းတခုေၾကာင္႔ ...
........ ......
“ေလဟာနယ္ကုိ တဖက္က block လုပ္လိုက္ျပီတဲ႔ ...။”

ညလင္းအိမ္ (၂၄.၀၄.၂၀၁၀)
~~~~ @@@@ ~~~~~~

ပံုေလးကို ဒီကေန ယူပါသည္။

Wednesday, April 21, 2010

ကဗ်ာစုေလးမ်ား

“အမည္မဲ႔ ပန္း”

နကုိုကတည္းကမွ
ႏွင္းမႈံၾကားမွာ မပြင္႔ႏိုင္တဲ႔ပန္း
စိတ္ကူးေတြနဲ႔ လန္းခဲ႔ရင္ေတာင္
လွမ္းခဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ
အနမ္းပြင္႔ေတြကို ကိုယ္တိုင္ေခၽြေနခဲ႔ရသူပါ ...။

ေလဟာနယ္ဆိုတာ ျဒပ္တခုသာဆို
ေမႊးပ်ံ႕လာမယ္႔ ရနံ႕တိုင္းမွာ
ေဆာင္က်ဥ္းေပးမယ္႔ ျဒပ္တခုသာသာဟာ
အမည္ မပါလာတဲ႔ ပန္းတပြင္႔စာရဲ႕
တိုးလွ်ပါးလႊားတဲ႔ ငိုရိႈက္သံ သဲ႔သဲ႔သာ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ...။


ညလင္းအိမ္ (၁၀.၄.၂၀၁၀)

************************@@@*********************

“လမ္းခြဲမိုးတိမ္”

လမ္းခြဲျခင္းမွာ ႏႈတ္ဆတ္မႈေတြမပါသလို
မိုးတိမ္ေတြလည္း မျပိဳအက္ခဲ႔ပါဘူး
သဘာ၀ဆန္ဆန္ပဲ ညေနခင္းေတြလည္း
သူ႔တာ၀န္နဲ႔သူ လွပေနခဲ႔တယ္။
ဒါေပမယ္႔ ...
တိတ္တဆိတ္ ရိႈက္သံတခ်ိဳ႕နဲ႔
ႏွလံုးသား တဖက္လပ္ ျဖစ္သြားတဲ႔ ငါ ......
ရပ္ေနဆဲပါပဲ ဒီေနရာေလးမွာ
ေလထဲက ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ
အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔မို႔လား
ငါ ... တခဏေသသြားတယ္ ...။
(ဘ၀ ေသသြားသလိုပါပဲ)
ဒီလိုနဲ႔ ...
စိတၱဇ ဆန္ဆန္ ဦးေမာ႔ပစ္လိုက္တယ္
မိုးတိမ္ေရ ငါ႔ကုိ ေခၚေဆာင္ေပးပါ
အလြမ္းမပြင္႔တဲ႔ ရာသီေတြဆီသို႔ ...။


ညလင္းအိမ္ (၁၅.၄.၂၀၁၀)

************************@@@*********************

“လြဲ”

ပန္းတပြင္႔ မိုးေပၚက ေၾကြအလာ
ေလအညွာ တခ်က္ခတ္မွာ
ေရွာင္ဖယ္ကာ သြားလိုက္ပံုက
အလွမ္းမမီွတဲ႔ပန္း ေၾကြတာေတာင္ အက်လြဲတယ္ ...။

နကၡတ္ေတြ ဖြက္တဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ
မထင္မရွား ထိပ္ထားေလးက
အခ်စ္စကား ဆိုမွာစိုးလို႔
တိမ္ညစ္ေတြ ကာဆီးလိုက္ပံုက
စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတာင္ စိတ္ကူးထဲ ျပန္က်ံဳ၀င္တယ္ ...။

ဒီလိုပါပဲ ...
