Saturday, October 24, 2009

ၾကယ္ေသ ***




နကၡတ္စံုစီ   အရီရီႏွင္႔
ရွစ္ခြင္ပတ္လံုး   မိုးသားလံုးတို႔
မခို႔တစိတ္   ျပံဳးရိပ္သန္းေရာင္
လေရာင္ေကြးေကြး   သူ႔နေဘး၌
၀ပ္ဆင္းခယ   ယွဥ္တြဲၾကတဲ႔
သန္းေခါင္ယံည   စစ္ခင္းပြဲမွာ ...

ၾကယ္ဓူ၀ံက   အထီးတည္းႏွင္႔
တည္ရိွမႈကို   ကိုယ္စားျပဳဧ။္ ။

ၾကယ္စင္ညီေနာင္    ခုနစ္ေကာင္က
သန္းေခါင္လွႏွင္႔   ဖင္ေထာင္ကလို႔
အေရာင္မယြင္း   စုစည္းျခင္းျဖင္႔
ကၾကိဳးရင္းကုိ   တမ်ိဳးခင္းဧ။္ ။

ၾကယ္စင္အလွ   အိုရီယြမ္က  
ခ်စ္သေကၤတ   သစၥာလွကို
သဘာ၀ႏွင္႔   ယွဥ္တြဲဲျပဧ။္ ။

ၾကယ္စင္အားလံုး   အစုရံုးႏွင္႔
သူတို႔စြမ္းစ   ပင္ကိုလွကို
မရမက   ထုတ္ျပၾကဧ။္ ။

အေ၀းတေန   ၾကယ္စင္ေသက
ကျပရမယ္႔   စစ္ခင္းပြဲမွာ
သူ႔ထက္စြမ္းကား   သာလြန္ခ်ည္းမို႔
တျခမ္းပဲ႔တဲ႔   သူ႔သက္တမ္းကုိ
ဘယ္လုိစခန္း   သြားရအံ့ဟု
ေၾကြရပင္လွ်င္   ျမတ္လွေခ်ဧ။္
လူတို႔ေတာင္းဆု   ျပည္႔ႏိုင္မႈေၾကာင္႔
အားမွမတန္   မာန္ကုိအေလ်ာ႔
ကမၻာေျမတြင္း   သြတ္သြင္းလိုက္မယ္
ေနာက္ဆံုးအလွ   ငါ႔ဘ၀ကုို
ၾကယ္စင္အားလံုး   ခံစားရင္းျဖင္႔   သံေ၀ဂယူၾကေလာ႔ ။ ...

(Orion = ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းၾကယ္)
(ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ေကာင္းကင္ကုိၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ၾကယ္တစင္းေၾကြက်တာကုိ သတိရမိလို႔ပါ)

6 comment[s]:

ပုံ့မေ said...

အင္း နီကိုရဲကိုခံစားျပီးဖတ္သြားတယ္ ကိုေကာင္းကင္...

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

အစ္ကိုေရးတာလား.. နီကိုရဲေရးတာလား.. ဘယ္သူေရးေရး.. ၃ ခါေလာက္ျပန္ဖတ္ရတယ္.. သိပ္နားမလည္ဘူးဗ်.. ကၽြန္ေတာ္ဥာဏ္မမီဘူးျဖစ္ေနတယ္...

ညလင္းအိမ္ said...
This comment has been removed by the author.
ညလင္းအိမ္ said...

ကယ္ေသကဗ်ာက တကယ္ေတာ႔ ေၾကြလုဆဲဆဲ ၾကယ္တစ္လံုးအေၾကာင္းပါ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခံစားရတာကုိ ေရးျခင္းပါ ။
တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ႔ စကားေျပျပန္ေပးပါ႔မယ္ ။

နကၡတ္ေတြစံုညီေနတဲ႔ ညတညမွာ မိုးသားေကာင္းကင္ေတြက အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာကို မူန္မူန္မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔
အုပ္ဆိုင္းထားပါတယ္ ။ လေရာင္ေကြးေကြးေလး ျဖစ္ေနတဲ႔ သန္းေခါင္ယံညမွာ ၾကယ္ေတြက
အေရာင္ေတာက္ပမႈျခင္း ယွဥ္ျပိဳင္ၾကပါသည္။
ဓူ၀ံၾကယ္က တစ္လံုးတည္းထီးထီးႏွင္႔ သူ႔အလွကုိျပသည္ ။
ခုနစ္စင္ၾကယ္ကလည္း သူတို႔ဧ။္ ကၾကိဳးဟန္ကို အေသအခ်ာကျပၾကသည္ ။
ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းၾကယ္က သစၥာရိွမႈႏွင္႔ အခ်စ္ကို ကုိယ္စားျပဳျပီး ထြန္းလင္းၾကသည္ ။
တျခားၾကယ္မ်ားကလည္း သူတို႔တည္ရိွရာကေန တတ္စြမ္းတမွ် ထြန္းလင္းၾကသည္ ။
အဲဒီအခ်ိန္ခိုက္၀ယ္ တျခမ္းပဲ႔ေနေသာၾကယ္ (ၾကယ္ေသ) က ေၾကြက်ေတာ႔မယ္ ။
သူလည္း ေကာင္းကင္မွာထြန္းလင္းခ်င္ေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ကုိရွင္သန္ခြင္႔မေပးေတာ႔ဘူး ။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကမၻာေျမထဲကို ပဲ႔ၾကရရွာတယ္ ။ ၾကယ္ေၾကြၾကခ်ိန္မွာ ဆုေတာင္းရင္ ျပည္႔တယ္လုိ႔
အယူရိွၾကပါတယ္ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိေတာင္ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားသြားပါတယ္လုိ႔
ေျပာခ်င္တာပါ ။ ဆရာနီကုိရဲ သည္လည္း သူေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ စာေတြကုိ ေရးသြားခ်င္မွာပါပဲ ။
ဒါေပမယ္႔ ေၾကြလြင္႔သြားခဲ႔ရတယ္ေလ ။ သံေ၀ဂယူစရာ အေနနဲ႔ ၾကည္႔ရင္လည္း တည္ျမဲမႈဆိုတာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုထိပါပဲလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါ ။

အဲဒီေလာက္ပဲ ေက်နပ္ပါေတာ႔ ဂ်ပန္ေကာင္ေလးေရ ...
ေသခ်ာမရွင္းျပႏိုင္လို႔ ပို႔စ္အေနနဲ႔ မတင္ေတာ႔တာပါ ။
ခင္မင္လ်က္..

မိုးခါး said...

ေမာင္ရင္ဆုိင္းထမ္းၾကယ္က အထက္တန္းတုန္းက စာသင္ျပီးခ်ိန္ကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ၾကယ္ေလးပါ
ဒီႏွစ္ ၾကယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေၾကြတယ္ ..

စံလင္းထြန္း said...

ကဗ်ာေတြအားလုံးနီးပါး ကၽြန္ေတာ့္အႀကဳိက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။