သြားျပီ ... သြားျပီ ...
ဘ၀က မလွပံုမ်ား
အရံႈးနဲ႔ စတိုက္တဲ႔ တိုက္ပြဲ အဆံုးမွာေတာင္
ႏွလံုးသား ဒဏ္ရာေတြ အထပ္ထပ္ဖံုးလို႔ေပါ႔ ...
ျပည္႔ျပီးသားအိုးကုိမွ
ထပ္ျဖည္႔ေနရတဲ႔ အခါ
ငါ႔ ... ေစတနာေတြလည္း
လွ်ံထြက္ ဖိတ္စင္ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔
အရာရာ ပ်က္သုန္းျပန္တယ္ဆုိတာ
မသိလိုက္မိပါလား ...
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ... ငါ
မင္းသား မဟုတ္ခဲ႔သလို
လူၾကမ္းလည္း မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး ...
ပြဲၾကည္႔ပရိသတ္ သာသာ
ေဘးလူေနရာက ေနေပမယ္႔
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးကုိ
အေရာင္တင္မိတာ မွားသြားခဲ႔ျပန္ေပါ႔ ...
တကယ္ဆို ေခြးေနရာ ေခြး
လူေနရာ လူ ဆိုေပမယ္႔
ေခြးမွာလည္း သစၥာရိွမႈေတြ
ေထာင္ရာပံုလို႔ေလ ...
ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔ေနရာကုိယ္
မေနတတ္ေတာ႔ သည္းေျခေတြ ထပ္ပ်က္ရတာ
ၾကိတ္ျပီးေတာ႔သာ ခံလုိက္ေပေတာ႔ ...
မငိုဘူး ... လံုး၀မငိုဘူး ...
ဒါေပမယ္႔ ေသြးမ်က္ရည္ က်တယ္
စိတ္ေတြ အဆိပ္ တက္တယ္
ႏွလံုးသားေတြ ႏံုးခ်ည္႔နာက်င္တယ္ ...
ရပါတယ္ ...
သူတစ္ပါးပ်က္စီးေအာင္ မဆုေတာင္းတတ္တဲ႔ ... ငါ
ငါ႔ ကိုယ္ ငါ ပဲ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ေတာ႔မယ္ ...
“နင္႔” ရင္ထဲမွာ “ငါ” မရိွေပမယ္႔
“ငါ႔” ရင္ထဲမွာ “နင္” ရိွေနမယ္ဆိုတာ
ဘယ္အရာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရမလဲ ...
အသားလိုလို႔ အရိုး ေတာင္းမိတဲ႔ ဘ၀
အရိုးေတာင္ ဒဏ္ရာ ခ်ဳပ္ရိုးေတြနဲ႔
မစားရက္လို႔ သိမ္းထားလိုက္ရျပီေပါ႔ေလ ...
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဗလာစကၠဴမွာ နာက်င္ေနတ႔ဲ ကညစ္နဲ႔
ေသြးမင္ေတြကုိသံုး
ဆႏၵ ပန္းကံုးေတြ သီကံုးလို႔
သုညရဲ႕ ေအာက္ေျခနားမွာ တြဲလိုခို
ညဆိုးေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္
ကမာၻအဆက္ဆက္တိုင္
ဒဏ္ရာ မနက္ျဖန္ေတြကို
ခံစား စံစား ေနမ်ား သြားရရင္
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ....
ဘ၀က မလွပံုမ်ား
အရံႈးနဲ႔ စတိုက္တဲ႔ တိုက္ပြဲ အဆံုးမွာေတာင္
ႏွလံုးသား ဒဏ္ရာေတြ အထပ္ထပ္ဖံုးလို႔ေပါ႔ ...
ျပည္႔ျပီးသားအိုးကုိမွ
ထပ္ျဖည္႔ေနရတဲ႔ အခါ
ငါ႔ ... ေစတနာေတြလည္း
လွ်ံထြက္ ဖိတ္စင္ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔
အရာရာ ပ်က္သုန္းျပန္တယ္ဆုိတာ
မသိလိုက္မိပါလား ...
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ... ငါ
မင္းသား မဟုတ္ခဲ႔သလို
လူၾကမ္းလည္း မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး ...
ပြဲၾကည္႔ပရိသတ္ သာသာ
ေဘးလူေနရာက ေနေပမယ္႔
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးကုိ
အေရာင္တင္မိတာ မွားသြားခဲ႔ျပန္ေပါ႔ ...
တကယ္ဆို ေခြးေနရာ ေခြး
လူေနရာ လူ ဆိုေပမယ္႔
ေခြးမွာလည္း သစၥာရိွမႈေတြ
ေထာင္ရာပံုလို႔ေလ ...
ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔ေနရာကုိယ္
မေနတတ္ေတာ႔ သည္းေျခေတြ ထပ္ပ်က္ရတာ
ၾကိတ္ျပီးေတာ႔သာ ခံလုိက္ေပေတာ႔ ...
မငိုဘူး ... လံုး၀မငိုဘူး ...
ဒါေပမယ္႔ ေသြးမ်က္ရည္ က်တယ္
စိတ္ေတြ အဆိပ္ တက္တယ္
ႏွလံုးသားေတြ ႏံုးခ်ည္႔နာက်င္တယ္ ...
ရပါတယ္ ...
သူတစ္ပါးပ်က္စီးေအာင္ မဆုေတာင္းတတ္တဲ႔ ... ငါ
ငါ႔ ကိုယ္ ငါ ပဲ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ေတာ႔မယ္ ...
“နင္႔” ရင္ထဲမွာ “ငါ” မရိွေပမယ္႔
“ငါ႔” ရင္ထဲမွာ “နင္” ရိွေနမယ္ဆိုတာ
ဘယ္အရာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရမလဲ ...
အသားလိုလို႔ အရိုး ေတာင္းမိတဲ႔ ဘ၀
အရိုးေတာင္ ဒဏ္ရာ ခ်ဳပ္ရိုးေတြနဲ႔
မစားရက္လို႔ သိမ္းထားလိုက္ရျပီေပါ႔ေလ ...
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဗလာစကၠဴမွာ နာက်င္ေနတ႔ဲ ကညစ္နဲ႔
ေသြးမင္ေတြကုိသံုး
ဆႏၵ ပန္းကံုးေတြ သီကံုးလို႔
သုညရဲ႕ ေအာက္ေျခနားမွာ တြဲလိုခို
ညဆိုးေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္
ကမာၻအဆက္ဆက္တိုင္
ဒဏ္ရာ မနက္ျဖန္ေတြကို
ခံစား စံစား ေနမ်ား သြားရရင္
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ....
ေသြးနဲ႔ေရာသြားတဲ႔ မ်က္ရည္ဆုိတာ ...။
~~~~ @@@@ ~~~~ပံုေလးကုိ ဒီကေန ယူပါသည္။