ျဂိဳလ္ေတြေတာင္ ဘယ္ေန႔ေသမွန္းမသိ
အသက္ေတြလည္း ဘယ္ေရြ႔ရွည္မွန္းမသိ
ေလွ်ာက္တဲ႔ လမ္းေတာင္ ေျမသားေတြ ျပိဳက်မွာေတာ႔
လြဲတယ္ဆိုတာ ပါးပါးေလးပါ ...။


ညလင္းအိမ္ (၁၉.၄.၂၀၁၀)

************************@@@*********************
ဒီကဗ်ာေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္ ညလင္းအိမ္ နာမည္နဲ႔ ေရးထားခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာစုေလးေတြပါ။ ျမက္ခင္းသစ္ဆုိတဲ႔ ဆိုက္ေလးမွာေတာ႔ တင္ဖူးပါတယ္။ 
************************@@@*********************

Friday, April 16, 2010

“ေသြးစြန္းတဲ႔ေန႔”

ၾကယ္ေတြစံုတဲ႔ ေန႔မွ
မရဏမင္းရဲ႕ ေခၚသံေတြထပ္ေနတယ္ ...။

လြတ္လပ္စြာ ကခုန္ေနတာကုိ
ေတးသြားက မလိုလားလို႔လား ...

ေသြးဆိပ္တက္ေနတ႔ဲ လက္ေတြက
ေနမ၀င္လိုက္တဲ႔ ညေတြဆီ ေခၚေဆာင္သြားေတာ႔
အိမ္ရာမဲ႔ ၀ိညာဥ္ေတြ
မေက်မနပ္နဲ႔ ဆဲဆိုၾကေတာ႔မယ္ ...။

ေအာ္ ...
ေကာင္းကင္အစြန္းနားက
ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ
ပဲ႕ေၾကြကုန္မွေတာ႔
ေသြးစြန္းတဲ႔ ေအာ္သံေတြလည္း
ေရထဲ က်ေပ်ာက္လို႔
ေငးသာၾကည္႔ေနရေတာ႔တယ္ ...။

ရင္ထဲက “ေတာက္” တစ္ခ်က္ ေခါက္မိတယ္
အဲဒီေန႔ကုိ ရာဇ၀င္ထဲ ထည္႔သြင္းသူေတြေၾကာင္႔ ...
တိမ္ဖံုးသြားရတဲ႔ ဘ၀ေတြ
အျပစ္မဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားပုိင္ရွင္ေတြ
ဆုေတာင္းရြတ္ဖတ္သံေတြနဲ႔အတူ

ေကာင္းကင္ဘံုတပါးမွာ ေကာင္းမြန္ခံစားၾကပါေစေတာ႔ ...။

ညလင္းအိမ္ (၁၆.၄.၂၀၁၀)

Wednesday, April 7, 2010

“အဓိပၸါယ္အျပည္႔နဲ႔ သၾကၤန္”

  

ေလးတစ္ည ကမာၻေျမရဲ႕ အလွအပကုိ သူက ပုိင္စိုးထားဧ။္။ ၾကယ္ေလးေတြ မိွတ္တုတ္မိွတ္တုတ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ၾကီးက လွပေနဧ။္။ ရုတ္တရတ္ ျပန္႔လြင္႔လာတဲ႔ ပိေတာက္သင္းနံ႕ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕က ကၽြန္ေတာ္႔ ႏွာေခါင္း၀သုိ႔ တိုး၀င္လာတယ္။ မနက္ကတည္းက ျခံေထာင္႔က ပိေတာက္ပင္ၾကီးက အပြင္႔ေတြေ၀ေ၀ဆာဆာ ဖူးပြင္႔လို႔ ေနေပမယ္႔ ခုအခ်ိန္မွာမွ ပိေတာက္နံ႕ကုိ အားရပါးရ ရႈမိလိုက္ဧ။္။

“အားပါးပါး ေမႊးလိုက္တာ” ...

