“ရင္ဘတ္ပြင့္ထြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြတ္ရာသီ”

ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလုံးသားက
မုသာ၀ါဒ လိႈင္းေတြကုိ မတြန္းလွန္ႏုိင္ေတာ႔
ကမ္းပါးျပိဳမွ ရင္ဘတ္ လိႈက္စားခံရမွန္း သိလိုက္ရတယ္
လိမ္ညာမႈေကာင္းကင္ေအာက္မွာ အရိပ္ခိုမိခဲ႔တဲ႔ ... ငါ
မေနတတ္တဲ႔ မနက္ေတြအတြက္
တခ်ိဳ႕  တ၀က္ေတာ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရျပီ .. . . . . . . . .     ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

ရွိန္းခနဲ . . . . . . . .
နာက်င္မႈေတြ  ရင္ဘတ္ေရွ႕က ျဖတ္ေျပးသြားတယ္
တဆတ္ဆတ္ ခုန္လာတဲ့ အသားေတြ
မာနကို ေခါင္းပုတ္နိုး
အခ်စ္ဆိုတာ ေရေရာက္ေသာက္တတ္တဲ့
နမ္မီးဆစ္ နတ္သမီးရဲ႕မာယာနဲ႔
ငါ့ရင္ဘတ္ကို မင္း အခါးေရာင္ ဆိုးခဲ့တယ္ . . . . . . . .    ( ဗညားရွိန္ )

ထားခဲ႔စမ္းပါ . . . .
သစၥာမဲ႔ပန္းေတြ ေၾကြလာရင္ေတာင္မေကာက္ဘူး
ငါမာနနဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ
အေခါက္ေခါက္ေတာက္ေလာင္လာတာ
ေနဆယ္စင္းထြက္ေစအုန္း
ငါ႔ ရင္ဘတ္ပ်ိဳကို မယိမ္းေစေတာ႔ဘူး  . . . . . . . . . . . .  ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

ငါမသိလိုက္တဲ့ ဗ်ဳဟာအခင္းအက်င္းနဲ႔
တံပိုးမမႈတ္ပဲ မင္း စတိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ
ငါဟာ ရွဳံးနိမ့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ပဲ ဆုတ္ခြါမယ္ . . .
သံု႔ ပန္း ေတာ့ မျဖစ္ေစရဘူး ဧကရီ . . . . . . . . . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )

ငါ႔... ဘ၀ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္ေတြမွာ
ရင္ခြင္ေတြ ထပ္မပ်က္ရေအာင္
အသည္းႏွလံုးကုိ စကာတင္လို႔
ရာသီေတြ ရပ္တန္႔ပစ္မယ္
မာယာတံခါး၀မွာလည္း
ကာဘာေတြ အထပ္ထပ္၀တ္လို႔ေပါ႔  . . . . . . . . . . . . . ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

အသည္းမရွိေတာ့တဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္    
အလြမ္းေသသြားတဲ့ နတ္ဆိုးပုရပိုဒ္
ထုတ္ခ်င္းေပါက္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြနဲ႔
ႏွင္းေခတ္မွာ ေႀကြသြားတဲ့ အနာဂတ္ေတြေအာက္မွာ
ငါ့တို႔ေန႔ရက္ေတြ မပီမသ ရိတ္သိမ္းခံလိုက္ရတယ္ . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )