Monday, January 11, 2010

“အမူး”

ေနညိဳေလရင္႔
ေလပ်ိဳသင္႔လို႔
ခ်ိန္ေတာ္က်တိုင္း
ထန္းေတာပို္င္းကုိ
အေျပးႏွင္လို႔
ခ်ဥ္ျခင္းေျဖလည္း
အမူးတစ္ေယာက္
စိတ္ေျဖလကၤာ
မေျပသာ၏ ...။

အိမ္ျပန္ခရီး
ေတာလမ္းနီးတြင္
ထန္းရည္ကမူး
တဏွာ...ရူးလုိ႔
ဆဲတြန္ျမည္ေတာက္
ပုဆိုးေပ်ာက္ကာ
သိုင္းကြက္ ေရရင္း
ေျခေတာ္နင္းမူ
အခ်စ္တခု
ရင္ထုေသာ္၌
မေပ်ာက္ေလာက္ေအာင္
တြယ္ဖက္ေလာက္၏ ...။

အမူးတစ္ေယာက္
စကားေပ်ာက္ေတာင္
အသက္ေလာက္ပင္
ခ်စ္ရသူကုိ
သစၥာ မေဖာက္
ထန္းရည္ေသာက္၍
ကေဇာ္ေဖာက္ကာ
ေမွ်ာ္ေစာင္႔ေနမယ္
အံဖက္ၾကမ္းနဲ႔
ခင္းရံတဲ႔လမ္း
ဘယ္ထိမွန္းလည္း
မေသခ်ာဘိ ... ။

(ဘာကဗ်ာလည္းေတာ႔ မသိဘူး... လူကနဲနဲေဂါက္ေနတာေတာ႔ ေသခ်ာေနျပီ ... :P)

13 comment[s]:

ၿမတ္မြန္ said...

ထန္ရည္ေသာက္ၿပီး
မူးေနတာလား
အခ်စ္မူးလား
သိုင္းကြက္ ေရရင္း
ေျခေတာ္နင္းမူ

ေလးလံုးစပ္ေလး
လာဖတ္ေတာ္မူ
ကိုညေကာင္းကင္....

ေလးလံုးစပ္ၿပီး
ေကာ္မန္႔ေတာ္မူ.....

ဒ႑ာရီ said...

ဒါေၾကာင့္ေျပပါတယ္ သိပ္မေသာက္ပါနဲ႔လို႔ ... အခုကဗ်ာေတြမွာေတာင္ မူးေနၿပီ...
ေမာင္ေလးေရ.... အဆင္ေျပပါေစ..။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Welcome said...

မူးမူးေလး ေသာက္သြားတယ္ အဲ .. အဲ ေဆာဒီး၊
လွလွေလး ဖတ္သြားေၾကာင္း ..

ဆင္ဆင္ေျပ ပါေစ

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ကိုတူးေရ...
အစ္ကိုေတာ့ မင္းရဲ႕
“အံဖက္ၾကမ္းနဲ႔
ခင္းရံတဲ႔လမ္း” ေပၚကို ေျခဖ်ားေထာက္ ႏွာေခါင္းေလးပိတ္ရင္း တိုးတိုးေလးျဖတ္သြားတယ္...။
(ႏွာေခါင္းပိတ္တာ ထန္းရည္အနံမခံႏိုင္လို႔ ဟုတ္ဘူး..။ အနံရ ေသာက္ခ်င္မွာစိုးလို႔...:D...)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

Sincerely Mai said...

nice one!

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

ထန္းရည္လည္း
ေသာက္ၿပီးေရာ
က်န္ေက်ာင္း သိုင္းကြက္
ၿဖစ္သြားတဲ့ အေၾကာင္း
ေရးထားတာလားးး ... ???

ေဂါက္ နဲ႕ ေနာ္ .... !

မိုးစက္အိမ္ said...

ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ဒါက ထန္းေရသမားေတြအတြက္ေတာ့
ကဗ်ာဆန္သြားၿပီ ဒီကဗ်ာရြတ္ေသာက္ေနၾကရင္
ေတာ့ၿပသနာဘဲ ဟီး ခင္မင္စြာၿဖင့္ . . .

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေရခဲစိမ္ထန္းရည္ ေအးေအးေလး ကို သတိရ သြားမိျပီ။ အာျပဲေျခာက္မီးဖုတ္ ေလးနဲ႔ဆို လႊတ္ေကာင္းပဲကြာ ...။

Anonymous said...

အမူးတစ္ေယာက္
စကားေပ်ာက္ေတာင္
အသက္ေလာက္ပင္
ခ်စ္ရသူကုိ
သစၥာ မေဖာက္
ထန္းရည္ေသာက္၍
ကေဇာ္ေဖာက္ကာ
ေမွ်ာ္ေစာင္႔ေနမယ္
အံဖက္ၾကမ္းနဲ႔
ခင္းရံတဲ႔လမ္း
ဘယ္ထိမွန္းလည္း
မေသခ်ာဘိ ... ။


ဟားဟား ကိုတူးကေတာ့လုပ္ျပီး ေကာင္းျပီး ကိုတူးရာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုတူးကို အေဖာ္လာလုပ္ေပးမယ္

ညေမွာင္ေမွာင္ ႀကယ္ေရာင္ ေျပာင္ေျပာင္ေအာက္မွာ ညီအကိုေတြ ကိုယ့္ရင္ ကိုယ္ေဖာက္ ခံစားခ်က္ခါးခါးကို သြန္ခ်လို႔ ပုလင္းေထာင္ ေမာ့ႀကစတမ္းေပါ့ . . . အခ်စ္ဆိုတာ အေရနဲ႔ေရာမွ သက္သာစတမ္း ဆိုလို႔ကေတာ့ မိုးေမွ်ာ္ေအာင္ ပုလင္းေတြဆင့္ ငါတို႔ညေတြ အေရာင္ေျပာင္းေအာင္ ေကာင္းကင္ကို ေဆးျခယ္စတမ္းေပါ့

Cameron said...

ဘယ္ကတည္းက ထန္းေတာမွာ အမူးေတြကိုသြားေလ့လာခဲ႔သလဲ ဒီကဗ်ာေရးဖို႔ကို..။
အဲ..ဒါမွမဟုတ္ ေမာင္ေလးညကိုယ္တိုင္မ်ား....မ်ား...မ်ား....။
ဟဲ..ဟဲ ေနာက္တာပါ..။

ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

ေမာင္သီဟ said...

း) ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ
ထန္းေတာထဲသြားခ်င္လာျပီ
ေရးလဲေရးတတ္ပါေပ႔ေနာ္ း)

အခ်စ္မဲ႔ဂစ္တာ said...

ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္ ေလတက္လာၿပီ... အဟ..

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

မူးၿပန္ၿပီလား...
ေတာင္႔ထားပါဆိုေန....