ေၾသာ္ မနက္ျဖန္ဆို သၾကၤန္ေတာင္က်ျပီ .. အဟိ။ ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ ေတြးထားတဲ႔ စိတ္ကူးေလးကုိ သေဘာက်လို႔ ရယ္မိလိုက္ဧ။္။ ေပ်ာ္လိုက္တာ မနက္ျဖန္ သၾကၤန္အက်ေန႔မွာ ခ်စ္ဆံုးသူ႔ကုိ ပထမဆံုး ေရေလာင္းရမယ္။ ေနာက္ျပီး မေတြ႔တာ ၾကာေနျပီ ျဖစ္တဲ႔ ခ်စ္သူ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ရေတာ႔မည္။ အင္း ... အိပ္ေတာ႔မွပဲ။ မနက္ျဖန္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ ေစာေစာေရာက္ေအာင္သြားရမယ္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္နဲ႔ ခ်စ္သူအိမ္က နီးတယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္နဲ႔ ခ်စ္သူမိသားစုက သိၾကတယ္။ မနက္ျဖန္ သူတို႔ အိမ္မွာ မုန္႔လံုးေရေပၚနဲ႔ သာကူၾကိဳမယ္တဲ႔။ ေရကန္အသင္႔ ၾကာအသင္႔ပဲ ခ်စ္သူအိမ္သြားဖို႔ အေၾကာင္းရွာလို႔ရျပီ။  ခုံတန္းေလးထက္မွ ကၽြန္ေတာ္ျဖည္းညွင္းစြာ ထလိုက္မိသည္။ ေလညွင္းေလးက ေ၀ွ႔တိုက္သြားလိုက္တာ အၾကၤန္ အေငြ႔အသက္ေတြနဲ႔ ပါလား။ အရာရာ အားလံုးဟာ သာယာလွပလို႔ေလ ...။

တူ ... တူ ... တူ ...။ အခ်ိန္မွန္ ႏိႈးစက္ေလးက သတိေပးေနေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာထက္မွ အျမန္ခုန္ထလိုက္တယ္။ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳးလိုက္ျပီးမွ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ပါးသိုင္းေမႊးသဲ႔သဲ႔ကုိ ေတြ႔ရေတာ႔ မေနႏိုင္ အျမန္ရိတ္လိုက္မိတယ္။ ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ စိတ္ေရာ ကုိယ္ပါ ႏုေနရမယ္႔ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ေခါင္းကုိ အေသသပ္ဆံုးျဖစ္ဖုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ဖီးေနမိသည္။ အိုေကျပီ ဒီေလာက္ဆိုရေလာက္ျပီ။ ဂ်င္းပင္နဲ႔ တီရွပ္လက္ရွည္ကုိ ေသခ်ာ၀တ္ျပီး မွန္ကုိျပန္ၾကည္႔လိုက္မိဧ။္။ အလဲ႔ ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္က မဆိုးဘူးပဲ။

“ဟဲ႔ ... သားနားလွခ်ည္လား။ ဒါက ဘယ္သြားမလို႔လဲ”

“သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေလ အေမ... မေန႔ကတည္းက အေမ႔ကုိ ေျပာထားတယ္ေလ”

“ေအးပါကြယ္ သားသမီးေတြမ်ားတယ္ခက္တာပဲ ... အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔ သူတို႔စိတ္ကုိ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေတာ႔ဘူး ... ကဲကဲ သြား ေစာေစာျပန္ခဲ႔”

“ဟုတ္ကဲ႔ ... အဟဲ သား သြားျပီေနာ္” .........

အေမ႔မ်က္ႏွာက ျပံဳးေရာင္သန္းေနသည္။ တခုခုကုိ ရိပ္မိေနတဲ႔ပံုမ်ိဳး။ ဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင္႔ေနရင္းက နာရီကုိၾကည္႔မိလိုက္တယ္။ မနက္ ၆ နာရီခြဲ ... ေတာ္ေတာ္ေစာေသးတာပဲ။ လိုင္းကားေတြေကာ ထြက္ပါ႔မလား။ စိုးရိမ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိတယ္။ ခ်စ္သူရပ္ကြက္ေလးကို ေရာက္ဖို႔က ကားသံုးဆင္႔ေတာင္ ေျပာင္းစီးရမွာေလ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မထြက္ရင္ ေနာက္က်လိမ္႔မယ္။ေဟာ ... ကားလာျပီ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ကားက နဲနဲက်ပ္ေနေပမယ္႔ ဒီေလာက္ေတာ႔ ရိွမွာေပါ႔လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။ အၾကၤန္ခ်ိန္ခါက ကားေတြက သိပ္မထြက္ၾကဘူးေလ။

“...... ကုိဘယ္ေလာက္လဲ ...” 

“၂၀၀ ပါအစ္ကို ” 

“ဟာမ်ားလိုက္တာ မင္းတို႔ကလည္းကြာ လြန္တာေပါ႔” ကၽြန္ေတာ္မေက်မနပ္နဲ႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ပံုမွန္ ၅၀ ခရီးပါ ေနာက္ျပီး မွတ္တိုင္က ငါးမွတ္တိုင္ ေလာက္ပဲ စီးရမွာ...။

“ကဲ ... ဟိုအစ္ကုိ စီးမွာလား မစီးဖူးလား ... မေက်နပ္ရင္ ဆင္း” 

အန္ .. သူတို႔ကလည္း မတရားယူေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာပဲ ပိုက္ဆံ ၂၀၀ကုိ ထုတ္ေပးလိုက္ရတယ္။ ဒီလိုေန႔မွာ ကုိယ္႔ကျပန္ေျပာရင္ အမွားပဲ ျဖစ္ေနမွာ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကားသံုးဆင္႔ ေျပာင္းစီးျပီးမွာ ခ်စ္သူရိွတဲ႔ ရပ္ကြက္ကုိ ေျခခ်မိေတာ႔တယ္။ နာရီကုိ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ၈ နာရီေက်ာ္ျပီ။ ဟူးးးးးးးးး ... သတ္ျပင္းတစ္ခ်က္ကုိ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိဧ။္။

“ဟိတ္ေကာင္ ... ေနာက္က်လွခ်ည္လား ...”

“ဟာ ... မင္းကလည္း ငါအေစာၾကီးထဲက ထြက္လာတာ ... ကားစီးရတာ ခက္တယ္ကြ”

“ေအးေအး စကားအပုိေတြ မေျပာပဲ ၀ုိင္းကူလုပ္ ... ေတာ္ၾကာ ငါ႔အိမ္က အျမင္ကတ္ျပီး မင္းခ်စ္သူအိမ္ကုိ မုန္႔သြားမပုိ႔နဲ႔ေတာ႔ဆို ခက္မယ္ေနာ္”

“ေအးပါကြာ... ငါ႔ေကာင္ကလည္း ပဲကုိင္လိုက္တာ”

မုန္႔လံုးေရေပၚ ၀ိုင္းလံုးေပးရင္း နာရီကုိ ၾကည္႔ေနမိတယ္ ... သူႏိုးေနျပီလား ... ေရပဲထြက္ပက္ေနျပီလား ... ငါေျပာထားတာပဲ ငါအရင္ဆံုးသူ႔ုကုိ ေရေလာင္းခ်င္တယ္လို႔ ... သူေစာင္႔ေနမွာပါ ... ေတြးရင္းေတြးရင္း ... မုန္႔လံုးေရေပၚက လံုးရင္းနဲ႔ ထန္းညက္ေတြ အရည္ေပ်ာ္ကုန္ျပီ။

“ဟား ... ဟား ... ဟား ...” သူငယ္ခ်င္း မိသားစုက ကၽြန္ေတာ္ကုိၾကည္႔ျပီး ၀ိုင္းရယ္ၾကသည္။ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ ... အဟီး ။

သူငယ္ခ်င္းက စက္ဘီးကုိ ထုတ္လာသည္။ မုန္႔ေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ ခ်ိဳင္႔က အဆင္သင္႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ထဲမွာ။

“ဟိတ္ေကာင္ ... ေသခ်ာကုိင္ထားအုန္း စက္ဘီးေပၚက ျပဳတ္က်ျပီး မုန္႔ေတြေမွာက္ကုန္မယ္” သူငယ္ခ်င္းက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ေနာက္သည္။

“ငါသိပါတယ္ကြ ... ခြီးမွပဲ” မေက်မနပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီထက္ထပ္ေျပာလို႔ မျဖစ္ သူ႔အကူအညီအမ်ားၾကီးပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ႔ ခံလိုက္ဦးေပါ႔ကြာ ...။

ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ ... ခ်စ္သူနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ႔မယ္ ။ ခ်စ္သူအိမ္ကုိ ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ... ရင္ေတြတုန္ေနသည္လား ခုန္ေနသည္လား မသိေတာ႔။ သူငယ္ခ်င္းေနာက္က ကၽြန္ေတာ္ကုပ္ကုုပ္နဲ႔ ပါသြားတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘယ္သူ႔မွမရိွ။

“အန္တီေရ ... အန္တီေရ ...”

“ေဟ .. သားပါလား ... သူငယ္ခ်င္းလည္း ပါလာတာလား ... လာေလ အထဲ၀င္” အန္တီၾကီးက ေဖာ္ေရႊပံုရတယ္ အိမ္ထဲကို ၀င္ခိုင္းသည္။

“ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ ... ဒါ (...)ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပဲေလ ... လာလည္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔”

“ေအးေအးလာလာထိုင္ ... သမီးေရ ... ဒီမွာ ကုိ(...) တို႔ ေရာက္ေနတယ္”

ဟာ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ ... တံခါး၀မွာ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာကုိ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အိပ္ယာထခါစ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔ ပံုစံေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ သူငယ္ခ်င္းက ေျခေထာက္လွမ္းကုပ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္မနည္း မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရသည္။

“သားတို႔ ခဏထို္င္ၾက ... အန္တီ မုန္႔ေတြယူျပီး အိမ္မွာ လုပ္ထားတဲ႔ မုန္႔ေတြထည္႔ေပးလိုက္မယ္ ... သူငယ္ခ်င္းအတြက္ပါ ပုိထည္႔ေပးမယ္”

“ဟုတ္ကဲ႔ ေက်းဇူး” ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ပါးစပ္က ျပိဳင္တူအသံထြက္သြားဧ။္။

ခ်စ္သူအေမက အိမ္ထဲ၀င္သြားဧ။္။ ခ်စ္သူက ထြက္လာရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနေလဧ။္။ သူငယ္ခ်င္းက ေရွာင္ေပးရွာသည္ ။

“ငါ ... ဒီနားမွာ ကြမ္းသြား၀ယ္အုန္းမယ္ ... ေကာင္းေကာင္းေနခဲ႔ေနာ္”

ကၽြန္ေတာ္႔ အသံတိတ္ ပါးစပ္ပိတ္ျပီး ဆဲလိုက္သည္။

ခ်စ္သူက တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္သည္။ လာအုန္းလို႔ လက္ယက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ခ်စ္သူ ေျခလွမ္းတလွမ္းပဲ ေရြ႔ရေသးတယ္ ...။

“ သမီးေရ လာ၀ိုင္းလုပ္အုန္း ... မ်က္ႏွာလည္း သစ္အုန္းေလ .. တယ္ညစ္ပတ္တာကို” 

“ ဟုတ္..ဟုတ္ ေမေမ လာျပီ” ခ်စ္သူပါ အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္တေယာက္တည္း အိမ္ေရွ႔မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိ ... လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေယာင္ျပီး ပြတ္ေနမိတယ္။

“သားက သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းပဲလား” .. ရုတ္တရတ္ထြက္ေပၚလာတဲ႔ အသံေၾကာင္႔ လန္႔သြားမိသည္။

“ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ”  ဒီထက္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိဘူး ...။

ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ “သူငယ္ခ်င္းက ဒီနားမွာ ကြမ္းယာသြား၀ယ္တဲ႔ အန္တီ” လို႔ အေၾကာင္း ရွာေျပာလိုက္မိဧ။္။ အန္တီၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေသခ်ာအကဲခတ္ ေနသည္ထင္ပ။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းကုိ ငံုလိုက္ အျပင္ကုိ ၾကည္႔လိုက္နဲ႔ ဂဏွာမျငိမ္ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေတာ္ပါေသးဧ။္ သူငယ္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာလို႔။ ခ်စ္သူကလည္း ေကာ္ဖီထည္႔ထားေသာ လင္ပန္းေလးနဲ႔ ထြက္လာသည္။ ပါးမွာလည္း သနပ္ခါး ေရက်ဲေလးနဲ႔ေလ ... အားပါး ... ခ်စ္ဖို႔ သိပ္ေကာင္းလိုက္တာ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အန္တီက စကားေတြေျပာလို႔။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒါကို အခြင္႔ေကာင္းယူကာ ခ်စ္သူနဲ႔ အသံတိတ္စကားေတြ ေျပာေနမိသည္။

သူငယ္ခ်င္းက “ညီမေလး ေရမေဆာ႔ဘူးလား ... အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ေဆာ႔မွာလား” ေမးလိုက္သည္။

“ဟုတ္ အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ေဆာ႔မွာေလ ... အားရင္လာေဆာ႔ေလ” ...
ေျပာသာေျပာလုိက္သည္ ခ်စ္သူက သူ႔အေမကုိ ျပန္ၾကည္႔လိုက္သည္။ အန္တီၾကီးက ဘာမွေတာ႔မေျပာ။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္  ၾကာသြားသည္ေလ။

သူငယ္ခ်င္းက လက္တို႔သည္ ... “ငါတို႔ ျပန္ရေအာင္ေလ...” တဲ႔  

“ေအာ္.. ေအးျပန္ၾကမယ္ေလ” ကၽြန္ေတာ္အသံက စိတ္မပါမွန္းသိသာေနတယ္။ ေရေလာင္းခ်င္တဲ႔ စိတ္ကူးေလး မျပည္႔ေသးဘူးကုိ။ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ထြက္လာၾကဧ။္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ေျခလွမ္းေတြက ေနရာမွမေရြ႕ခ်င္။ သူငယ္ခ်င္းက ရိပ္မိတယ္။ လမ္းေပၚေရာက္မွ စက္ဘီးရပ္ကာ ...

