“ႀကက္ေျခခတ္ ၀င္းရိုးစြန္းနဲ႔ ေနတစ္ေခတ္ လတစ္ေခတ္ ေကာင္းကင္”

ကမာၻေျမေတာင္
ရာသီကပ္ဆိုးေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ
မိုးက အေနာက္ေတာင္ေလ အျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔
လယ္ကြက္ေတြကုိ ဆြဲလွန္သြားတာေတာင္
ျမက္ရိုင္း တစ္ပင္က ရွင္သန္ေနတုန္းပါပဲ
ေသရမွာ မေၾကာက္မွေတာ့
မိုးၾကိဳးနဲ႔ေပါက္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး
ေပေပေတေတေကာင္ ဆိုတာ ဒုကၡေတြထဲလည္း
ေနႏိုင္တဲ႔သူပဲေလ . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ )

ေနတစ္ေခတ္ လတစ္ေခတ္နဲ႔
သကၠရာဇ္ကေတာင္
ဆယ္စုႏွစ္အေဟာင္းေတြ ေခၽြခ်လိုက္ျပီ
ေဆာင္းပ်ိဳငယ္က ေႏြက်ဲက်ဲ သုတ္ခ်သြားတာေတာင္
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြ အခုထိ ခ်ိဳေနတုန္းပါပဲ
ေဆးခါး ႀကိဳက္ေနမွေတာ့
သကာလိုက္လည္း မမွီေတာ့ဘူး
အခ်စ္ရူးဆိုတာ ထန္းလွ်က္ေကၽြးလည္း
ခါးေနမယ့္သူပဲေလ . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
အဲဒီ အလြမ္းတစ္သုတ္နဲ႔ပဲ
ဒဏ္ရာေတြ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ရင္း
ေဆာင္းတစ္ညကုိ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
ႏူးည့ံၾကြရြေနတဲ့ ကေခ်သည္တစ္ပါး
သစၥာဆိုတာ သူ႔အတြက္
ဖန္ဆင္းမႈကုိ အေရာင္တင္ထားတဲ႔ အရပ္သံုးစကား
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာ ေၾကြက်သြားတဲ႔
ၾကယ္ပ်က္တစ္လံုးလိုပဲ . . .
သတိရေပးပါ ဒီဇင္ဘာရယ္
အခ်မ္းပုိ ေဆာင္းညေတြမွာ
ၾကက္ေျခမခတ္ႏိုင္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာတဲ႔အခါ
ဆုေတာင္းသံ သဲ႔သဲ႔ေလးေတာ႔ မင္းၾကားႏိုင္ပါေစကြာ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ )

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းေပါက္နဲ႔
အလြမ္းေျခရာ ျပန္ႀကည့္ရင္း
အဲဒီညေနကို ေျခက်င္ေလွ်ာက္ႀကည့္တယ္
တကယ္ေတာ့ နာက်င္မႈဆိုတာ
ေသငယ္ေဇာနဲ႔ ေမွ်ာေနတဲ့ ႀကယ္တစ္လံုး
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သူ႔အတြက္
အခြံႏြာထားတဲ့ ပဒိုင္းသီးဖတ္စာ
တမ္းတျခင္းဆိုတာ မ်က္ရည္က်ေနတဲ့
ေကာင္းကင္တျခမ္းလိုပဲ . . .
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ ဒီဇင္ဘာရယ္
ညေနခင္းေလးမွာ
နီညိဳေရာင္ ေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔ခင္းလာတဲ့အခါ
နာက်င္ျခင္းမဲ့စြာ မင္းေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစကြာ . . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

စံပယ္ရံု ရနံ႕ေတြက
သင္းကနဲ လိႈက္ကနဲ
ငါ႔ အာရံုေတြ အလင္းေပ်ာက္တယ္ ဒီဇင္ဘာ . . .
ဒီလို နံနက္ခင္းတုိင္းမွာ စကားသံတခ်ိဳ႕
ဒိုင္ယာရီထဲ က်ေပ်ာက္ခဲ႔တာပါပဲ
ခပ္တိတ္တိတ္ ရိွဳက္မိတဲ႔ ေ၀ဒနာ တစ္၀က္ေလာက္ကုိ
ကဗ်ာေတြထဲ ေရာေသာက္လိုက္တယ္
ေသြးေၾကာထဲက တင္းမာလာတဲ႔
မာန တခ်ိဳ႕ကုိ စိတ္ျဖာၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔
ဒီဇင္ဘာရယ္ . . .
ငါ႔ မ်က္ရည္ေတြ
မင္းအတြက္ က်လို႔ မေလာက္ေသးပါလားကြယ္ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္)

