Sunday, January 30, 2011

“အိမ္ျပန္ၾကစို႕”

ေကာင္းကင္မွာ အံု႕ျပာညိဳမိႈင္း
ရွစ္ခြင္တိုင္းဆိုင္း ရိုင္းေနတဲ႔ မိုးရယ္
တဖြဲဖြဲမို႕လား အလြမ္းတစ္စံုက
အိမ္ကုိ တမ္းတတယ္ ...။

လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခ်င္ခဲ႔တဲ႔
ဂ်စ္ပစီတစ္ေကာင္
ေျခအစံု ေလႏွင္ခဲ႔တာ ၾကာျပီ
ရပ္ေနရတာ ပန္းတိုင္တစ္ခုပါပဲ
ဒါေပမယ္႔ ..
ဘ၀က မိုးေရေတြထဲမွာေတာင္
ကႏာၱရဆန္ေနတယ္ ...။

အေမေရ ...
ေမတၱာဆိုတာ မိုးေရေတြလိုပါပဲတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပႏိုင္ဘူး ...
(အခုေတာ႔ သိပါျပီ)။

ယံုၾကည္မႈေတြ ေအာင္ျမင္မႈေတြ
၀မ္းနည္း၀မ္းသာ အျဖစ္ေတြ
ခဏေလာက္ ေသာ႔ခတ္ခဲ႔ၾကပါ ..
တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ေဖာက္ယူစားသံုးရအုန္းမွာေပါ႔ ...

အခုေတာ႔ ....
အခုေတာ႔ .........
အိပ္တန္းျပန္ငွက္တို႔ေရ
မိုးေလ စဲျပီဆိုရင္ျဖင္႔
ငါတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ ...
ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္
အေနာက္ေတာင္ရိုး တေလွ်ာက္မွာ
စံပယ္ေတြလည္း အၾကိဳေထာက္လင္႔ေနျပီ ...။

ညလင္းအိမ္ (၃၀.၁.၁၁)

8 comment[s]:

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

အိမ္နဲ႕ခြဲလာတာ အခုမွ ၆လပဲရွိေသးတယ္..
အိမ္ကိုလြမ္းေနၿပီလား..

လရိပ္အိမ္ said...

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ဘယ္ကိုျပန္ရမွန္းမသိတဲ့ ငွက္အိုၾကီးတစ္ေကာင္ေပါ့ဗ်ာ

လရိပ္အိမ္ said...

အဲ အဲ မွားကုန္ျပီ ၊ "ပ်ံ"

ခ်မ္းလင္းေန said...

ဟုတ္ပါ့ညီေရ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ အိပ္တန္းျပန္ရမွာေပါ့။ ကဗ်ာထဲက ယံုၾကည္မႈ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ခဏတာေသာ့ခတ္ခဲ့ၾကပါ... တခ်ိန္မွာ ေဖာက္ယူစားသံုးမွာေပါ့ ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို ၾကိဳက္တယ္။ အဓိပၸါယ္ အျပည့္အဝရွိတယ္ ညီေရ။

Cameron said...

အႏိႈင္းမဲ့ said...

ေန၀သန္ said...

Unknown said...