“ႀကက္ေျခခတ္ ၀င္းရိုးစြန္းနဲ႔ ေနတစ္ေခတ္ လတစ္ေခတ္ ေကာင္းကင္”

ကမာၻေျမေတာင္
ရာသီကပ္ဆိုးေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ
မိုးက အေနာက္ေတာင္ေလ အျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔
လယ္ကြက္ေတြကုိ ဆြဲလွန္သြားတာေတာင္
ျမက္ရိုင္း တစ္ပင္က ရွင္သန္ေနတုန္းပါပဲ
ေသရမွာ မေၾကာက္မွေတာ့
မိုးၾကိဳးနဲ႔ေပါက္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး
ေပေပေတေတေကာင္ ဆိုတာ ဒုကၡေတြထဲလည္း
ေနႏိုင္တဲ႔သူပဲေလ . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ )

ေနတစ္ေခတ္ လတစ္ေခတ္နဲ႔
သကၠရာဇ္ကေတာင္
ဆယ္စုႏွစ္အေဟာင္းေတြ ေခၽြခ်လိုက္ျပီ
ေဆာင္းပ်ိဳငယ္က ေႏြက်ဲက်ဲ သုတ္ခ်သြားတာေတာင္
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြ အခုထိ ခ်ိဳေနတုန္းပါပဲ
ေဆးခါး ႀကိဳက္ေနမွေတာ့
သကာလိုက္လည္း မမွီေတာ့ဘူး
အခ်စ္ရူးဆိုတာ ထန္းလွ်က္ေကၽြးလည္း
ခါးေနမယ့္သူပဲေလ . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
အဲဒီ အလြမ္းတစ္သုတ္နဲ႔ပဲ
ဒဏ္ရာေတြ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ရင္း
ေဆာင္းတစ္ညကုိ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
ႏူးည့ံၾကြရြေနတဲ့ ကေခ်သည္တစ္ပါး
သစၥာဆိုတာ သူ႔အတြက္
ဖန္ဆင္းမႈကုိ အေရာင္တင္ထားတဲ႔ အရပ္သံုးစကား
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာ ေၾကြက်သြားတဲ႔
ၾကယ္ပ်က္တစ္လံုးလိုပဲ . . .
သတိရေပးပါ ဒီဇင္ဘာရယ္
အခ်မ္းပုိ ေဆာင္းညေတြမွာ
ၾကက္ေျခမခတ္ႏိုင္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာတဲ႔အခါ
ဆုေတာင္းသံ သဲ႔သဲ႔ေလးေတာ႔ မင္းၾကားႏိုင္ပါေစကြာ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ )

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းေပါက္နဲ႔
အလြမ္းေျခရာ ျပန္ႀကည့္ရင္း
အဲဒီညေနကို ေျခက်င္ေလွ်ာက္ႀကည့္တယ္
တကယ္ေတာ့ နာက်င္မႈဆိုတာ
ေသငယ္ေဇာနဲ႔ ေမွ်ာေနတဲ့ ႀကယ္တစ္လံုး
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သူ႔အတြက္
အခြံႏြာထားတဲ့ ပဒိုင္းသီးဖတ္စာ
တမ္းတျခင္းဆိုတာ မ်က္ရည္က်ေနတဲ့
ေကာင္းကင္တျခမ္းလိုပဲ . . .
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ ဒီဇင္ဘာရယ္
ညေနခင္းေလးမွာ
နီညိဳေရာင္ ေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔ခင္းလာတဲ့အခါ
နာက်င္ျခင္းမဲ့စြာ မင္းေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစကြာ . . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

