Wednesday, February 10, 2010

“ရင္ဘတ္ပြင့္ထြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြတ္ရာသီ”

ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလုံးသားက
မုသာ၀ါဒ လိႈင္းေတြကုိ မတြန္းလွန္ႏုိင္ေတာ႔
ကမ္းပါးျပိဳမွ ရင္ဘတ္ လိႈက္စားခံရမွန္း သိလိုက္ရတယ္
လိမ္ညာမႈေကာင္းကင္ေအာက္မွာ အရိပ္ခိုမိခဲ႔တဲ႔ ... ငါ
မေနတတ္တဲ႔ မနက္ေတြအတြက္
တခ်ိဳ႕  တ၀က္ေတာ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရျပီ .. . . . . . . . .     ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

ရွိန္းခနဲ . . . . . . . .
နာက်င္မႈေတြ  ရင္ဘတ္ေရွ႕က ျဖတ္ေျပးသြားတယ္
တဆတ္ဆတ္ ခုန္လာတဲ့ အသားေတြ
မာနကို ေခါင္းပုတ္နိုး
အခ်စ္ဆိုတာ ေရေရာက္ေသာက္တတ္တဲ့
နမ္မီးဆစ္ နတ္သမီးရဲ႕မာယာနဲ႔
ငါ့ရင္ဘတ္ကို မင္း အခါးေရာင္ ဆိုးခဲ့တယ္ . . . . . . . .    ( ဗညားရွိန္ )

ထားခဲ႔စမ္းပါ . . . .
သစၥာမဲ႔ပန္းေတြ ေၾကြလာရင္ေတာင္မေကာက္ဘူး
ငါမာနနဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ
အေခါက္ေခါက္ေတာက္ေလာင္လာတာ
ေနဆယ္စင္းထြက္ေစအုန္း
ငါ႔ ရင္ဘတ္ပ်ိဳကို မယိမ္းေစေတာ႔ဘူး  . . . . . . . . . . . .  ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

ငါမသိလိုက္တဲ့ ဗ်ဳဟာအခင္းအက်င္းနဲ႔
တံပိုးမမႈတ္ပဲ မင္း စတိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ
ငါဟာ ရွဳံးနိမ့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ပဲ ဆုတ္ခြါမယ္ . . .
သံု႔ ပန္း ေတာ့ မျဖစ္ေစရဘူး ဧကရီ . . . . . . . . . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )

ငါ႔... ဘ၀ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္ေတြမွာ
ရင္ခြင္ေတြ ထပ္မပ်က္ရေအာင္
အသည္းႏွလံုးကုိ စကာတင္လို႔
ရာသီေတြ ရပ္တန္႔ပစ္မယ္
မာယာတံခါး၀မွာလည္း
ကာဘာေတြ အထပ္ထပ္၀တ္လို႔ေပါ႔  . . . . . . . . . . . . . ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ )

အသည္းမရွိေတာ့တဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္    
အလြမ္းေသသြားတဲ့ နတ္ဆိုးပုရပိုဒ္
ထုတ္ခ်င္းေပါက္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြနဲ႔
ႏွင္းေခတ္မွာ ေႀကြသြားတဲ့ အနာဂတ္ေတြေအာက္မွာ
ငါ့တို႔ေန႔ရက္ေတြ မပီမသ ရိတ္သိမ္းခံလိုက္ရတယ္ . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )

8 comment[s]:

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

ထားခဲ႔စမ္းပါ . . . .
သစၥာမဲ႔ပန္းေတြ ေၾကြလာရင္ေတာင္မေကာက္ဘူး
ငါမာနနဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ
အေခါက္ေခါက္ေတာက္ေလာင္လာတာ
ေနဆယ္စင္းထြက္ေစအုန္း
ငါ႔ ရင္ဘတ္ပ်ိဳကို မယိမ္းေစေတာ႔ဘူး ......

Nic3 ... !

ငါမသိလိုက္တဲ့ ဗ်ဳဟာအခင္းအက်င္းနဲ႔
တံပိုးမမႈတ္ပဲ မင္း စတိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ
ငါဟာ ရွဳံးနိမ့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ပဲ ဆုတ္ခြါမယ္ . . .
သံု႔ ပန္း ေတာ့ မျဖစ္ေစရဘူး ဧကရီ ....

ကိုဗညားရိွန္ ေရးထားတာလည္း ေကာင္းတာပဲ ..!


2 ေယာက္ + အသည္းကဲြကဗ်ာ မ်ားစပ္ထားတယ္ လားးးး ..???

ဒ႑ာရီ said...