“လာကြာ ေရနည္းနည္း သြားေလာင္းရေအာင္” ခ်စ္သူတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ေရပက္ေနၾကသူေတြ ရိွႏွင္႔ေလျပီးသားေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မပါတပါနဲ႔ အနားေရာက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ေရ၀ိုင္းေလာင္းၾကပါတယ္။ ခ်စ္သူေလာင္းတာ မဟုတ္လို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ရပ္ေနမိတယ္။ ခ်စ္သူနဲ႔ သူ႔အေမက အိမ္ထဲမွ ၾကည္႔ေနေလရဲ႕။ 

“လာကြာ သြားၾကရေအာင္ ျပန္ၾကမယ္” သူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းေျပာအျပီး လွမ္းထြက္လိုက္သည္။ ခ်စ္သူက စိတ္မေကာင္းတဲ႔ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ႏႈတ္ဆတ္အျပံဳးေလး အေ၀းကေန လွမ္းေျခြလိုက္ဧ။္။ သူငယ္ခ်င္းေကာ ကၽြန္ေတာ္ကာ အျပန္လမ္းမွာ စကားမေျပာမိၾက။ တေနရာေရာက္မွ သူငယ္ခ်င္းက စက္ဘီးရပ္လိုက္သည္။

“ဟိတ္ေကာင္ ငါ႔တို႔ကုိ အိမ္က အုန္းသီး ၀ယ္ခဲ႔ဖို႔ မွာခဲ႔တယ္မလား ... မပါလာရင္ ဆူအုန္းမယ္”

“ေအး ၀ယ္ေလကြာ”

“ ဟာ ငါ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ မင္းခ်စ္သူအိမ္မွာ က်န္ခဲ႔တယ္ဟ  ... အေတာ္ပဲေဟ႔ ျပန္ယူၾကရေအာင္”

“ ငါ မ်က္ႏွာပူတယ္ကြာ ျပန္သြားရမွာ”

“ေအး မင္းဆႏၵမျပည္႔ေသးလို႔ ကံၾကမၼာျဖည္႔ေပးတာ ျပန္မလိုက္ခ်င္လည္း ေန”

“ဟာ .. လိုက္မွာေပါ႔ကြာ .. မင္းကလည္း” 

အမွန္ေျပာရရင္ အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္။ ခ်စ္သူအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ ကြက္တိဗ်ာ။ ခ်စ္သူက ေရထြက္ ေလာင္းေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းက “ ဟိတ္ေကာင္ သြား သြာ ... သြားေလာင္းေခ်... ငါ႔ပုိက္ဆံအိတ္ ၀င္ယူရင္း အန္တီကုိ အာရံုလႊဲထားလိုက္မယ္” 

ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ ... ခ်စ္သူ မ်က္ႏွာကလည္း ၀င္းပသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ေရေလာင္းဖို႔ လွမ္းလာအခိုက္ ခ်စ္သူလက္ထဲက ခြက္ကုိလုျပီး သူ႔ကုိေသခ်ာ စိုက္ၾကည္႔ျပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလာင္းလိုက္မိဧ။္ ။ ေနာက္ျပီးေတာ႔ ခ်စ္သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ျပန္ေလာင္းသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေတာ္ေတာ္နီးကပ္ သြားတယ္ဆိုတာ မသိသာလိုက္ဘူး။ အရမ္းကို ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ခ်စ္သူလက္ကေလးကုိ ခိုးကုိင္လိုက္သည္။ 

“ေနာက္ေန႔ေတြမွ ေတြ႔မယ္ေနာ္” တဲ႔

ခ်စ္သူ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးမွ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တဲ႔ အသံ။ အဲဒီအခိုက္အတန္႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာတခါမွ မခံစားဘူးတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ရရိွလိုက္ပါသည္။