စံပယ္ရံု ရနံ႕ေတြက
သင္းကနဲ လိႈက္ကနဲ
ငါ႔ အာရံုေတြ အလင္းေပ်ာက္တယ္ ဒီဇင္ဘာ . . .
ဒီလို နံနက္ခင္းတုိင္းမွာ စကားသံတခ်ိဳ႕
ဒိုင္ယာရီထဲ က်ေပ်ာက္ခဲ႔တာပါပဲ
ခပ္တိတ္တိတ္ ရိွဳက္မိတဲ႔ ေ၀ဒနာ တစ္၀က္ေလာက္ကုိ
ကဗ်ာေတြထဲ ေရာေသာက္လိုက္တယ္
ေသြးေၾကာထဲက တင္းမာလာတဲ႔
မာန တခ်ိဳ႕ကုိ စိတ္ျဖာၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔
ဒီဇင္ဘာရယ္ . . .
ငါ႔ မ်က္ရည္ေတြ
မင္းအတြက္ က်လို႔ မေလာက္ေသးပါလားကြယ္ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္)

စြယ္ေတာ္ရြက္ ေႀကြသံေလးေတြက
ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲ
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ နာက်င္တယ္ ဒီဇင္ဘာ . . .
ဒီႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းတုန္းကလည္း
သစၥာေတြ အလြမ္းေရာင္ ေျပာင္းခဲ့တာပဲ
ခပ္ရွိဳက္ရွိဳက္ နမ္းမိတဲ့ အလြမ္းတစ္၀က္ေလာက္ကို
ကဗ်ာေတြထဲ ငွဲ႔ခ်လိုက္တယ္
ရင္ဘတ္ေဟာင္းထဲက ျဖာထြက္လာတဲ့
သတိရျခင္းေတြကို ေကာက္ယူႀကည့္လိုက္မိေတာ့
ဒီဇင္ဘာရယ္ . . .
ငါ့သစၥာေတြ
မင္းအတြက္ ျဖဴစင္ေနတုန္းပါပဲကြယ္ . . . . ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

ဒီဇင္ဘာ . . .
ႏွစ္လႊာတစ္ရြက္ပါလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔
စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတာင္
က်ကြဲသြားျပီပဲ
ကုိယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း
ႏႈတ္မဆက္ပဲ ေက်ာခိုင္းၾကတာေပါ႔
ဒါေပမယ္႔ ေကာင္မေလးရယ္ . . .
ေႏြဦးေပါက္လို႔ ျမဴမႈန္ေတြ ေပ်ာက္သြားခဲ႔ရင္
သစၥာပန္းအထပ္ထပ္နဲ႔
ေမတၱာလမ္းဆက္ခဲ႔တဲ႔
ေဆာင္းၾကြင္း တစ္ေနရာက
ေဟာင္းႏြမ္းေပေတေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္
စံပယ္ျဖဴပြင္႔ေတြနဲ႔ အတူ
နာမည္သံုးလံုးကို သီကံုးေနလိမ္႔မယ္ဆိုတာေတာ႔
ရာဇ၀င္ထဲက ဒီဇင္ဘာက ေျပာျပေနဦးမွာပါ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ )

ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္
ငိုေႀကြးေနတဲ့ ႀကယ္ေတြေအာက္မွာ
ငါ့ ရင္ခုန္သံေတြ ယိုင္နဲ႔တယ္
အိမ္မက္ေတြ အညတရ ဆန္ခဲ့တယ္
စံပယ္ျဖဴလို ရိုးသားျပခဲ့ဖူးတဲ့
ကေ၀ပ်ိဳမငယ္ေလးရယ္ . . .
ဒီေန႕ မိုးမရြာေပမဲ့
ဥေပကၡာေတြ နင့္နင့္သည္းသည္း ျပိဳက်ခဲ့တယ္
ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္ . . .
ႏွင္းစက္ေလးေတြ တစက္စက္ ေႀကြအက်မွာ
ငါ့သစၥာပန္းခင္းဟာလည္း
အလြမ္းပင္လယ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီးပဲ
သြားပါေတာ့
ဒီဇင္ဘာရယ္. . .
ဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့
ရနံ႔မဲ့ သစၥာေဟာင္းေတြကို
ခိုး၀ွက္ ရွိဴက္နမ္းရင္း
ငါဟာ ရင္ခြင္ ေကာင္းကင္မဲ့ေနဦးမယ့္သူပါ . . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို )

@@@@@ ---- @@@@@

ကၽြန္ေတာ္ ညလင္းအိမ္ နဲ႔ လင္းေခတ္ဒီႏို (ဗညား) တို႔ ကဗ်ာ အတူတူ မစပ္ျဖစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ ။ မေန႔တေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္အားေနတဲ့ အခ်ိန္ ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္လာလို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ့ႀကပါတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက အလြမ္းကဗ်ာသမားပီပီ အလြမ္းကဗ်ာကိုပဲ ေရးျဖစ္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တည္းျဖတ္ကေတာ႔ ဗညားပါ။

“မိန္ရာသီဧ။္ အိန္ဂ်ယ္လ္”

ႏွင္းစက္ျမဴခိုးေတြအဆံုး
ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူးမွာ
ရာသီစက္၀န္း ဆယ္႔ႏွစ္ခုေျမာက္
မိန္ရာသီ ကာလတစ္ခု ေပါက္ခဲ႔ျပီေပါ႔ ။

ဒီအခ်ိန္ဆို
ေကာင္းကင္ျပင္ ရာသီခြင္၌
ငါးႏွစ္ေကာင္ နကၡတ္တို႔ ေပ်ာ္ျမဴး
အိန္ဂ်ယ္လ္ဆီ အေခၚထူးၾကေပလိမ္႔မည္။

ေလရူးတသုန္သုန္မို႔
ေႏြဦးကုိ အၾကိဳေထာက္တယ္ ထင္ပါ႔
စံပယ္ရံု သင္းရနံ႕ေတြနဲ႔တင္
ရက္ေတြတို္င္းက ေမြးပ်ံ႕လွတယ္။

ၾကယ္တို႔ဧ။္ စီးဆင္းျခင္းမ်ိဳး
ျမစ္တို႔ဧ။္ လြင္႔ေမ်ာမႈမ်ိဳးႏွင္႔
အိန္ဂ်ယ္တို႔ ျဖစ္ထြန္းရာ
ဤကမာၻေျမဟာလည္း
ခ်စ္သေကၤတတို႔ ထံုမႊမ္း
သစၥာေတြ စုရံုးခဲ႔ၾကျပီ။

ကဗ်ာလို ႏူးညံ႕ျခင္းမ်ိဳး
ေလေျပလို သန္႔စင္ျခင္းမ်ိဳးႏွင္႔
ရွင္သန္ရာ သူတို႔ဧ။္
ရာဇ၀င္သည္လည္း လင္းျမေနခဲ႔ျပီ။

ျဖတ္သန္းခဲ႔ရာ မိုင္တိုင္တိုင္း
သူတို႔ ခရီးေပါက္မႈကို ျပသခဲ႔ျပီ။
ေလွ်ာက္လွမ္းရာ ေရာင္နီတိုင္းသည္လည္း
အားအင္ ျပည္႔စြာ ရုန္းၾကြေနလိမ္႔မည္။

ဤသုိ႔ဆိုလွ်င္
ယေန႔၌ က်ေရာက္ေသာ ေမြးေန႔မွစ၍
ေနာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိင္
ေဆာင္ယူရာ သတင္းတိုင္း
ေလေျပလို ေအးလို႔
ပန္းခိုင္လို ေမႊးလို႔
ေရၾကည္လို ေအးျမပါေစသား ...။

ညလင္းအိမ္

(၁၇.၃.၂၀၁၁ မွာ က်ေရာက္ေသာ မမီး (မမိုးေငြ႔) ႏွင္႔ ၾကယ္ေတြနဲ႔ စံပယ္ကုိ ျမတ္ႏိုးသူ တစ္ေယာက္ အတြက္ ဤကဗ်ာေလးကုိ ေရးဖြဲ႔ပါသည္)