စြယ္ေတာ္ရြက္ ေႀကြသံေလးေတြက
ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲ
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ နာက်င္တယ္ ဒီဇင္ဘာ . . .
ဒီႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းတုန္းကလည္း
သစၥာေတြ အလြမ္းေရာင္ ေျပာင္းခဲ့တာပဲ
ခပ္ရွိဳက္ရွိဳက္ နမ္းမိတဲ့ အလြမ္းတစ္၀က္ေလာက္ကို
ကဗ်ာေတြထဲ ငွဲ႔ခ်လိုက္တယ္
ရင္ဘတ္ေဟာင္းထဲက ျဖာထြက္လာတဲ့
သတိရျခင္းေတြကို ေကာက္ယူႀကည့္လိုက္မိေတာ့
ဒီဇင္ဘာရယ္ . . .
ငါ့သစၥာေတြ
မင္းအတြက္ ျဖဴစင္ေနတုန္းပါပဲကြယ္ . . . . ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

ဒီဇင္ဘာ . . .
ႏွစ္လႊာတစ္ရြက္ပါလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔
စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတာင္
က်ကြဲသြားျပီပဲ
ကုိယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း
ႏႈတ္မဆက္ပဲ ေက်ာခိုင္းၾကတာေပါ႔
ဒါေပမယ္႔ ေကာင္မေလးရယ္ . . .
ေႏြဦးေပါက္လို႔ ျမဴမႈန္ေတြ ေပ်ာက္သြားခဲ႔ရင္
သစၥာပန္းအထပ္ထပ္နဲ႔
ေမတၱာလမ္းဆက္ခဲ႔တဲ႔
ေဆာင္းၾကြင္း တစ္ေနရာက
ေဟာင္းႏြမ္းေပေတေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္
စံပယ္ျဖဴပြင္႔ေတြနဲ႔ အတူ
နာမည္သံုးလံုးကို သီကံုးေနလိမ္႔မယ္ဆိုတာေတာ႔
ရာဇ၀င္ထဲက ဒီဇင္ဘာက ေျပာျပေနဦးမွာပါ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ )

ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္
ငိုေႀကြးေနတဲ့ ႀကယ္ေတြေအာက္မွာ
ငါ့ ရင္ခုန္သံေတြ ယိုင္နဲ႔တယ္
အိမ္မက္ေတြ အညတရ ဆန္ခဲ့တယ္
စံပယ္ျဖဴလို ရိုးသားျပခဲ့ဖူးတဲ့
ကေ၀ပ်ိဳမငယ္ေလးရယ္ . . .
ဒီေန႕ မိုးမရြာေပမဲ့
ဥေပကၡာေတြ နင့္နင့္သည္းသည္း ျပိဳက်ခဲ့တယ္
ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္ . . .
ႏွင္းစက္ေလးေတြ တစက္စက္ ေႀကြအက်မွာ
ငါ့သစၥာပန္းခင္းဟာလည္း
အလြမ္းပင္လယ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီးပဲ
သြားပါေတာ့
ဒီဇင္ဘာရယ္. . .
ဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့
ရနံ႔မဲ့ သစၥာေဟာင္းေတြကို
ခိုး၀ွက္ ရွိဴက္နမ္းရင္း
ငါဟာ ရင္ခြင္ ေကာင္းကင္မဲ့ေနဦးမယ့္သူပါ . . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

@@@@@ ---- @@@@@

ကၽြန္ေတာ္ ညလင္းအိမ္ နဲ႔ လင္းေခတ္ဒီႏို (ဗညား) တို႔ ကဗ်ာ အတူတူ မစပ္ျဖစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ ။ မေန႔တေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္အားေနတဲ့ အခ်ိန္ ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္လာလို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ့ႀကပါတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက အလြမ္းကဗ်ာသမားပီပီ အလြမ္းကဗ်ာကိုပဲ ေရးျဖစ္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တည္းျဖတ္ကေတာ႔ ဗညားပါ။