အျပန္လမ္းက သာယာလိုက္တာဘိ။ ကားေတြဘယ္ေလာက္က်ပ္က်ပ္မမႈေတာ႔။ ကားခေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ေပးရမွန္းမသိေတာ႔။ အိမ္ကုိဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းလည္း မသိေတာ႔။ လူက ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေျခလွမ္းေတြ တက္ၾကြေနေလဧ။္။

ေနေရာင္ျခည္သဲ႔သဲ႔ကေတာ႔ သူထြက္မခြာေသးခင္ ကမာၻေျမၾကီးကုိ ႏႈတ္ဆတ္ေနေလရဲ႕။ အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းမွာလည္း သၾကၤန္အၾကတ္ေန႔ကုိ ၾကိဳဆိုဖို႔ ေနမင္းၾကီး အနားယူသြားေလျပီ။ ထြန္းလင္းေနတဲ႔ လမင္းႏွင႔္႔အတူ ညေလညွင္းေလးေတြ တိုက္ခတ္မႈက ရင္ကုိေအးျမေစလိုက္တာ။  မနက္ျဖန္အတြက္ၾကိဳေတြးဖို႔ အေတြးေတြနဲ႔ ခံုတန္းေလးဆီသုိ႔အလာ ပိေတာက္ရနံ႕ သင္းသင္းေလးကုိ အားရပါးရ ရႈရိႈက္ရင္း အဓိပၸါယ္ရိွေသာ သၾကၤန္အက် ေန႔ေလးကုိ ျပန္လည္ ပံုေဖာ္ေနမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ေတာ႔ အဓိပၸါယ္ရိွေသာ သၾကၤန္ရက္ေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ႔မယ္ ဆိုတာ ... ။
  ~~~~ @@@@ ~~~~
ျပီးပါျပီ။
-------------------------------------------------
အားလံုးပဲ အဓိပၸါယ္ရိွေသာ သၾကၤန္ရက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလ်က္ ...။
ပုံေလးကို ဒီကေန ယူပါသည္။
-------------------------------------------------
စာၾကြင္း ။  ။ ဒီပုိ႔စ္ေလးက ၁၀၀ ေျမာက္တိတိ ပုိ႔စ္ေလးျဖစ္သလို။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ဂ္ရပ္၀န္းေလး တစ္ႏွစ္တိတိ ျပည္႔တဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ေလးနဲ႔ ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသတည္း ။

Sunday, April 4, 2010

“ပိေတာက္ႏွင္႔အတူ”



ေရာ္ရြက္၀ါေၾကြ ေလအလာရူး
ရြက္ႏုဖူးတဲ႔ ေႏြဦးမွာလ
အတာက်ဴးမယ္႔ တန္ခူးခ်ိန္ခါ
ဖန္တခါခါ ေရာက္ခဲ႔ျပန္ေတာ႔
ေဖာ္ျပန္ကာလြမ္း အတိတ္လမ္းလည္း
မႈန္ရီ၀ါး၀ါး မျပတ္သားဆဲ ...။

ဟိုတခ်ိန္က ပိေတာက္ဖူးေတြ
ေနရာဦးတဲ႔ ေကသာဦးမွာ
ရနံ႕ရယ္ၾကိဳင္ တလိႈင္လိႈင္နဲ႔
ေမႊးၾကဴသင္းပ်ံ႕ မေမ႔ရက္လို႔
ေျခရာယွက္ေအာင္ လည္ပတ္ခဲ႔တဲ႔
ေန႔ရက္ေတြလည္း လြမ္းမိေနဆဲ ...။

ဖက္စြတ္သြန္းျဖိဳး အတာမိုးထဲ
ႏွစ္ကုိယ္လက္တြဲ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔တဲ႔
အျပံဳးထင္ဟပ္ ခ်စ္သူလက္လည္း
မက္ေမာတမ္းတ သတိရဆဲ ...။

စကားတီတာ ေျပာခါခါျဖင္႔
ၾကည္သာရႊင္ျပ ေန႔ရက္လွတို႔
ျဖတ္ေက်ာ္ခိုင္ျမဲ သစၥာသည္လည္း
ပိေတာက္ႏွင္႔တူ သၾကၤန္ႏွင္႔တူ
ကၽြႏု္ပ္ႏွလံုးသား ရင္ထဲတြင္မယ္
ျမဲတသသ ပိုင္စိုးေနဆဲ ...။

ခုေတာ႔ ...
ပိေတာက္ေတြေ၀ မိုးေတြေစြလည္း
အတိတ္ေဟာင္းက ခ်စ္သူေၾကာင္းကုိ
ကဗ်ာေတြစပ္ စာေတြမွတ္သည္
သၾကၤန္သည္လည္း ရာသီကူးမို႔
ပြဲေတာ္ထူးသည္ စိတ္မွာထင္မိ
ဘယ္ဆီထံပါး ခ်စ္သူနားသို႔
ပိေတာက္မွာၾကား စကားပါးေစ
ဤခ်ိန္ဤခါ ေရာက္လာလွ်င္ျဖင္႔
ခ်စ္သူေပ်ာ္ျမဴး ၾကည္ႏူးႏိုင္ပါေစ ...။
~~~~ @@@@ ~~~~

Thursday, April 1, 2010

“အခြင္႔ရိွရိွ မရိွရိွ မ၀င္ရ”



စိတ္အေတြးကုိ နယ္နမိတ္စည္းခ်
တရားဓမၼနဲ႔ တားဆီးတယ္
ဒါေပမယ္႔ မရဘူး ...
မလွတဲ႔ အိပ္မက္ေတြေၾကာင္႔
သန္းေခါင္ယံညေတြ ငွက္ဆိုးထိုးတယ္ ...။

ႏွလံုးသားက ဖ်ားေတာ႔ ေဆးမမွီတယ္
မရတာကုိမွ လိုခ်င္မိေတာ႔ ေသခ်င္မိတယ္
တခါတေလ ျမင္ေနရတဲ႔ အရာေတြေၾကာင္႔
စည္း၀ိုင္းအစြန္းမွာ ေတြေ၀ေနမိတာ
အထဲ လား အျပင္ လား ...။
အျပင္ လား အထဲ လား ...။

စကားအခ်ိဳေတြနဲ႔ တအားပုိတတ္တဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးေတြ
မာနတံခြန္ထူတဲ႔ ေယာကၤ်ားကုိမွ လူထင္တယ္ ...
သူတို႔လည္း ပုခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းထြက္ၾကတာပဲ
သခၤါရ သေဘာတရားနဲ႔ဆို
လူတိုင္းက အရည္ျပားေအာက္ အရိုးေပါက္တဲ႔ သူေတြခ်ည္းပဲ ...။

လက္တဖက္ပုပ္ရင္ ျဖတ္ထုတ္ႏိုင္တယ္
ႏွလံုးသားတျခမ္းပုပ္ေတာ႔ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ...။
ေသတၱာေလး တစ္လံုးလုပ္ သိမ္းဆည္းထုပ္ဖို႔လည္း 
က်န္တျခမ္းကုိ ႏွေျမာတယ္ ...။
eBay မွာ ေၾကာ္ျငာလုပ္ ေရာင္းထုတ္ဖို႔လည္း
ႏွလံုးသားက အဆင္႔မမွီျပန္ဘူး ...။

ဒီေတာ႔ရိွေစေတာ႔ ...
မတူတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔ ပူေဆြးမေနနဲ႔ေတာ႔
ေနသာသလိုေန ေျဖသာသလိုေျဖ
မလွတာကိုမွ အဲဒါ ဘ၀ ...။

ဒီတံခါးက တြန္းဖြင္႔ရမွာ မဟုတ္သလို
ဆြဲဖြင္႔ရတာလည္း မဟုတ္ဘူး
အဲဒါ အေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ တံခါးေပါက္
ေခါက္ခ်င္သေလာက္ေခါက္ ေရာက္လာမွာက
က်က်လာတဲ႔ စိတ္ေရာဂါပဲ ...။

မေစာင္႔ပါနဲ႔ေတာ႔ ...
ဒီလမ္းကလည္း တဖက္ပိတ္
တိတ္တဆိတ္မို႔
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေရာဂါ  ျဖစ္ေနရမွာ ...။
လမ္းမွားသလိုမ်ိဳး အေတြးနဲ႔
ခဏေလာက္ ေျပးလာရင္လည္း
သြက္ခ်ာပါလ လိုက္ေနတဲ႔
ႏွလံုးသားအမိုက္ကုိ
ကမၼာ၀ါ စာခ် ကန္သာခ်သြားလိုက္ပါေတာ႔ ...။

“အခြင္႔မရိွ မ၀င္ရ” တဲ႔
အခြင္႔ရိွက ၀င္ႏုိင္သည္ေပါ႔
ဒီလို ဆိုင္းဘုတ္မွာေတာင္ လာဘ္စားလို႔
ရိုးသားတဲ႔အရာေတြက ရွား ... ရွားလာေတာ႔လည္း
ကေန႔ ရက္စြဲနဲ႔ တိုင္ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္မယ္ ...

“အခြင္႔ရိွရိွ မရိွရိွ မ၀င္ရ” ...။
~~~~ @@@@ ~~~~