ဒီကဗ်ာကို မေန႔က ဗညားဆီမွာ သြားဖတ္ၿပီး ေရးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီညီအကို ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာၿပီး ႏွစ္သိမ့္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ း(
မမႏြယ္ ပိုစ့္ေလးေရးထားတာ ေတြ႔တယ္ေနာ္ ေမာင္ေလး...။ ကဗ်ာေလးကိုေတာ့ အရင္တုန္းကလို အရမ္းေကာင္းတာပဲလို႔ မေျပာေတာ့ဘူး။ ႏွစ္လံုးသား ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ၿပီး ဖြဲ႔ထားတဲ့ ကာရံေတြကို နားလည္ေနလို႔ပါ။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ကိုတူးေရ...
(ဗညားေရာ...)
ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဖြဲ႕ေလးေတြပဲဗ်ာ...။
သစၥာမ႐ွိတတ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ႏွလံုးသားမွာေနရာမေပးပဲ ေနသြားႏိုင္ၾကပါေစလို႔ အစ္ကိုဆုေတာင္းေပးတယ္...။ ကဗ်ာေလးကိုလည္း...ရင္ဘတ္နဲ႔ဖတ္သြားတယ္...။
သစၥာမဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ ညေနခ်မ္းကေတာ့ တိမ္ေရာင္ေတြမေတာက္ႏိုင္မွာ အမွန္ပါပဲ...။
ေတာက္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေကာက္႐ိုးမီးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေနမွာပါ...။

ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

မိုးစက္အိမ္ said...

အင္း ကိုဗညားဆီမွာမေန ့ကဖတ္လိုက္ရတယ္ ႏွစ္ေယာက္
ေပါင္းေရးထားတာေလးကတကယ္ ခံစားခ်က္ေတြ
လွ်ံထြက္ေနတယ္ . . . ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ကိုညရာ
ေရႊနန္းမထိုက္တဲ ့ပန္းမိုက္ကိုလွည့္မၾကည့္ေနပါနဲ ့ေတာ့
ဒီႏူးညံ့ၿခင္းရင္ခြင္ပုရပိုဒ္မွာ ထိုက္တန္မဲ ့ပန္းကေလးတစ္ပြင့္နဲ ့ဆံု
စည္းႏိုင္ပါေစလို ့ဆုေတာင္းပါတယ္ အစ္ကိုေရ . . .
အားေပးေနမယ္အစ္ကို . . . ခင္မင္လ်က္ . . .

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ကဗ်ာ....
တေယာက္ထဲေရးတာေတာင္ ေကာင္းေနတာ..
ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီးေရးမွေတာ႔...
အရမ္း..အရမ္းကို ေကာင္းၿပီေပါ႔...
...........................................................
တလံုးခ်င္း ဖတ္ရင္း...
ရင္ထဲဝင္ေရာက္ခံစားေပးသြားပါတယ္...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေနာက္အပုိဒ္ေတြကို နာမည္မတပ္ဘဲ ေရးရင္ေတာင္ ဘယ္သူဘယ္အပိုဒ္ေရးလဲ သိမယ္ထင္မိတယ္။
ဗညားက ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ရာဇဝင္ အသံုးအႏႈန္းေတြ အသံုးမ်ားျပီး
ညရဲ႕ေကာင္းကင္က သဘာဝ နမိတ္ပံုေတြ အသံုးမ်ားတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။
ေဝဖန္ေရးမဟုတ္ဘူးေနာ္ ကဗ်ာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ျမင္မိတာေလး ေျပာတာပါ။ ထင္တာက မေသခ်ာနိင္ေပမယ့္ ကဗ်ာေကာင္းေလးဆိုတာေတာ့ ့ေသခ်ာပါတယ္။

ေမာင္သီဟ said...

ဟုိက္ရွားပါ လန္းတယ္ဗ်ာ အၾကံေကာင္းသလို
ကဗ်ာကလည္းရွယ္ပဲ ခံစားခ်က္ေတြရင္ဘတ္ထဲျပည္႔က်ပ္
ေနတယ္ထင္ပါ႔ဗ်ာ

ေန၀သန္ said...

ဒီကဗ်ာေရးတာကို သိေနေပမယ့္ ဘယ္ေန႔တင္မယ္ဆိုတာကို မသိဘူး... အခုမွ လာဖတ္ျဖစ္တယ္... အစ္ကိုတို႔ေရ.. အရိတ္သိမ္းခံရတဲ႔ ေကာက္ေတြေနရာမွာ တခ်ိန္မွာေတာ့ ႏုပ်ဳိတဲ့ စပါးခင္းေလးျဖစ္ေနျပန္ေရာပဲေလ..... ဘာမွ မျမဲပါဘူး... အစ္ကိုတို႔ ခံစားရတဲ႔ ဒဏ္ရာအပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ....

ခင္မင္တဲ့
ဂ်ပန္ေကာင္ေလး